Alle inzendingen over Ondanks matige aanle

Zelf vond hij dat hij het maar matig kon. De erfenis die hij ons heeft gegeven: het understatement tot een kunst verheven.…

O loze belofte! Tierlantijn het geluk genaamd. Breek mij de bek niet open; de farce kan zich niet staande houden. Scheerwollen dichter! In godsnaam! Welke onverlaat heeft ooit het begrip in onze geschiedenis achtergelaten. En ik zink in mijn badkuip, tot over mijn oren in het zeepsop. Geluk-kig heb ik er één. Denkend in mijn denktank…

Ik wil geen goed begeren Geen snoepgoed en geen landgoed Misschien dan wel een goed land Geen auping maar een bloemenbed Geen vette beurs mijn eigen vet Geen lange tocht maar ademtocht Een uitzicht maar niet duur gekocht Niet rood maar op mezelf te staan Meer op de rit dan oprijlaan Geen patser maar een poverbak Een warmer niet…

Hij won in clubverband de grootste prijzen Maar kwam in interlands vaak matig mee Toch maakt hij in Oranje zijn rentree Op reeds bij voorbaat veelbesproken wijze Maar zelfverzekerdheid blijft het devies Van onze koning van het balverlies…

als je denkt je woorden te kunnen verbeteren en zoals het een dichter betaamt, je terugtrekt "in alle eenzaamheid", dan kan blijken dat men je schrijfsels maar matig kan waarderen, of je zelfs kan verdenken van plagiaat.. dat zou nog eens wat zijn en je troost je maar met de gedachte dat het dan gaat om je reinste plagiaat…

Het weer wordt steeds extremer wereldwijd, een zware dobber voor de zelfverwenner, hij noemt zich dan ook maar klimaatontkenner, zijn levensstijl verdraagt geen matigheid. Hij vindt wel weer een wap met een betoogje, zijn zorg is slechts zijn natje en zijn droogje.…

Ik wil u vragen om een ietsie pietsie te matigen met moord. Vooral op straat. Mijn plan is: Minder macht voor de elite. Wat vindt u en wie wil d'r eens op schieten?"…

jezelf laten gaan, ontdekken je bloot te kunnen geven past bij eerlijk zijn we kleden ons netjes aan lezen in elkaars ogen voor anderen verborgen we matigen ons niets aan blijven nog steeds verbazen over hoe wij samen zijn…

Haar boezemmaatje is een matig A-tje; dat beetje maakt haar treurig en soms kwaad. Ze hoort van de methode Knight en gaat naar hem toe voor een goed gevuld behaatje. En op haar vraag “Komt het echt voor elkaar?” is zijn ontboezeming: “Dat dénk je maar…”…

Oranje was tot matig team vervallen, Maar achteraf vind ik het niet zo gek. Waarom zou Rafaël de cup nog winnen? De hoofdprijs heeft hij immers toch al binnen.…

ik zal mijn stappen matigen mijn handen leggen op je lichaam je levende lichaam je dansende heupen en ik noem je naam in de lege kamers van dit huis ik zal kijken naar mijn rusteloze handen ik zal je zien en denken aan de duizend kleuren op je vragende huid ik zal je strelen voor ik ga…

Voortdurend verlies ik Het gevecht tegen de slaap Die het mij onmogelijk maakt Wakker te worden - ontwaken wil Ik uit de boze droom die Mij het leven beneemt - Alleen op spaarzaame momenten Bereik ik het oppervlak van Matig waakzaam zijn, maar ben Niet sterk genoeg de waterdeken Die mij naadloos omsluit Van me af te gooien…

Ik wil de controle wel loslaten Maar de controle lijkt nogal aan mij gehecht en grijpt me steeds opnieuw schielijk bij mijn enkels Als een moordenaar in een matige jaren 80 horrorfilm die maar niet sterven wil en steeds weer levend opduikt in een laatste poging je enkels te grijpen…

Er was voor die donderdag Wat bewolking voorspeld, Een matig zonnetje, dat Regelmatig achter de wolken Schuil zou gaan, maar niets Bijzonders was er voorzien Op deze doordeweekse zomerdag; Tot het mensen begon te regenen Uit het wolkendek dat zijn water Leek vast te houden, Maar mensen zonder vleugels Kansloos naar beneden zag…

Vandaag word ik Maar moeizaam wakker En kom niet verder Dan matig bewustzijn Op een ondergrond Die stevig en rustig is Wacht ik op het moment Dat mijn luikjes opengaan Waarin zorgzaam zijn Opgeborgen de woorden Van rust en vree, Van geluk en verdriet, En van overpeinzing Van hoe ik in mijn Donkerste duister Bijna het leven…

