1669 resultaten.
lege straat
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 154 langs deze rustige straat loopt men bedaard
in een leegte zonder woorden
een nette glimlach, stevig geplakt over niets
altijd maar de schijn ophoudend
het gaat goed met ons hoor…
er wonen geen kinderen meer in deze buurt
ze zijn allang weg, geen geroep of schaterlach
tuinen bloeien daarentegen eindelijk volop
de schommels werden verwijderd…
er zijn uren
gedicht
3.0 met 39 stemmen 22.378 Er zijn uren
Zonder jou. Soms. Misschien. Het is denkbaar.
Er zijn rivieren met oevers vol boterbloemen
Zonder jou.
Er zijn wegen zonder jou. Zijwegen, ongelukken,
greppels.
Vlinders zonder jou zijn er, distels. Ontelbare.
Er is mismoedigheid zonder jou. Laksheid. Angstvalligheid.
En er gaat geen uur voorbij,
Er is nog geen uur voorbijgegaan…
mijn wilde kinderdroom
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 263 ik weet wel een klein beetje
maar toch niet al te veel
wat kunnen jullie zagen
over sterren en heelal
het lijkt me wat te moeilijk
dat moet je mij niet vragen
ik had het soms wat lastig
met opletten en scoren
zo waren mijn rapporten
ronduit, meestal slecht
bergen en rivieren
lopen steeds aan mij voorbij
en ook geschiedenis…
mijn levenswijsheid
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 174 je past je aan
aan de waarden
van jouw levensidealen
je werkt je echt te pletter
in deze opgejaagde wereld
je neemt geen pauze
je neemt geen tijd
om te praten met mensen
van wie je echt wel houdt
mijn vader vertelde me eens:
jongen, in het leven is er maar één ding
wat echt van belang is
zaai zoveel mogelijk de liefde uit
want je oogst…
Jij was alles
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 669 Jij was alles
wat ik had.
Ik hield van jou
en jij van mij
We deden alles samen
Je ging
voor controle
naar het ziekenhuis
de uitslag...
je had weer kanker.
Ik kon niet verder
toen ik besefte
dat ik je los moest laten
voorgoed...
Je laatste nacht
oud op nieuw
om kwart voor 1
verliet je mij
De vrolijkheid
van het leven
is…
vrouw van tachtig
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 382 wie is die vrouw van tachtig
ze schrijft het blijft zo prachtig
haar lezen is een waar genot
echt, ik smeed hier geen complot
in stilte lees ik haar gedichten
zo laat ik ook mijn geest verlichten
mijn inspiratie slaat dan aan
kan ik ook terug wat schrijven gaan
ze is mijn held en toeverlaat
wanneer het soms eens moeilijk gaat
dan denk…
Waarom mama waarom
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.407 Waarom mama waarom
Het ging zo goed en zo leuk
Samen lachen, samen huilen
We lagen altijd in een deuk
Papa is weg gegaan
Heeft ons helaas verlaten
Wat heb ik je aangedaan
Nu kijk je niet meer naar mij om
Mag niet meer bellen en
Wil niet meer dat ik kom
Dit doet zoveel pijn
En het ergste is.....
Dat ik niet meer bij je kan zijn
Ik dacht…
Overgave
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 808 Er is een immens groot verschil
tussen overgave
aan een volledige levenstaak,
of toegeven aan kortstondige,
vluchtige en vooral oppervlakkige
verlangens, wensen en gedachtes.…
Missen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 358 Ik mis je, als was je mijn eigen vader,
als ik dan door al mijn
gedichten blader,
die ik voor jou schreef
weet ik
dat ik dankzij jou nog leef.…
Herfst in Amsterdam
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 191 Mocht jij
je ongelukkig uitdrukken
een lach waar een traan
meer op zijn plaats is
het is je al vergeven
jij bent een jonge toon
een nieuw verlangen
ik heb het al die tijd
geheim gehouden
maar jij ruikt
de herfst in Amsterdam
als een muzikale bondgenoot
de nevels en de ochtend regen
het verse brood bij het kanaal
een woordenzwerver…
heimwee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 133 mijn straat, toen leeg
is volgepropt met auto's
de stenen die ik daar ontsteeg
zijn slechts te zien op foto's
mijn knieën schuren langs de stoep
het doelpunt op de schoenen
nog hoor ik luid mijn maatjes' roep
de overwinning roemen
mijn straat staat stil
het spel is uit, de bal diep opgeborgen
weg is de warmte die 'k ervoer
het bedekte…
Delfse Vermeer, ziende naar Delft zoals hij het zal schilderen
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.871 "Een stad aan de overkant,
met torens, poorten, daken,
Walschoeiingen en aken,
Wolkschaduw, zonnebrand.
