WIMPERLADY
Een inktzwart wimpersetje doemt kromgelegen tussen mijn
dooreengewerkte, nog vochtige lakens op.
Met mijn duim, doorblader ik alle haartjes alsof het een
flexibel sprookjesboek is. Een zalige, bijna hypnotiserende
film speelt zich tegelijk voor mij af, vanaf het eerste
haartje tot het laatste: vanaf haar binnenkomst, het
lebberen der pareling, het voorgerecht, de coq au vin, het
heupend dansen, maar vooral: het p(l)akkend nagerecht.
Ik raak élk haartje liefdevol, één na één aan, trek het in
alle richtingen en zet ze in alle mogelijke standen, zoals
zij ook met mij heeft gedaan.
Zal ik een wens doen of toch niet, het zijn ten slotte maar
nephaartjes: wél die gedragen werden door een
engelenverschijning, die in het avondlicht van de
straatlantaarn, een hevig wervelende schaduwshow op mijn
naakte kamermuur toverde, zich ontpoppend als een oester,
die met komkommerschuim bespoten wordt.
Zal ze haar pinkhaartjes niet missen of liet ze ze
geraffineerd achter, als voet tussen de deur voor
toekomstige rendez-voutjes?
Een amerijtje later, lager ik dit heilig moment op
’t gebinte van mijn geestgrond, terwijl ik geheel verdroomd
mezelf verlok, dat haar geveinsdelijke wimperhaartjes véél
méér kunnen matsen, dan alléén maar... zandkorrels opvangen
op Maagdeneilanden in zomermaanden...
Geplaatst in de categorie: emoties
Mooi gedicht van u! Proficiat!
op een naakte kamermuur
van een vereenzaamde
adolescent of oude vent
gevangen in verlangen
naar een wimperavontuur
in latex imitatieleer
in contouren van amour
als marionettensilhouetten
schuilend voor de regendroppels
onder straatlantaarnlicht
een ordinaire h...