Ouders, menen lief te hebben geven alles aan hun kind kunnen nooit geen néé zeggen anders gaat het door het lint Ouders worden zo de slaven van hun eigen vlees en bloed 't kind, gewend alles te krijgen wordt verkeerd dus opgevoed Ouders zijn niet consequent meer kinderen gewoon verpest worden dan ondankbare wezens, door de opvoeding…

Mijn liefde, werk en zweet, het leven dat ik om hen sleet ten schuldbrieve op hun hert geleid, weegt meer als hunne ondankbaarheid!…

. - Verwilderd is 't, deels plat, deels uitgeschoten, Zodat ik - 'k zie ze nog - die mooie groten In de verschrompelden nauw'lijks herken; Maar even lang als toen sta ik te kijken: Ze deden goed hun best; 't mag nu niet lijken, Alsof 'k voor 't vroeger moois ondankbaar ben.…

de postduif soleert naar zijn thuishonk en wordt tot vleeskroket verwerkt…

Pijn in hart hete tranen wellen verdriet borrelt met gutsen ’t Leven Ondank 's werelds loon niet eens nieuw wordt trouwens nooit oud Alledaags.…

Voor jou Zou ik er altijd zijn Jouw eenzaamheid Liet mij niet koud Ik Nam de moeite Jij Nam mij - Hoe dubbel Het gevoel Misbruikt Door jouw ego - Typisch jij - Jammer - Ervaring rijker…

Ik heb zo te doen met acteurs. Ze moeten zoveel acteren en altijd in andermans kleren, ik heb echt te doen met acteurs. Waarom wordt men ooit acteur? Het komt hier op neer, strikt genomen, dat men door een deur op moet komen en af moet gaan, ook door een deur. En al wat men doet daartussen zal altijd weer afgekraakt worden door wezens…

Geduldig op het nieuwe jaar gewacht, in alle rust wat wijntjes weggesleten en daarbij menig oliebol gegeten, maar onvoldoende matigheid betracht. Het maagzuur brandt mijn slokdarm als de neten, ik heb me blijkbaar schaamteloos vervreten.…

Na Cape Town, Heerenveen en Jong Oranje Volgt nu een sluw manoeuvre van De Haan Om naar Toe...Toe...Toevalala te gaan Zo geeft hij zijn c.v. wat extra franje Want na één bijna-matige prestatie Wordt hij de oppergod van deze natie Nieuwsfeit: Foppe de Haan wordt bondscoach van de archipel Tuvalu (bron: SPITS!)…

Niets voelde ooit zo compleet, Als die dag waar levens gescheiden worden, Daar waar mijn helft reed, Ondanks de vergane glorie, Ondanks kapotte zetels, Ondanks mijn te late euforie, Ondanks dat reed het ons, Waarnaar toe maakte niet meer uit, Het ging om de connectie, Dat als ik mijn ogen sluit, Alleen nog maar jou zie.…

ik zag het blad al in onrustig bewegen kleine voortekenen die schrijvend de wind al de weg wezen van licht tot matig naar krachtig en stormachtig daarboven verliest de mens zijn levensrecht dan is het spel gespeeld worden fiches ingewisseld voor het laatste heel zoekend in de chaos blijkt vrijwel alles kapot maar ergens…

ontmoette jij mij de schatten van het leven liet zien verborgen onder spinrag van jaren grijs in voorbijgaan wachtend op het eerste ultieme ervaren van zijn jij hebt me wakker gemaakt ontdaan van ontgoocheling en diepgaand cynisme liefde in ontdekking van ons nieuwe bestaan nee over rozen is dat niet gegaan nog is er de afstand ondanks…

Wanneer een relatie op de klippen loopt, dus niet alles gaat, zoals je had gehoopt zijn de kinderen doorgaans de klos. Ouders kunnen niet meer door één deur de één vindt de ánder een grote zeur en steeds zijn de kinderen de dupe. Machtsspelletjes en welles/nietes, hier en daar een grote bek, wie er uiteindelijk wint of wie er aan de touwtjes…

jij bloeit ondanks de rijp op je bladeren neigt langzaam naar de zon met zijn al warme stralen wiegt op een lome wind om je eerste kleur te halen preludeert met lichte tonen op de zomer die gaat komen met een nieuw penseel juicht jouw ziel bruisend lente in dit fraai tafereel…

Toen ik de zware deur opendeed even stil stond om die kamer te overzien Pa op de rug aankeek voor het tafeltje met het Brabants bont tafelkleed hij in alle stilte langzaam naar mij omkeek en fluisterde: ‘ ik ben gestorven Lau, om de tijd te doden dam ik nu met Wilhelmina pepermuntjes ‘. later in de auto stond ik nog even stil alvorens…