Alle inzendingen over Oester

In een woelige zee Dansen golven rollend Naar de kust Oesters schuifelend Op de bodem van die Enorme watermassa Schijnbaar oneindig veel Ondenkbaar intens Verweven met de groei Van de schoonheid van de Oceaan die rein de illusie van Het leven tilt boven de Waarheid van de liefde tussen Jou en mij.…

Als een parel in de oester nestelt zij in zijn armen hij leert haar hoer te zijn geile mannen warmen. Bij zonsondergang biecht hij zijn verlangend belang: ooit kom ik een ander tegen melkwit puur en rein rozen in het haar geregen een heilige non waar ik stil van droom. Een hoer zoals jij ben ik zat lieve onzedelijke schat.…

Perelke in een wiegje klein Het kindeke als een briljanten zonneschijn Het perelke in een oester dat ik zomaar koester Het schelpke dat beschermen moet Buigt zich over 't prille leven toe Bij het opengaan Het perelke perst zijn oogjes toe Te onwezelijk al dat licht Teveel al die bewondering voor het perelke klein 't Wil nog liever geborgen…

Ook ik sta te gebeuren En de vloed De vloed Trekt zijn eb Naar zich toe Er broed een oester Een meeuw vliegt Ook ik ben verliefd Aan de oevers van de Oosterschelde Koren staat te schitteren De regen staat in bloei Het is winter Of zomer En ik ben niet ongelukkig We varen over geen water En we slibben over geen schorre Een zandbank…

zoals ik struin langs oester en blikken fanta hangt mijn geest reeds aan het verderf van moed te zwieren gelijk die witte reiger die me beziet vanaf de rijsdam tot aan de in verval geraakte steiger het is de overvloed die het lijden voedt met een onleesbare handschrift wiens tekst mijn mijmering in zwartgallige woorden in herinnering…

Jouw vingers over elkaar, je handen als schelpen sluiten mijn wereld daarbinnen en die andere daar buiten met hetzelfde gebaar…

mijn haren weer glanzen als zijde Oh, de golven, de meeuwen, de kliffen En het schuimende, speelse gespat Dat ik door alle pekel vergat Maar zich toch in mijn ziel wist te griffen Op het eiland van Groene Smaragd Waar de wegen van Dé Weg verhalen Kronkel ik naar ’t geluk van de Ier En hervind waar ik naar heb gesmacht En ik vul er met oesters…

Geef me rozen, champagne brut en muziek een engel, oesters, aardbeien en magie Geef me een tong, lippen, een lijf, warm en hard een blinddoek, woorden, zoet geil en zacht Geef me een hand van lief streel en straf een oog van herkenning een sensuele kracht Geef me boeien en sla met een zweep neem me overal en neem me steeds meer Geef…

Hé Conchita ik lees onbegrip verwijten en stommiteiten maar ik voel vooral jouw verdriet hoe je je afsluit als een oester om pijn vergeefs te weren Hé Conchita je zocht en vond tenslotte de beste strohalm waar je leerde om van jezelf te houden Lieve meid jij komt er wel Ik weet het net als jij ZEKER!…

Dieper duikend zocht ik naar het parelmoer van dit heimelijk bestaan, gedolven in de golven van de oceaan, ontwaarde een betoverend licht, welke mij - in extase - dronken voerde en sloegen de oesters dicht, en mij de adem en het zicht op de gepolijste parels ontnam, door de schaarse zuurstof ik ontwaken moest, een tegenstand me liet…

De wind kust jouw schaduw en kluistert diep de nacht Je vouwt ontloken vleugels en sluit de ogen zacht Het licht heeft alle schijn verteerd de oester in zichzelf gekeerd De held zit diep gevangen, hervindt z’n rust in adem en fluistert onverwacht: “ Je rouwt om dode teugels, om lang verloren kracht jouw toekomst…

Is iemand bij een Heer ter tafelen gezeten Alwaar genoegzaam is te drinken en te eten, Roept hij onstuimelijk om oester of lamprei, Of, lakende de wijn, om sec en malvezij, De Heer zal zeggen: “Vriend, wie is er die u dwinget? Lust u niet, dat gij vindt, zo etet dat gij bringet.”…

advocaat Stel dat de BBC en Hollywood Ons hele Nederdiets gedachtegoed Van negen eeuwen zó verdwijnen laat Dat wie naast lezen ook 't schrijven ontbeert En als een nitwit feeling mist voor taal En functioneel analfabetiseert: Een taal van Frans en Duits en zelfs Latijn Een schatkamer voor 'n queeste naar de graal Waar oesters…

een onwaarschijnlijk en omzichtig verhaal in een vergeelde krant, verwaaid nieuws geschreven door een dezelfde hand waarin de parels zijn verdwenen, toch houden die voorlopig stand bij doorwinterde en nooit vergeten zwijnen, de oorsprong is mij nooit verteld, ik hou het bij het heden daaraan ben ik het meest gehecht, voor de oester…

Mysterieuze oester, wonderlijk blij in een zee van dromen. Ik was een boos kind, maar ik moest lief zijn, zoals gekooide dieren. Pure amethist weerkaatsend door sterrenlicht maar van binnenuit. Ongenaakbare ziel, waarom is het water zo bang voor het vuur?…

overkoepelt de tafel we zinken in een kuipstoel in een ovaal van lauwe schaduw slagroomwafel in een ooghoek jonge, broze, witte wijn breng ik naar de lippen kraakverse garnalen en zeeslakken op een zilverschaal verstrooien de vingers, vertroetelen het verhemelte in een sluimerroes zie ik zeepaarden met gele stippen jij slurpt de rauwe oester…

