Alle inzendingen over Ons domein?

Toeristen op zoek naar rust herademen hier: hun domein. Stilte is hun zeer dierbaar. Die verdween uit hun tuin.…

De horizon Verbloemt in de rook van de stad De zon Verdwijnt als een kostbare schat Het heelal Rijst op in de nacht Een duizendtal Verlicht de donkerte met al hun pracht De anonimiteit Is zo groot als het kosmische domein De kleinheid Maakt ons tot een zandkorrel in de woestijn De schemering Verfoeit de komst van een nieuwe dag…

ik leg mijn oor te luister op de golven van de zee met hun intrigerende verhalen lokken ze mij moeiteloos mee over het huizenhoge deinen het laag gelegen domein met haar ontelbare schatten waar ik graag onderdeel van wil zijn word ik meegenomen tot verre diepte aan de hand genietend van prachtig koraalrif betoverende kleuren in onderwaterland…

je waterhoent in vliegend vaart en galoppeert over de golven bent verbolgen om de aanval op je altijd weer zo zeer beminde maagd je takt haar nest duikt dieper dan de meesten geeft haar het leven op zijn best ook jij wilt ouder worden als de schalen breken weet jij in jouw domein alles weer op orde…

Dit digitaal domein Dreef mijn denken Tot wat niet waar was Mijn hoop werd gebroken Door de lieve woorden Die ik nimmer hoorde Noch werden zij gesproken Ik vind geen vlucht van De verveling en de vrees Verlaten te worden Het is vast het verleden Dat mij heeft bekrast Mij belemmert en belast En ongemerkt is ingetreden Laat me niet…

Je woont waar je het schrijft, het bos kan niet lichter zijn, je stelt je in op dingen, die je drijft, met kleiner diafragma vast, haarscherp raak je het beeld, uitgelicht in een tegengesteld contrast, elk detail belooft een nieuw ontwerp, de dichter de last verwerpt in schijn, verscherpt z’n buitengrens in de diaspora van z’n domein.…

Gedachten Tot zwijgen gebracht Door andermans Openlijke hoon en chagrijn Over ieders bestaan In diens eigen domein Oordelen heimelijk vermomd Als veroordelen Niemand wordt meer zo Als hij eigenlijk graag Zou willen zijn Inspiratie: Daniel Lohues, As iederien nou zo was zoas wij mussen wezen - (c)…

Iedere avond als het schemert Staat hij helemaal alleen Aan de kant van zijn domein Te wachten op één been Ik twijfel altijd na een tijdje Of hij nog wel leeft En weet het pas echt zeker Als hij Vis te pakken heeft Tegen schemerdonker vliegt hij op Zijn kunstje weer gedaan Met opgeheven hoofd kan Reiger In ’t Nest te ruste gaan…

in mijn huisje lag een kluisje groot maar toch weer klein in mijn huisje lag een kleisje nu gestolen uit mijn domein zo ging het ook met mijn hartje eerst van steen tot die jongen kwam en vroeg,, hey meis , waar ga je heen? mijn antwoord was snel natuurlijk erg verrast een jongen praat tegen me jij bent mijn eregast…

blauw is de lucht geen zuchtje wind in de zomer van herinnering een kind speelt zorgeloos met water wat schelpen en veel zand zacht ruist de zee zijn zonnemelodie uit het eeuwige getijdenlied pas later wordt het strand domein van dromen liggen wij uren hand in hand natuurlijk licht verbrand want wie van liefde weet vergeet waarvoor…

Als je loslaat trek je grenzen voor 't welzijn van je groot domein. Dan komen vrede woorden weer tot leven bij de grenzen die je hebt gesteld.…

In mijn eigen masculiene virtueel domein op een platform multi mensionaal heeft zich een jongensachtige verschijning aangediend die zich presenteert als feminien doch boven de bescheiden voorgevel en het balkon heb ik nochtans geen jurk mogen bespeuren coördinaten bevinden zich ergens in Kirgyzistan, 't zou even goed in Georgië kunnen…

uitstekende staat dat wij meteen eigenden met namen trokken ons plan zetten alle stempels in een persoonlijk perspectief maar met warmte en liefde de omgeving delen deden we niet het was ons gebied met alles hebben en houden gingen wij een leven opbouwen niemand leerde ons het geluk van zijn in dat geschapen paradijselijk domein…

Ik verlang naar de kille nacht om het domein van mijn geest te overvallen met slaperige kracht terwijl hij het ergste vreest Rillingen veroorzaken in mijn ziel golven van spanning en angst donkere silhouetten zijn steriel wachtend op hun eigen vangst Het is opmerkelijk en triest tegelijk de prachtige reis naar een zwart gat maar de dromen…

