Alle inzendingen over Morellen in aquarel

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Als de rap  r rapt dat de trap r trapt omdat de fiets r fietst Of als de dicht r dicht dat de rook r rookt omdat de waterkook r kookt Maar ook als de krijg r hijgt Dat de kijk r kijkt Naar wat de hijg r krijgt Vind ik het goed g g rapt Maar al de denk r denkt dat het spook r spookt Is ‘íe  r in g t rapt Omdat alleen de spook…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

aan jou trekt het donker het tekent je gezicht ik wil de nacht verlaten binnentreden in het licht wil je optillen van waar je nu zit de oplossing voor je problemen is wit echter mijn lief je sluit je hart denkt het te vinden in het zwart ik geef je de ruimte, misschien vind je me wel, je heb teveel interesse in zaken uit de hel…

Vogels houden me schel fluitend gezelschap, bloemen geuren in een kleurrijk landschap, een hel geschilderd aquarel dit tuingewas. Ik geniet van dit alles op het eenzame terras.…

Gehouden tegen het van het licht van hun weerbaarheid als zure morellen die te vroeg werden geoogst, had ik het maar bij de prille bloei gelaten zoals het was,waren zoveel zouten tranen niet vermorst, opnieuw te kiemen als ik eerder was getroost. Foto: Pama ( ontluikende citrus - Od/Pt )…

En zijn wangen die waren van appelmoes, Zijn lippen morellen, zijn neus een soes, Elke tand een pepermuntje, Zijn ogen sucaden, in ijs gevat. O! wat een aardig ventje was dat, O! wat een aardig ventje. Wel kinderen! was 't niet de pijne waard, Dat ventje eens op te gaan zoeken?…

Geen waaghals op het slappe koord Geen laissez faire, geen extremist Van Ajax en van Feijenoord Heeft hij nog nooit een goal gemist Zo leeft hij als individu Geen bangerik, geen durfal Geen Janmaat en geen CHU Geen glas maar ook geen loodkristal Geen felle kleuren, geen pastel Niet dom maar zeker niet alwetend Geen olieverf of aquarel…

Dit aquarel in alle tonen grijs Lijkt wel allegorisch voor deze laatste eeuw Vooraleer ’t millennium zich sluit, Berouwvol om ’t vele leed Dat deze laatste honderd jaar De mensen drukte. Toch verzacht het grijs der lage wolken De rimpeling op ’t water laat op ’t strand een grillig zandspoor na, dat oplicht in een vage avondzon.…

In het museum worden brieven bij deze aquarel ontwerpers en oudere schilderskist wel bewaard. Herinneringen voelen bij vlagen als uil of speer 'n overgenomen gewond hert, een woekerprijs.…

mooi, in haar eenvoud symbool van troost, mij liefkoost kijk ik minzaam naar haar zwarte kelk omzoomd door flinterdunne rode blaadjes wordt straks een bol met zaadjes ze groeit hier, ze bloeit hier fluistert dat ook ik verwelk ik weet het, voel het vervolg dan stil mijn wandelgangen zal haar vast niet plukken heb thuis ’n heel veld in aquarel…

De grauwe najaarsdag verging in regen en werd, gedreven naar de avond, mat. In 't struikgewas langs het bespoelde pad vielen de droppen bij het nauw bewegen der lucht met zacht geruis van blad op blad. Dan plotseling breekt uit de wolkenvegen een verre lichtval naar omlaag en tegen een gouden kim staat tintelend de stad. Verbijsterd zie ik…

Dan heeft men abrikozen, En pruimen, en morellen, En perziken, en peren: En is dat niet in 't najaar. Hoort kinders, zeide Saartje. De winter moet de velden En tuinen vruchtbaar maken. Met moet de bomen snoeien; De akker moet men mesten; Dat doet men in de winter.…

Kamer, leeg salon. Twee zetels staan er. Aan de haak: een harnas, een nachtjapon. De keuze die zij waren vergaat er. Non Si Non La: het motto was een bron. Het schilderijtje is een liaison, hechter dan zij waren, vals voor elkaar. Het ziet zichzelf, herhaalt een oud gebaar. De haard smeult nog, dat is maar beter zo: je mag de hoop niet doven…

