Alle inzendingen over Naar eenheid toe.

Ik zie die jonge mensen Strijden voor de goede zaak, voor God of Allah, naar gelang. De goede zaak begrijp ik wel voor God of Allah echter niet maar dat is van geen belang. Ik zie de moordpartij en denk het is ons niet gelukt ze een ander ideaal te geven of minstens dan een andere manier om ‘t na te streven. Ze voelen zich miskend…

Door harmonie van Engelenzang bezield tot inspiratie schiep God in grootse scheppingsdrang de kroon op Zijn creatie. Een wezen boven mens en dier volmaakt en onwaardeerbaar een symfonie van lijn en zwier Gods meesterstuk: De Leraar. En Satan zag vol afgunst neer op zoveel geest en gratie; riep al zijn machten in 't geweer tot tegen top…

Een poema op de heide in ons landje Blijf weg! roept de politie, maar... kom óp! Zulk nieuws is spannend, tropisch, rauw en top! 't Is nobo's in the bush en op het randje Ik zal zeker ook in Ede rond gaan hangen (als bekend wordt dat de poema is gevangen)…

bladzijden waaieren al in de wind vermengd met zand door voorbijgaand kind ligt het boek daar op zijn rug de snelheid der regels is vliegensvlug vergeten woorden door zon verlicht slaat plots 'n rukwind het boek hard dicht…

toe maar leef je uit of liever in- tensiever ga je gang maar zacht laat de rest niet achter toon je macht en overheers je domme kracht grijp je kansen en neem je deel de ander betekent zoveel…

net nog voor het slapen gaan vlak voor een sluimerend bestaan stuur ik u, het is donker, uit het zicht nog even heel snel een gedicht er rijmt niets op twaalf ik lig hier op zaal F ik kijk om mij heen, zo moe maar mijn ogen doen er niet meer toe ik weet niet of ze luistert mijn mond fluistert zuster, goedenacht een licht gaat uit en wacht…

Ik moest er naar toe! Niet dat ik niet wilde Of mij eraan vertilde Dat doet er niet toe. Wacht niet te lang Op de juiste toe - gang.…

verlaat de drempel het sleutelgat oogt leger nu je hart opent…

Hoe teer uw sneeuwklokje beweegt bij het trager zuchten van de wind zwak zonlicht haar kracht hervindt waar het lentezicht erachter leeft plots dagen krokkussende kleuren narcissen ontpoppen wit en geel bij de bosjes treurt geen gekrakeel zoiets zal hier vast niet gebeuren tussen bloemen heerst altijd blijheid staat in natuurwetten beschreven…

neem mij mee naar ver van hier neem mij mee terug naar daar waar ik de tred herken vogels weer hoor fluisteren bloemen zachtjes dansen in het schijnsel van de maan wolken tikkertje spelen huizen weer kleur krijgen zand mijn voeten liefdevol omhelst daar waar ik gekust word door de wind toe neem mij mee en hou me vast een leven…

ik ken een dorp dat zich parallel voegt naar de slingerende dijk die zich kromt naar het belendende water, zo een eenheid te zijn..…

De Bijbel en Bach een onlosmakelijke eenheid klinkt als Cohen en Co een volle economische eenheid van een niet uit te putten bron de bronnen in de Bijbel en muziek maar ook en vooral de bron van inkomsten, omzet voor Bach en zijn grote gezin elke zondag een nieuwe cantate voor de Here God en Jezus Christus maar vooral voor de broodheer…

Huilen doe ik zij hebben mijn eenheid in stukken gescheurd verspreid over duizenden zijwegen en twijfel in mijn hart gestrooid…

in dit warme hart straalt onze verliefdheid graag als een twee-eenheid mooie herinneringen zonder houdbaarheidsdatum…

Medelijden staat ver van mensen, gedogen slaat bruggen naar eenheid Overtolligheid te verdrijven heet moed, loont zich met onthechting. Harp zonder snaren, milde toehoorders horen veel instrumenten. Gans verliest een veer, voelt zich tonnen lichter en vindt de dichter.…

Wanneer zal eindelijk het tij z’n rust eens vinden in gelijkheid van gemoed. Zullen stromen eensgezind een richting vinden op de thermiek van de wind. Gaan gedachten in één tempo samen in vriendschap om om parallel van geluk te zoeken. Vinden woorden eindelijk juiste klank van vreugde in menselijke omgang met elkaar.…

zo vlijt hij zijn wang aan haar zachtheid door nachten van stormend duister van bijna geen maan naar de wassende volle tot aan de dag waarop haar zon vrij spel speelt zij is de rust waarin hij zwerft hij is haar baken zo dragen zij vogels van tij naar tij zo stromen zij…

Kies geen kant, kies geen kant. Niet van een God of vaderland, wat wanen ook beloven. Kom wandel met mij aan het strand, waar eb en vloed, kastelen zand op zilte voeten roven. Herinnering is al wat blijft geschreven in de tijd en lijkt alles zo om niet. Geboren en gestorven zijn in de ongewisse zekerheid dat Leven, het geleefde leven…

De oceaan ruist eindeloos ver om mij heen -- hier in het beekje.…

De kraai is onzichtbaar zwart in de dunne lucht die ijl vervloeit en werelden verbindt, boodschappen openbaart die ik niet begrijp tot ze in me doordringen scherp, diep en onuitwisbaar overweldigend, alles verandert en ik weet niet meer wie ik was voor het zwart werd en de kraalogen met hun snavel op mij inhakten…

Als ik bij jou ben, zo dichtbij dat ik jou word -- zing ik mezelf uit.…

Het daglicht sterft langzaam weg we ruilen het in voor kaarslicht we verzoenen ons met de tegenstellingen in ons en smeden ze om tot eenheid…

eenheid erkent zij niet Minachtend haar enige knuffelbeer…

Met verbijstering zie ik het nieuws, met ontzetting dan: wat er gebeurd, met walging de plaatselijke politie brood uitdelen, neen, niet GEVEN, het wordt als VRETEN naar de mensen gegooid, zo hard en zo ver mogelijk. Mensonterende toestanden, te walgelijk voor woorden. Hoe ver moet je gezonken zijn, om mensen zo te behandelen. Want…

in een kunstcafe hoorde ik haar lach mij uitzwaaien ik kuste die lach onmiddelijk glimlachend en wel die lach, volgens mij sloeg het vanuit haarzelf nadat ik over de drempel was gestapt om in eeuwigheid te kunnen glimmen…

twee-eenheid zo pril dat zij zelf nog niet weten alleen het vergeten wat zij willen zeggen zou 't uit kunnen leggen maar dat houdt zich liefdevol ademloos stil…

De zee wordt pas zee als je de branding door bent daar ontmoet je zonder oppervlakkig te zijn de éénheid in een rustig golvende perspectief een mens is pas mens als …………………

Hoeveel doneerde jij zelf al? Ik zie schouders die worden opgehaald, collectebussen die nergens staan en anders genegeerd zouden worden. Denk aan de velen die denken en soms ook zeggen: zullen we ons eerst bezighouden met ons eigen land. Er zijn hier al problemen genoeg, we kunnen de hele wereld niet helpen. Er blijft ook altijd te veel geld…

een ondeelbaar geheel G.O.D geest der schepping het universum is zijn stoffelijk lichaam In de zin van eenheid lichaam-geest schiep hij de mens naar zijn evenbeeld Is deze G.O.D werkelijk de mensen god der gelovigen…

Eén worden met jou is het Paradijs op aarde Verzwelgen in Liefde Warmte van elkaar Een Eenheid van Macht Een Eenheid van Kracht!…