Hij kijkt haar met droeve ogen aan zijn hart zit even in een hoek het is weer tijd om te gaan het vliegt om dat uurtje bezoek Hij straks weer terug in zijn cel zijn domein van angst en vrees geen kleuren alles is naturel een ontmoedigende levensrace Toen alles nog het leven zelf was met het gezin leuke dingen doen nu elkaar aanrakend achter…

daar lag Klein Zwitserland over 't witte bruggetje de duinen in naar het zomers domein 'ons paradijs op aarde' waar geluk nestelde in een duinpan...…

Je bent niet de mooiste bloem van verlangen jouw meeldraden verdwalen langzaam in verliezen of worden trager in beweging weemoedig, de zoektocht moe maar jouw ziel is als een lentetuin op het eiland van verwelken iedere zonde verwerk je in het verloren domein van dromen je spint een eenzaam kleverig web tegen de kale muren…

het beschrijft, een bos kan niet lichter zijn, je stelt je in op dingen, die je drijft met groter diafragma vast, haarscherp raak je het beeld, uitgelicht in elk tegengesteld contrast, ieder detail wordt in kritiek getoetst, wisselend ontwerp die dichters last verscherpt in schijn en verwerpt de buitengrens, in de diaspora van het domein…

Het dreef naar mijn domein. De Gastheer sprak: 'Later vieren wij dit zaliger!' Boven mijn borden begon het te regenen. Daar stond ik: venijnig-luidruchtig het tafelbestek te reinigen... Straks gaat iemand Jezus verraden.…

Wanneer iemand mocht trachten in ons domein te treden, wordt hij gevangen in het web en hoort tot het verleden. Daar is ook vrijwel niemand, die ons nog werk`lijk kent, want achter elke web zit toch een vreemde vent. Jesaja 59:6…

Haal je ijzers maar uit het vet Lang nadien flonkert nu wellicht iets In ogen na op een vervreemd domein Heeft deze dag gelag betaald licht ontmoet Nu alles taalt, ware kleur verlicht zonder plicht.…

Er komt mistige kou van de wand waar hun werend domein is, waar zij ongenaakbaar, met zwijgend gezag, mij doen weten dat ik níets weet. -------------------------------- uit: 'De Adelaarsvarens', 1988.…

Mijn dagen tobben in hun laat seizoen, de tijd wijkt steeds meer van mijn zijde, we zijn aan 't scheiden en ik verzoen me met zijn drang om voort te schrijden tot de grenzen van mijn klein domein, naar het einde van mijn eindig zijn. Mijn geest raakt van zijn licht verstoken, Het is wachten op tijd's laatste wil.…

Ik weet het vaders falen als de grote man die de buitenwereld kent bij wie je veilig bent, en blij wanneer hij trots op je is die je meeneemt en wegwijs maakt in zijn domein, en stap voor stap ga je zien dat het anders is In het begin telt dat niet maar ineens is het over Dan luister je niet meer naar je koosnaam, vecht je krassen…

jij was excellent in het spel van overheersen jij had niet alleen het talent van de geraffineerde keuze maar kende als geen ander het uiterst subtiele mengmoment in jouw domein stonden verstilde geuren naast elkaar te kleuren vaak bekroond met talloze sterren uit aromatische dromen hier kwam crème de la crème uit het hedendaagse…

hoor ik dat je splijt onder de hete zon als ik rust je warme voeten heb gekust dan zijn we samen thuis in eigen eenzaamheid daar waar jij kiert de nachtelijke tranen vangt breekt vorst je langzaam open slopend omdat er kilte huist jouw ongenaakbaarheid is schone schijn daar waar het kiert en kraakt vindt leven weer een nieuw domein…

Vertraagd begeef ik mij in jouw domein en herenigd mijn onvergetelijke hartslag met jouw overwichtige toverformule als in de dynamische kern van een cycloon.…

hun woonoord hun domein bij weer bij wind, hun onderdak Dagen rijgen zich aaneen tot weken zonder uitzicht ........'n gapend wak dat het daglicht niet verdragen kan geen troost biedt of bood ..........in een omarmen De straat...…

De zee is de zee, het domein van de vis, en de draagster van duizenden schepen. Ik weet dat de zee een godgeschenk is, maar ik heb het er niet op begrepen. -------------------------- uit: 'Tirade', 2000.…

Nog klinkt dichtbij vrolijk geroep, zo passend bij dit kinderlijk domein. Het tafereel blijft echter somber en sober op deze gure namiddag in het hart van een grijze herfst in oktober.…