Alle inzendingen over Muziek OR concert OR gitaar

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Zij blonk tussen haar blauwe haren als een topaas uit diep fluweel; een muziek van boze gitaren scheen uit haar wezen op te varen maar geen lach klonk ooit uit haar keel: zij blonk. (Te goed voor een rondeel.)…

Staar in het grauwe Duister uit mijn Raam over de Kleurloze vlakte Hier voor mijn Houten huis op De Zweedse heide En waar de drank Mij afbreekt, beetje Bij beetje, helpt Mijn gitaar mij door De doodsheid van Mijn leven - ik staar Weer naar buiten, Waar mijn muziek De grauwheid langzaam Verdwijnen doet Met een lichtstraal…

Oren kreeg ik om te luisteren naar de mens, golven en muziek. Twee monden tasten naar de zin van het proeven in de lentezon. Met mijn neus haal ik herinneringen op en snuif nieuwe sferen. Twee handen om mee te werken, te strelen en gitaar te spelen. Ik heb vingers om de lettergrepen van een haiku te tellen.…

Bedankt Dat ik bij je uit mag huilen Dat ik me mag verschuilen Achter melodieën En fatasieën Over toekomst Jij en ik Bedankt Voor deze kansen Dat ik mag dansen Op melodieën In fantasieën Door jou altijd Begeleid…

ritmisch gebonden aan muzikale wetten de basis basgeluiden gedwongen door de snaredrum te volgen naar het eind snikkend de geblazen C-harmonica als een wispelturig kind eigenwijzig huppelend over de notenbalk van een golvende blues tranend kijk ik door het diffuse licht naar het stille publiek... wiegend en ogendicht genietend....als mijn gitaar…

Ik til ze op mijn schoot en span haar snaren tot ze kreunt en trilt zoals ik wil dan  streel ik haar strak  gepolijste lendenen Ik  verstevig mijn greep en ontlok akkoorden vanuit de donkerte van haar buik tot heel de kamer  is vervuld van haar geluid dan pas demp ik haar snaren    …

droog heb de muziek in mijn kop helaas mijn publiek beluistert de flop…

, en een Liedje voor je zingt En speelt dat de gevoelens Die ergens diep in je zijn Wakker maakt, muziek die De sleutel is tot wie Je ten diepste bent, Je glimlach breekt door, In je ooghoek een traan, Muziek die de contactsleutel Blijkt tot je bestaan…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Waar het landschap grensgebied vormt bij de rivier in de groene vallei is het zigeunerkamp gelegen maken de zigeuners hun muziek mooie mysterieuze vrouwen dansen terwijl gitaren en violen klinken een paar meiden beginnen te zingen er wordt geproost op de zomer er wordt gelachen en gedronken het maanlicht schijnt over de vallei schaduwen…

Spelen is ontsnappen uit de dagelijkse werkelijkheid zodat ik ook negatieve afleidende gedachten makkelijk opzij kan zetten Variërend van heerlijk zacht en ontspannend tot lekkere stevige muziek Het instrument is een mooi evenwicht tussen geuren en kleuren van het hout.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Ik zet m'n hoedje op, pak m'n gitaar Want met m'n hoedje op klinkt elke snaar Dan wil ik zingen over liefde, over feest en romantiek En dat ik jou wil beminnen op het ritme van muziek Ik zet m'n hoedje op, pak m'n gitaar Want met m'n hoedje op, klinkt elke snaar De microfoon staat aan Het licht gaat uit De zaal wordt stil Voor een lach…

Zo wil ik de zomer spelen, lief fortissimo en groots flierefluitend in mijn hangmat lekker luilak, zonnebloot op muziek in driekwartsmaat met noten die wij samen delen ik op trekzak met wat lucht jij, die in lucht gitaren speelde onder bomen die ons dragen zullen God die het verbood tot de laatste noot zal vallen zinderend in avondrood zo…

Wanneer 't bijna donker is, in de verte geluiden van de kermis, klinkt opeens het hoogste lied, geen vogel die ik toevallig zie, kermisgeluiden overstemmend hoor ik een concert, alleen voor mij, oh daar vloog ie net met een enorme vaart voorbij.....…

zonder recept zijn woorden zinloos die zwart witte toetsen trachten te raken op een piano die geen muziek wil maken niet eens een melodie zonder ritme en klank in een zielloos slaan zonder ooit noten te kunnen kraken zelden klinkt genialiteit in de ijlte van grote concerten juist in contrast geeft de meester gas om uitmuntend…

ik lees je noten op papier zacht raak ik de snaren tot strijken kom ik niet moet stemmen om in jouw muziek de klank te laten paren je vibreert in hoge tonen om het ijle tot zijn recht te laten komen contrasteert met donker zwaar langzaam naderen wij elkaar jij bent mijn concert vurig op het lijf geschreven ik mochtje…

(een viool in je hoofd, een bas in je brom een triangel om je navel, een gitaar in je hart) dichter in dit leven, dichter bij God die je dit geeft muziek op elke plaats in elke streek. o hart dat trilt van snaren!…

Van het concert des levens, krijgt niemand een program, een al te waar spreekwoord, waar niemand omheen kan. Zelfs trachten erachter te komen wat je weg is, heeft geen zin, wat er voor je weggelegd is, komt toch wel, dus ga er maar niet tegenin. Want van het concert des levens krijgt niemand het program.…

Romantisch refrein In volmaakte harmonie Engelen zingen…

er werd gezongen over vrede in trein terug zat man tegenover me die vrouw wilde zijn weer zo'n verkleedde man, dacht ik Plots zei hij dat ik er leuk uitzag zijn zachtheid betoverde en ‘k wilde hem beter begrijpen, ging naast hem zitten ‘k Liet een filmpje van concert zien Nam me voor nooit meer bevooroordeeld te zijn door wat dan…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Muziek zoals je jezelf graag kent. Bongo's, sambaballen en gitaren; een syndroom van down kent geen muzikale bezwaren. Wat anders lijkt maakt hier plezier; musiceert van harte, delend met een publiekelijk vertier. De Jostiband raakt positieve snaren; musiceert sympathie die muzikale kleuren in ons hart bewaren.…

De zaal ligt als een oud schip afgemeerd, er is aan het applaus een eind gekomen. Nu, doelloos op mijn schreden teruggekeerd wordt deze dag mij langzaam afgenomen. De weg voert naar een huis dat zwijgend wacht, de kamer waar een bed mij tergend noodt. Ik leg me neer, verhang mij aan de nacht, de klamme slaap, klein voorschot op de dood.…

hoe het kan dat jij zonder een woord mij in jouw schaduw zet me doet luisteren naar de melodie van het blad dat net genoeg wind vangt om ruisend te zijn ja, ik wil hier wel zitten het geruis opluisteren…

Concert zonder dirigent.…

Opgepoetste noten rollen over de bruingelakte vloer spetteren omhoog in de zevende positie ademloos vang ik ze op en zet ze op een plek waar niemand bij kan en luister steeds opnieuw... Hij heeft de passie meegenomen om elders uit te delen in zalen vol fluweel.…