Alle inzendingen over Mijdt

In Dronten woont een huisstofmijt Die ernstig onder huisstof lijdt ’t Is daarom dat hij huisstof mijdt En groen ziet van de huisstofnijd Het liefst was onze huisstofmijt Al die beroerde huisstof kwijt Maar ja, het is een huisstoffeit Dat ‘n mijt altijd in huisstof leit Maar toen, het was weer huisstoftijd Kreeg hij een echte huisstofmeid…

De reiger is vindingrijk jaagt op voedsel in weilanden aan rivieren zoekt het desnoods bij drukke stadsgrachten mijdt kieskeurigheid alles wat door zijn keelgat kan verdwijnt snel naar binnen de wilde schrokop ontziet geen enkel klein dier desondanks verlangt de ruwe rakker naar hecht gemeenschapsleven grote groepen nesten…

Brusselmans) Te beseffen dat zijn waaier om verkoeling een ijsparapluutje is wat nog altijd meer is dan Nix en toch vermoed ik dat hij de minst geile bromfiets van heel Gent is, vreemd hoe hij zijn handicappen te kijk zet aan een schandpaal, terwijl hij van nature zo schuw is als een misplaatste kangoeroe, feit is dat men loslopende gekken mijdt…

je kijkt ontwijkt de dag die er nog is vergeten in de tijd met een sluier van niet weten draag je stiltes in me op kijk je blind naar ons verleden alsof de dag is afgegleden tot een wereld die je mijdt maar soms verlicht de helderheid je ogen schittert kleur tot regenbogen zie je wat ons samen maakt dan ben jij opnieuw de moeder…

Neerslachtig en naargeestig Zijn de woorden die ik vind Dit gevoel dat mij aangrijpt Ongewenst en onbegrepen Verwekt in mij een angstig kind Uitzichtloos en nutteloos Met zo´n dag als nu te leven Waar is de zon De roep om warmte gebleven In deze godsvergeten tijd Die al het positieve Het fijne en het lieve Als de pest hier mijdt…

kon mijn gedachten aan jou niet uit mijn hersenen bannen omdat je te diep in mij verankerd zat toen heb ik het huis gebouwd zo vlakbij dat jij naast mij woont in de stukjes leven die je mij ooit hebt gegeven in ons mystiek samenkomen beleven wij het bestaan zoals wij dat dromen waarbij onze realiteit de wereld angstvallig mijdt…

En schendt gij d'eed van liefde en trouw Dan is uw rust verstoord; Verwijt u 't reine hemelblauw Het breken van uw woord, Dan huivert ge als het koeltje zacht Door 't lindelover stoeit, En mijdt uw oog de gouden wacht, Die aan de hemel gloeit!…

Men moet in het duister geen uurwerk opwinden en honden moeten niet in spiegels kunnen zien op vrijdagen geen nagels knippen en (wie wijs is) mijdt ook de zondagen, al verschillen hier de rekkelijken van de preciezen - en bij afnemende maan geen mannenhaar snijden, op straffe van kaalheid (van gesnedene) nimmer een hoed op een bed…

Ik kleum met Bas in ‘t bushok de bus is laat en wij kwaad mooie Els verschijnt in een warme tijdloze wolk die wordt verscheurd door die rot-bus Bas dringt tussen Els en mij om naast haar te gaan zitten ik plas verdekt in z’n tas die gaat stinken als ’n plee denk ik tevree, ik ga niet mee Els mijdt urinoir Bas voortaan m’n kans…

Mijdt u zelfbeschouwende gedachten, schept u iedere identieke dag, opdat blinde regelmaat uw ziel beschut? Of plaagt het verlorene uw nachten? In droom en spijt haar herinnerde lach. Een leven verdaan, het geluk onbenut.…

gebroken, vertrokken alle keren op een houten slee, die plaats biedt voor twee, ik dien dat te accepteren, voor al die anderen die het tegendeel beweren,ik beween haar in gepolijste steen, ik kerf in hout haar klare faam, verwerf haar taal op eigen naam, fluister haar geduldig toe, pedante onzin ter eigen gewin, in besef dat de moed mij mijdt…

Wachtend in zo stille eenzaamheid waar de regen alsmaar tikken blijft Waarom is ‘t toch dat jij mij mijdt nu al je liefde naar een ander drijft Zachtjes tikt er regen op mijn ruit en mijn ogen schreien stil hun lied Je liefde stopte. Jij maakte het uit zodat ik verdronk in mijn verdriet…

Laat mij de verloren momenten opzoeken in de stilte van de nacht wanneer het licht de duisternis mijdt. Laat mij tintelende golven gaan beroeren wanneer de prikkeling der zinnen vederlicht de dans der minnespelen laat beginnen.…

Maar zie, daar laat Seléne de ogen even Weer weiden langs de wolkenlijnen, Doch om weer even haastig te verdwijnen : Zij mijdt de blik van wie op aarde leven: Zó, schuw voor 't schijnsel van uw eigen glans, Omhult ook gij u met een nevelkrans, Wanneer ik even in uw oog mocht staren...…

En als het nou eens niet Aleppo was Maar Londen, Rome, Budapest, Berlijn Waar ziekenhuizen dodenakkers zijn En wijken weggevaagd in puin en as Zou men dan net zo lijdzaam gadeslaan Hoe twee dictators over lijken gaan?…