Wij zien van de overzij
Het voegschrift in haar muren,
Haar koele kleurglazuren,
Haar verte en haar nabij.
Hoe overtreft haar glans
Haar spiegelschijn in 't water! -
Straalt zo de Godsstad later
Tot schijn mijn stad van thans?"…
Toen ons kindje glimlachte
poëzie
3.0 met 18 stemmen 6.820 Toen hij geglimlacht heeft, 't eerst van zijn leven,
kwam hij uit verre, stille landen zweven.
Daar had hij geen gehoor en geen gezicht,
en leefde alleenlijk bij inwendig licht.
Daar is het eenzaam en geen enkel ding
wordt er verwacht of laat herinnering.
Alles is daar zeer ernstig, en de nacht
heeft er geen weemoed, en ook niets dat lacht…
DE DIENAAR
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.593 Zo ben ik dan de dienaar van mijn tijd geworden,
Ik, die mijn eigen dienaar was; -
Zo zwelt en slinkt de man bij ’t wentlen in twee oorden
Om de aarde en om haar eigen as.
Tezelfdertijd om bei. Ook ik, al mocht het schijnen,
Dat ik slechts om mij zelf bewoog, -
Al trek ik schijnbaar om mijn tijd alleen de lijnen
Van een nooit af te wenden boog…
Onbetwiste Master of Suspense
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 68 Onbetwiste Master of Suspense King, Stephen
Verzint de mooist-spannende fictieverhalen, 'even-
though', daardoor met sterke zenuwen zittend op bank of liggend in bed
De toon voor de komende dagen is gezet…
De reuzenketel
poëzie
3.0 met 19 stemmen 1.559 ‘Ja, wat men toch al vreemde dingen
in Frankrijk heeft,’ zei stuurman Jaap,
‘Zo zag ik daar eens op een akker
een raap, een echte reuzenraap.
Ze was zo groot als… dat huisje,
ik kon er heus niet óver zien,
en om ze van het land te halen,
gebruikte men een man of tien.’
-‘Wel, wel!’ sprak Teunis.’ Nu, ik reisde
in Duitsland, voor mijn ambacht…
Rosà
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 722 Ze is prinsesje van de straat
met liefgeschreven blauwe ogen
die verzweven op haar pasjes
die ze danst -steeds uit de maat
op brekebeentjes die te klein nog zijn
maar steeds weer opgetogen
me vertellen dat ze met een huppel
door het leven gaat
Toe -draai maar rond nog zeven rondjes
en vertel het ongewone
met je springerige beentjes
van…
Verstrikt
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 81 gelijk een kwal
met vele tentakels
omsingelt hij mij
speelt hij spelletjes
ongezien gumt hij
mijn geheugen uit
onzekerheid maakt
zich meester
hoe ik ook controleer
vastgrijp aan wat ik
net nog wist, versterkt
de kwal zijn greep
en raak me kwijt…
Niet meer te redden
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 896 Verdriet en pijn
Waarom moet dit zo zijn
Is dit je lot
Een verschrikkelijke ziekte maakt je kapot
De diagnose is gesteld
Heel voorzichtig is het verteld
Chemo om iets langer te leven
Maar tenslotte ga je het toch begeven
Vechten tot de laatste traan
En dan moet je het leven laten gaan.…
Gewicht van een ziel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 503 Het zeker weten dat niets overblijft
als alles is geweken, een stem, een woord
dit lichaam bekend om zijn gebreken
De hand van de ander is naar huis gegaan
slaapt in een bed naast een vrouw op wie
iedereen verliefd worden zou
De kamer wacht op de laatste zucht
als de geest in het kippenhok, waar
de hennen en één haan het voorbijgaan…
Verrassend nieuws
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 265 Op een mooie pinksterdag
komt ze stralend thuis,
wat ik in haar ogen lees
als zij ons iets te zeggen heeft
brengt vreugde in ons huis.