Een mager kerkje staat middeleeuws te peinzen ontdaan van ereschuld broos als eierschaal gebroken wit gebarsten muren in granieten trance als een fossielen oester als parel in ballance verweven in de gouden handpalm van een geduldig dal.…

et tabac- mais pas la Dimanche sans les huîtres d'Arcachon ni sans l'homme qui courronne ma douzaine de treize no 2, avec les meilleurs trois no 1 (Mijn auto en ik het is zondag de weg naar Monflanquin, roodgekleurde bermen, klaproosrood, richting Quercy geluk, mijn 'Sud-Ouest' 'Tout Réussir' en tabak- maar niet echt zondag zonder oesters…

Bediening probeert te helpen, Er zijn zelfs oesters in schelpen. Duiven vliegen nog steeds in het rond, Er loopt zelfs een vagebond. Hier vind je rijk en arm, Zij hebben het door de zon allemaal lekker warm. Wolken in de lucht je weet niet wat je ziet, Fantasie geeft een beeld maar dat is het niet.…

Jouw handen aan te raken, jouw lippen zilt en zacht, jouw mond dicht als een oester die opent in de nacht, ik voel je in mijn dromen, astraal zijn wij al één, als twee vergroeide bomen, als wit en zwarte steen.…

eeuwig duurt jij wil een stamelende mond vol zwijgen een streling zachter dan je zachtste vlees een adem sterker dan de stormwind een vers dat zwanger is van taal jij wil een stille nachtkus vol muziek een eiland met eindeloze kusten een traan of twee waarin de hele zee een vinger die dieper gaat dan lust en jij wil natuurlijk als de oester…

natte la of zure sloot Eenvoudig als hij is noemt Youp van ’t Hek haar domweg kut Het ergste aller namen is beslist het woordje put Dat past voor nog geen meter bij dit prachtig stukje schoot Ach welke naam men haar ook geeft mij kan het niet veel schelen Punani schacht of schede mossel mösje toefje trut Of pruimpje preutje roosje sneetje oester…

Op een Oester Een praatzieke oester uit Douwen Was vaak voor geen cent te vertrouwen Haar man vroeg vol nijd Voor nu en altijd In godsnaam haar klep eens te houwen Op een Katje Geregeld gaf een katje in Grouw Een heel oude hond een watjekouw Die vond dit abject En juist dit effect Was nou precies wat dat katje wou…

Laat me leven in de warmte van je ogen de weerspiegeling van je diepe zijn waar sluimerzacht de kern ontwaakt als de gesloten oester wordt gekraakt en een parel glanst in wonderlijke schijn Laat me weten hoe we zijn bedrogen door de passie waarin wij elkaar verloren pas nu besef ik wat jij tijdenlang al wist hoe erg je me al die keren…

zuiverheid boordevol aroma perceptie is mijn realiteit heerlijk zachtaardig wentel ik mij in een waardevolle wereld vol kwetsuur brand betoverende schoonheid in gedachten die men in eenklank vindt met natuur zet gebeden in warmte onder dromen neer gepassioneerd wordt smeekbede werkelijkheid straffeloosheid wilt het leven genieten oesters…

Ayurvedageur En raakte nog voor ik het wist Bedwelmd door zoete Jing 's Ochtends bij de roze vingers Van Aurora's dageraad Lieve woorden elke morgen Elke middag aan elkaar Wat wij het liefste 's avonds geven Op jouw honderdduizend Saamgeperste eendenveren Van je soepele tempur Wat wij in 't kaarslichtdonker doen Kussen strelen oester…

als enige gasten aan tafel hadden wij het hele restaurant voor ons alleen ik dacht nog, is het voor mij afgehuurd belangrijk zijn is fijn ik smolt gewoon weg want , we zaten als verwonderd stel samen op de kaart stond; zalm op toast of zes oesters on ice of carpaccio met pijnboompitjes of soep met ballen de rest van de kaart was…

Vermomd als mens loer ik onder alle rokken en slurp ik de oesters op die mij zinnen. In eenzame nachten kijk ik door mijn sterrenkijker en zie ik soms een Marsmannetje naar mij wuiven. Dat hou ik vanzelfsprekend voor mijzelf, want door mijn dierengeluiden is men mij al gaan argwanen.…

je Limonadegazeuse, eet je wit brood Met boterhamworst Zand knerst tussen je tanden, rots in De branding je vader, maae weet van Dwangarbeid Heb je niet Aandachtig verzamel je schelpen in Een rode emmer ter versiering van de Berg van hard zand die je met opa Maakte In een mui zwemmen kleine visjes en Weet van minnaars, gesloten als Oesters…

Zal ik een wens doen of toch niet, het zijn ten slotte maar nephaartjes: wél die gedragen werden door een engelenverschijning, die in het avondlicht van de straatlantaarn, een hevig wervelende schaduwshow op mijn naakte kamermuur toverde, zich ontpoppend als een oester, die met komkommerschuim bespoten wordt.…