Meiske, meiske, meiske snel, op uw blote voetjes, melk aan ’t dragen, wacht u wel: zoetjes, zoetjes, zoetjes, mijdt u, meiske, en hoort gij iet, vóór u, maar niet omme en ziet! ---------------------------------- Teele: teil Terruwstelk: tarwestengel. Terdt: treedt…

Ik zeg tegen mezelf: jongen, ze verwijten je vaak dat je geen omgang hebt met je vrienden & vakgenoten, dat je hun gezelschap mijdt, hun discussies niet wilt zoeken (ze zeggen het anders, zó zien ze het niet) En ze vragen je vaak: wat zoek je toch bij die gekke jongens?…

Meiske, meiske, meiske snel, op uw blote voetjes, melk aan ‘t dragen, wacht u wel: zoetjes, zoetjes, zoetjes, mijdt u, meiske, en, hoort gij iet, vóór u, maar niet omme en ziet! ---------------------------------------------------------------------- tele - aarden kruik terruw stelk - tarwe stengel terdt - treedt, loopt…

De patriot, de oerconservatief Verdeelt en heerst, in 't pakhuis van de tijd Waar hij zich zeker waant, besluiten mijdt En de gelegenheid hem maakt tot dief Gods water vloeit van akkers naar de dorpen De wei, de es, de visafslag stroomt leeg Het relvolk hokt bijeen in stad en steeg De bijbelbelters voelen zich verworpen Opgehitst…

Kom mijdt de kakkerlakken En vergeet even de faraomier Even lekker uit en doorzakken Een lekker wijntje een glas bier Kom neem de duurste chinees Lekker aan een grote ronde tafel Na al die glaasjes dubbel kijken Naar die ene kakkerlak bij het comfoor Een kakkerlak is razend vlug En faraomieren klein als een streep De chinees is vast wel…

verloren reddeloos O god zijn wij verdoemden altoos in wederkeer is 't dan die ene keer waar wij ons op beroemden De tuinman en de dood wat loopt hij hier te zoeken laat hem zijn gang niet gaan ook niet in Ispahaan Gaat heen met uw verdoemden geef ons de zekerheid de vastberadenheid van weerzien zonder spijt Van liefde die niet mijdt…

Een glazen meisje op te hoge hakken, dat plassen en putjes mijdt. Ze mag niet vallen, niet struikelen, haar glimlach zou aan scherven op de tegels slaan. (snel samenrapen, in haar tasje stoppen thuis plakken, later) -------------------------------------------------- uit: '21 dichters voor de 21e eeuw', 2004…

de hei Volgen heidestruiken Dor gewas dommelt Camping Municipale Oorsprong van de Tarne Een plekje ideaal Grote keien in het water Tussenin kleine meertjes Een dunne gifgroene slang Waaghalzen duiken Op de hoogvlakte Riemen van een herder Handwerk origineel Ik draag ze veel Egels wilde honden Sprinkhanen vreten kaal De adder mijdt…

sterrenkundige* sindsdien voor zijn daaglijks brood weerkundige Niemand weet hoe hij werkt en meet de baas van Weather Report wil alleen kwijt ik doe het puur op zonne-activiteit Het KNMI houdt het bij een dag of tien langer is godsonmogelijk vanwege chaostheorie niveau libel met ontstoken porie story Piet die normaal nodeloos risico mijdt…

liefde klinkt als verleden tijd ook is het wezen in onbegrip, aards uitgedijd het echoot ooit in holle frasen over een droge lip waar is de tijd dat we eenvoudigweg in ogen lazen en men woorden mijdt of enkel de hand reikt en warmte schenkt in wederkerigheid * "ik ben voor jou lief, als een vlinder die in alle tederheid…

Werkelijk een man om van te dromen Nu: Dezelfde man is een loser met een brokkelbruin gebit Hij zuigt nog steeds aan sigaretten en is al lang niet meer topfit Toen: Hij is een gezellige dikkerd Bourgondisch type zogezegd Een flinke biefstuk in roomsaus is zijn lievelingsgerecht Nu: Hij is een domme vetzak Eentje die je liever mijdt…

Hij slingert een verwijt Naar het vaste, vlottend land Waar een wachtend, edel wijf Een Penelope zonder frullen Haar man en moed en macht kwijt Dwalend over fossielen uit de ijstijd Het strand uitkamt, en stijf Van zenuwen, zuchten, zand Het juichend vee, het feest mijdt Ruw als roestend ijzer Statig als gegoten brons Is de matroos die…

Zo bot dat het mijdt wanneer het snijdt. In alle ernst, groot is zijn formaat. Geweekt, gewit, gepapt zijn pipse daad. Bleekjes bezigt hij allemans kleur in zijn roomwitte villa waar hij met ronken spraak maakt, tranen in kristal laat, de dood in dingen vertaalt. Onsterfelijk in grut en beuzelen. Schappelijk voor hoofd en kloddeman.…

Hij schiep zich een ijstijd, massale sterfte, beelden van leegte en bijtende kou op de rand van haast niets, Maar onbegrensd, in zoiets als een ruimte die iedereen huiverend mijdt.…

Waar welt wat aan eigen strijd, liggen drempels die men mijdt ,voert men als zelf rechter 'n eigen veroordelingsbeleid. Hier welt slechts empathie, 'n heuse vloed aan vredige zinnen waar ik gevraagd en ongevraagd de dagen mee ga beginnen.…