Kind wat ben ik blij dat na het wachten
nu je hoop echt leven mag,
‘t is de mooiste pinksterdag
huil ik met een lach.
Dan laat zij de foto zien,
golven grijzig wit
tonen ons een stippellijn,
contouren…
In vijf minuten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 103 In vijf minuten ga ik
Met mijn ogen dicht
De vroegste episode van
Mijn leven door -
Herbeleef ik tot in
Het miniemste detail
Alles dat mij in de
Eerste vijf jaren van
Mijn leven overkwam;
Vijf minuten lang ben ik
Dat kleine bange kind dat
In verwondering om zich heen kijkt
En op zijn ouders na niemand heeft
Om bij te horen…
Branden als een rots
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 99 Jaag bliksem door mijn donder.
Geef trappen onder mijn hol.
Laat me zoeken naar een wonder.
Bewonder zo mijn losse bol.
Verpulver laffe angsten.
Maak dood die valse God.
Verbied misplaatste trots.
Bied moed als hoogste bod.
Leer liefhebben, geef genot.
Laat me branden als een rots.…
Het lukt even niet
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 189 ik zie het water golven
het maanlicht verlicht
een schilderij van troost
bij het verdriet
ik zou iets kunnen
willen schrijven
maar, het lukt even niet
misschien later
ik kan geen zinnen
verzinnen, woorden
die er nog niet zijn
-
thans
kraait weer de haan
begroet deze morgen
de aarde houdt
haar mooiheid niet verborgen
ze…
Aan 't engeltje
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 344 Ik lig op bed
Ik huil, ik lach
Nu al voor 't vierde uur op rij
En ik denk aan haar
Aan hoe ik haar wangen streel
Aan hoe ik haar lippen kus
Aan hoe ik haar beide handen stevig omarm
met de mijne
Hoe ik haar nooit meer
zou laten gaan…
Ik, de zon
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 274 Ik leef
Ik huil , ik lach
Ik schijn
Ik zeg de zon straks weer gedag
Draaiend om mijn eigen as
Draai ik om haar heen
Dynamisch als een waterpas
Beschijn ik
haar horizon alleen…
Poppen ogen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 109 Bij de term " gebroken ogen" denk ik altijd weer terug aan jou,
we liepen samen ik droeg je, door de regen, zon maar ook de kou.
Ik hield je vast, alsof we nooit gescheiden konden worden van elkaar
en toch: gebeurde waar ik bang voor was, je ontglipte me zomaar!
Daar lag je op straat, je kopje in elkaar, je ogen stonden scheef
en ik huilde…
Zij huist in laaghangende wolken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 63 liggend in een bed dat niet langer wordt, wel klammer
danst de depressie rondom haar hoofd een pas de deux
in de sluimering belt de hersendokter om te bevestigen
dat zij zich nog even ontaard voelt gelijk de week tevoren
en die daarvoor, zelfgeschreven woorden in de agenda
raken meer verstrikt in mist, zo gaat zij rond in cirkels
en belt ze…
Zwart wit
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 297 www.metronieuws.nl/node/856683
Rijstvelden in Soekaboemi, regendruppels in Camellia thee..
zwarte thee, zwarte ogen, zwarte tranen,
Indische wortel en peroxyde, zo wit kan zwart zijn.
Haat uit verdriet, zo wit kan zwart zijn..
Gevang in opperst gevang,niets kan schelen.
Tarantella en hoeden, mannen in het zwart..
Minder,minder, niets…
Gele planeet
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 111 in deze mystieke hemel fijnbesnaard
met slierten van nevel in gele kleuren
kan je waterdampen snuiven van geniale zoete geuren
en zie je feeën en elfen spelen met de kaart.
ook kinderen en een jonge bejaarde soldaat,
dansen en sjansen er altijd onvervaard
ergens op die gele plaats... ongeëvenaard,
daar waar dag en nacht, zelfs nog niet bestaat…