Alle inzendingen over Ontferming

Haren sluik nat van het rein en damp omgeeft als sluierbruid strijkt voorbij aan warme huid nee velt aan haar vast te lijnen Stof devoot om middel heen dagen tot langdradig strelen los gedragen voile te delen zo doortastend mooi zij scheen Tot haar heupen zich ontfermen rond -als, warm als, lokkend omgeven als nee als- de wanhoopsflop…

Dan moet gij hier veel verkeren, En aldus ontferming leren. De mensen, die gij veracht, Al zijn 't geen rijken, Zijn ons gelijken, En met ons van één geslacht.…

enig licht waar je verloren geest zich nog op richt Je maakt de vreemdste dingen mee waar ik aandachtig naar luister en terwijl mijn hart bloedt speel ik jouw schimmemspel dapper met je mee Soms word je wantrouwig en door boosheid beheerst dan probeer ik steeds weer je begripvol te kalmeren Vroeger was je groot en sterk en erg ontfermend…

(de teruggekeerde peinst:) Het hart van Moeder kan ons nooit ontsterven, Want ’t is ontfermend als Gods grote hart. Hóe men haar liefde wonde en treitrend tart, Ze ontvangt vergevend na het woeste zwerven. En geen verwijten, want het vuns bederven Van ziel en ogen is opeens gestuit.…

En hoe lichtvaardig wordt, van zwijmelliefde dronken, Al dikwijls 't hart vertuist, en in een band geklonken, Die pijnlijk knellen blijft tot aan 't ontfermend graf! Mistrouw de eerste blik, 't bedrieglijk spel der zinnen, o Gij , die wijsheid mint en duurzaam heil verlangt!…

Het draagt een mand van verdriet op het strand ontfermen golven zich over de broze lijnen van de overvloed uit de diepten van de eenzaamheid,het leven bedolven in onuitputtelijkheid.…

God houdt van u en blijft u nabij Weet, Hij is een en al ontferming En neemt u in Zijn bescherming Hij blijft bij u en gaat u nooit voorbij. God zij dank voor alle goede zorgen Waarmee Hij een ieder wil omgeven Dat wij Zijn geboden mogen nastreven En Hem loven, elke nieuwe morgen. (Woorden uit Petrus 5 vers 7)…

God heb ik lief, Hij hoort mijn klagen Hij wil mij voor het kwaad beschermen En blijft zich altijd over mij ontfermen Niet alleen vandaag, maar alle dagen. God heb ik lief, de hoorder der gebeden Hij wil steeds naar mij luisteren Ook al is het maar een fluisteren Hij weet alles van mijn moeilijkheden.…

Heer, als ik sterf en mijn voeten zijn koud als glas, de kaars druipt op mijn hand en de dokter zegt: "'t Is gedaan," als bij de kamer-wand de priester bidt: "Heer, laat hem gaan," dat ik dan bidde: "Heer, neem mij in uw ontferming aan."…

Nog lang niet moegespeeld en niet tot luisteren van zins: Ach pap laat ons nou nog even Trappen de schatjes tegen een bal die van de weeromstuit weerom stuitert en pas stilvalt in een kuil Dan gaan ze pappa achterna Hun speelplek dra de habitat van twee konijntjes Die zich pas laten verjagen door de duisternis, zich voor de nacht ontfermend…

meestal niet zo open biedt niet dat klare rechtstreekse inzicht drijft je soms tot wanhopen de zon komt trouw op in het verre oosten brengt elke ochtend weer vers licht toch blijft dat wat voor jou was gesloten nog steeds een beetje onderbelicht zoals je in een oude schelp haar verlaten zee meent te horen zoals moeders zich van nature ontfermen…

Sla je ogen op naar het hemelblauw Open je hart als een bloem voor morgendauw Langs dijken wegen en berenklauw De schreeuw van moederpoes haar kittens miauw Och glanzende zwanenveer van ons geslacht Door Goddelijk ontfermen in het licht gebracht Met tranen in ogen het verdriet in donkere nacht Waait Gods adem binnen zonder praal of pracht…

Kunnen wij slechts zijn in Uw ontferming. Levend van Uw tekenen in brood en wijn.…

Uitgeblust, ontdaan van het vroegere vuur spreekt zij op doffe toon de woorden van as slechts één nazomerse windvlaag zorgt al ras voor de leegte waar ze bang voor is, de muur biedt geen bescherming heeft geen ontferming Met aarzeling betreedt ze het pad waarover ze niet zal wederkeren en elk uitzicht is het laatste, zo veronderstelt ze.…

geen licht het hemelruim beschijnen en voel de kilte strijden met een smeulend restje van Uw naam ik zoek wanhopig naar een reden als antwoord op verstomde kreten daar onbegrip geen vrede vind in ontslapen ogen van een kind dus kniel ik neer, nu ik nog bidden kan en smeek om mij de kracht te geven U vanuit duister toe te schreeuwen ontferm…