Reine-claudes, mirabellen, Brandewijn, kaneel, kandij, Perzik, abrikoos, morellen, Naaglen, naar de smaak er bij! 't Geurig sap van d'alebessen, Wél gerist, gekookt, geschuimd, 't Spoelen, 't zwaavlen van de flessen: Was de boel maar opgeruimd!…

wanneer ik mijn mond open spreekt de tong een andere taal letters zijn als een nomade een eigen weg gaan leidden woorden brokkelen af als een zandkasteel dat langzaam wordt meegenomen door de zee dan is het zwart zwarter dan de nacht zonder haar sterren,en de maneschijn de realiteit maakt me wakker afgelopen nacht is nu alleen nog maar een aquarel…

Hier gonst de ochtend het licht dat ogen vult waarin de slaap nog sluimert Overrijp ligt het fruit in de koperen schalen van de tijd De dag glanst nog onwennig op beslagen ruiten en in een oogwenk bonst het hart de nacht vaarwel Voorbij zijn ook de late uurtjes de ontkurkte flessen het eindige naspel De dagen raken versleten…

nu nog schaduw in de tuin tien zonnebloemen blinken zwaar de kat strijkt en vogels zoeken naar een enkel evenwicht perzikkruid verzoekt een wilde bij om toch ook een vlinder toe te staan in haar gaan ging zomer mee ze stierf aan armoe en het vallen van de nacht ik heb gewacht, geschreeuwd, gebeden maar het heden biedt niets meer…

mannen in pakken in pakken met stropdassen stropdassen blauw of rood en schoenen zwart met een visie dat denken ze…

Het was geen zaak van dat ze zich vergisten, Maar wat ze deden gaf bepaald geen pas. Ze moesten niet uit hoge nood een plas Toen ze Obama ’s bed eronder pisten. Ik vind dat die bedwaterende meiden Voortaan de pot op kunnen met zijn beiden.…

Wat vorig jaar op zomaar een der dagen De Enschedeërs eensklaps overkwam Treft nu opeens het volk van Volendam, Waar andermaal het lot heeft toegeslagen. Dit lot bezoekt ons onverwacht en snel En dan wordt zelfs Het Hemeltje een hel.…

In de verte gloort het uitzicht over een Haagse gracht, nu gedempt en de idylle voorbij het getouwtrek aan wat overeind moest blijven, bood niet voldoende houvast aan de rust, ruimte en statigheid waarmee schoonheid is verbonden, haar weerschijn doet mij verlangen.…

Ook dit jaar zingt de jeugd het hoogste lied Zodra de stoomboot weer komt aangevaren, Maar plotseling verstomt de kinderschare: Is dat nou Sinterklaas? Dat kan toch niet! De Taliban zijn godzijdank verslagen En dus wil zelfs de Sint geen baard meer dragen.…

LIEFDE Hij pakte een doek uit zijn zak En reikte die haar Zij bracht de doek naar haar neus Een niet ongebruikelijk gebaar Daarna klaar Ging de doek weer terug naar hem En daarna heus Ging de doek naar zijn neus En daarna weer terug in zijn zak.…

Een schitterende zondag veranderde in een regelrechte nachtmerrie met een ongelofelijk kabaal en waanzinnige herrie, reed de truck het publiek in. Een aantal doden te betreuren, een aantal gewonden die vielen, de berijder van de truck zal niet snel van zijn netvlies de ravage zien verdwijnen. Wat begon als mooie dag, eindigde…

Wij weigeren te buigen Voor gevoel van angst en haat Zodat liefde kan groeien Tot ongekend formaat…

Wat is de wereld toch licht als het donker is verdreven langzaam de trap bestijgend die de aarde beneden laat de zongele hemel naderbij fel knipperend in de ogen Alleen is daar helaas nu echt de laatste tree de keuze is afdalen of toch verder Aarzelend wacht hij de komst van de avond van de nacht tot de eerste langs zal komen Springend…

Anoniem beweegt de amorfe Kuddemens langs onzichtbare Paden - niemand die hem kent Of zelf gekend wordt - de mens niet Meer dan een microbyte op een Overlopend computerbestand Zo kan hij gerust misdaden begaan Niet alleen door het hacken van Andermans databestanden met Dito bank- en creditcardsaldi - Heel anders wordt het ineens…

Kijk naar de heelheid Van mijn leven, Naar de heelheid Van mijn bestaan, Waarvan de loper Oneindig ver wordt Uitgerold - Waarbij de tijd Verdwijnt, mijn tijd Verdwijnt, en naadloos Overgaat in de eeuwigheid…