Satanische wezens slaan met een dikke hamer op mijn allang uitgeholde kop, God, ontferm U over mijn dierbaren, duw dit springgetij terug, haal alle onheil uit deze roulatie, ook al vecht ik als een volleerde ridder, ik sta met lege handen rondom dit noodlot en ook al ben ik Uw meest trouwe aanbidder, geen smeekgebed drukt de wrange feiten,…

Genietend van veldkrekelgeluiden Langs oude zandwegen met schrale bermen Sferen die op zomers voorjaar duiden En visioenen die zich over innerlijke rust ontfermen Het rustgevend gesjirp komt je tegemoet Trillend zonlicht gelardeerd met warmtevisioenen Het landschapsbeeld waarin jij de vrede ontmoet In volle tred met je wandelschoenen Uitgestrekte…

En toch krijgt hij een brok in de keel als hij leest: miserere, Domine,gemituum, miserere lacrimarum ejus / ontferm U, Heer, over zijn zuchten, ontferm U over zijn tranen. De veerboot is al aangemeerd, nu de inscheping nog.…

Puur en nakend zullen de mooiste momenten zijn want waarom verschuilen terwijl de waarheid in volle glorie altijd het op z’n mooist zal zijn Neem mij neem mij en ontferm je breekbaar ben ik niet ik ben buigzaam als het koren in een woeste wind maar ik zeg niet onverwoestbaar want snij niet weg wat boven het maaiveld uit zal stijgen...…

de winter komt met ijskoude nachten ze schuilen dicht in een tent bij elkaar ‘t blijft op meer vluchtelingen wachten in stromen komen de nieuwe eraan is er nog een hoop voor deze mensen die hun huis en land hebben verlaten en ook een betere toekomst wensen om hun kinderen niet hongerig te laten welke’ n engel zal zich over hen ontfermen…

de winter komt met ijskoude nachten ze schuilen dicht in een tent bij elkaar ‘t blijft op meer vluchtelingen wachten in stromen komen de nieuwe eraan is er nog een hoop voor deze mensen die hun huis en land hebben verlaten en ook een betere toekomst wensen om hun kinderen niet hongerig te laten welke’ n engel zal zich over hen ontfermen…

steeds meer wereld buitengesloten ingehouden de zuivere tranen slechts nog dan vergoten als je onverwacht op krachten stuit die zich naar je innerlijk banen toch ontluikt er hier en daar in weerwil van je harde schermen een bloeiend teder leven voor wie volhardt is zonneklaar jij kunt je hart wel voluit geven je over de ander ook ontfermen…

Doof voor het kermen, Onwillig te ontfermen Over zijn medemens, zijn broeder. Doof voor de schreeuw Van het bloed eeuw na eeuw Uit de aarde, ons aller moeder. Muis en monitor helpen dragen, De grenzen te vervagen Tussen feit en fictie. Verslaafd in een ‘game’ verloren, Dwangmatig willen scoren.…

Hoe het groen patronen legt, ontferming ruist, de stilte klimmen laat naar takken onttrokken aan het oog. Wat kan ik zeggen? Ik weet mijn bedoeling niet. Ik sta dagelijks aan de broze rand van de eeuwigheid en val. En val vleugels. En val. Niet.…

thuis daar zal Hij onze liefde en genegenheid ontvangen want al weken lang is onze hoop en ons verlangen omdat nieuwe leven een bijzondere plaats te geven en ook een nieuwe wending aan ons eigen leven we kijken om en zien hoe we toch zijn afgedwaald van onze goede voornemens die ieder jaar bepaald waren; om ons over alle noodlijdenden te ontfermen…

Observeren, beschermen, ontfermen koester aanleg, aangeboren talent geworteld diep verscholen in genen voelbaar als het ware toegemeten begeleid, wars van opvoeden, koester Het obligaat ouders van hem te wezen.…

jaar des Heren 2018 de zon doet de dag goed ik voel me opgewonden ik hoor de kerkklokken luiden “met vreugde zult gij naar het Huis des Heren gaan” ik kies voor het Amsterdamse Bos met man Jelle en labrador Mika Ik wandel en verbeeld me te lopen in een kathedrale kerk met de bomen als de pilaren en de top van de heuvel als het altaar van ontferming…

Wij bidden U HEER Voor mensen die door rampen getroffen zijn En door overstromingen alles zijn kwijt geraakt Die zoveel ellende en verdriet hebben meegemaakt Ontferm U Heer en verlicht hun verdriet en pijn.…

Wij bidden U HEER Voor mensen die door rampen getroffen zijn Die door overstromingen alles zijn kwijt geraakt En zoveel ellende en verdriet hebben meegemaakt Ontferm U Heer en verlicht hun verdriet en pijn. Amen…

volwassen stem toen ik zelf goed kon lezen ik zal tien geweest zijn las ik de Bijbel in een adem uit het Hooglied sloeg ik grotendeels over al die druiven, die ranken, die borsten ik kreeg er wel rode oortjes van maar voelde geenszins drift verder vond ik de Bijbel een oorlogsboek met veel slachtoffers waar wel om vrede werd gesmeekt “Heer ontferm…