Alle inzendingen over Ontferming

Was te zwaar Beladen, vracht Die tot ver over Mijn grenzen ging, Spieren stram van Het starre denken, Ging door mijn ankers Heen en kwam op het Aangezicht van de Aarde te liggen Die me met magneten Leek vast te houden - Tot Jij met ontferming Werd bewogen en me Precies zoals ik ten Diepste had gewild - Tegen de zwaartekracht…

Was ik maar een auto van blik Met hier en daar een kleine deuk Dan zou je mij vast verwelkomen Als plaatwerker vind je dat wel leuk Je zou je vast over mij ontfermen En stond je in je garage knus en klein Mij met je mooie handen te betasten Wat een heerlijk gevoel zou dat zijn Ach was ik maar een auto met schade Daarvan kreeg ik vast geen…

de arme Pepita kon niets geven waaraan het kindeke Jezus plezier zou kunnen beleven ze plukte een boeketje uit de berm wat met liefde werd gegeven God begreep: zij wil dat ik me over het boeket ontferm in de kerk ging het bermboeketje kleurrijk bloeien zonder enige weerga de Kerstster was geboren in haar land zou dit wonder mensen…

hic locus est bomen, regen, zon verweerd maar onverdreven, het water is stil gebleven aan het einde van de dag als adem is neergedaald begint het roerloos herhalen heel even lijkt alles nog gisteren, onaangetast door werkelijkheid en autonoom naast elke gebeurtenis een rimpeling vlucht voor de steen zodat licht en voorjaar zich ontfermen…

Mijn hulp is van God de Heer Want Hij wil mij beschermen En blijft zich over mij ontfermen. Mijn hulp is van God de Heer Hij blijft bij mij en maakt alles goed Hij is het die mij steeds behoedt. Mijn hulp is van God de Heer Want Hij brengt al mijn heil tot stand En houdt mij in zijn sterke hand.…

Ik draag je aan mijn hart jouw liefde die zo kostbaar in mijn leven en toch hoe diep werd weer de smart toen ik jou aan God terug moest geven Ik draag je aan mijn hart een herinnering die nooit mag sterven en komt voor mij ooit die bange nacht wil jij je dan ook over mij ontfermen?…

tot mijn voorwerp van ontferming ligt gevouwen in dromen onder nachtwol: dan lach ik haastig alle grappen weer struikel over oude omhelzingen en probeer verwaaien tegen te gaan van een begin aan verstandhouding tussen ons: twee kinderen nog in een andere stad.…

In dankbaarheid: 'Heer, ontferm u over ons!'…

Alle kleuren op ’t palet Zijn geworden een vuil grijs Grauw de winter en gekrijs Meeuwen in ontferm gebed Tevergeefs in gang gezet Want je bent al koud als ijs En het laatste eerbewijs Samen met een klein boeket Werd gebracht door een poëet Van wie ik de naam niet weet Schilder, dichter, kunstenaar Van de waanzin tekenaar Kerfde met…

ligt op de koude grond zij staat erbij en mensen snellen toe machteloos zijn ze maar dan arriveert de ambulance en broeders ontfermen zich over haar stoffelijke resten zij praat tegen hen maar niemand lijkt haar te horen de ontheemde ziel blijft in verwarring achter maar dan hoort zij haar naam een engel vertelt haar: 'Dit is het einde…

naar toen waar de tocht naar ons begon hou ze tegen ontfutsel hun geheim want het moet daar wel fantastisch zijn neem me desnoods mee laat het me zien daar aan de overkant van die eindeloze zee laat me opgaan in een van jullie zwermen over het hoe en waarom zal ik niet uitweiden maar in mijn dromen zullen jullie je over mij ontfermen…

. ------------------------- uit: Ontfermingen, 1998.…

Wil niemand zich dan over hem ontfermen? Een klokkenluider moet je toch beschermen?…

Ze draagt een maand met verdriet op het strand ontfermen golven zich over de broze lijnen van de vloed en uit de diepten van de eenzaamheid, het leven bedolven in onuitputtelijkheid.…

De Heer wil u voor altijd beschermen En zal steeds over u blijven waken Hij wil al het verkeerde goedmaken En zal zich over u blijven ontfermen. Als u soms geen uitkomst meer ziet Wil dan niet vergeten dat Hij er voor u is Daar mag u op vertrouwen, zeker en gewis Uw Beschermer slaapt of sluimert niet. (Uit Psalm 121)…

God is goedgunstig in gerechtigheid Hij zal zich altijd over mij ontfermen En mij voor al het kwaad beschermen Ik wil hem loven voor Zijn goedheid. Hij heeft zo veel goeds voor mij gedaan Mij altijd steun en sterkte gegeven Hij die mijn vaste rots is in dit leven Ik wil Hem roemen, in heel mijn bestaan.…

zandloper van het leven loopt leeg eens ‘t einde in zicht Als ons hart en handen beven doet de dood onze ogen dicht Er is nog tijd er zijn nog dagen en warme armen om ons heen En vooraleer we stil vervagen enkel een naam nog op een steen houden we het leven vast Zijn we op aarde nog te gast Laten we deze plek beschermen en ons over haar ontfermen…

ziekelijke dame die destijds nog een kwiek meisje was Doorweekt motiefjesbehang probeert vergeefs te sieren wat allang vergeten lijkt De natuur knabbelt aan grauw beton treedt brutaal binnen door gebarsten ruitjes en openstaande deuren Bedekt zo met haar groene mantel der liefde een door mensenhanden gecreëerde tragedie Door zich moederlijk te ontfermen…

door de herkenning Struikelend smakte ik op het granieten geheel Mijn gezicht haakte de richel van fatsoen Scheurde mijn schranderheid en liet los Om meegevoerd door de frisse wind In het duistere ravijn af te dwarrelen Naar daar waar men niets meer vindt Mijn gelaat verminkt tot bloedens toe Mist nu de gladde aanschouwelijkheid Raven ontfermen…

Vertrouw dan maar op Gods nabijheid In alle omstandigheden van dit leven Wil Hij u alle steun en sterkte geven Van Hem komt alle macht, voor altijd Onze God is een en al ontferming Zonder Hem kunnen we niet leven We mogen ons aan Hem overgeven Hij neemt ons op in Zijn bescherming.…

Mijn hart zal zich over mij ontfermen terwijl ik je naam fluister....wie weet? Dan verroer ik geen vin, en adem zelfs niet meer. Langzaam, zonder geluid ga ik heen, dan slaap ik in en weet niets meer. De dood zal er dan zijn – voorbij... Kom dan nog even aan mijn zijde staan, buig je een laatste maal over mij.…

Vader wil het beste voor Zijn kinderen En wil ze liefdevol beschermen Zich altijd over hen ontfermen Dat geen zorgen hen mogen hinderen. Laten wij dan maar vertrouwen op Hem Ook al is er op deze aarde veel strijd Zijn naam worde geheiligd, wereldwijd Laat ons maar luisteren naar Zijn stem.…

zijn oogjes toe Te onwezelijk al dat licht Teveel al die bewondering voor het perelke klein 't Wil nog liever geborgen en verborgen zijn Nog even het jonge leven gadeslaan Armpjes en beentjes die spontaan bewegen gaan Voor het schelpke zich weer sluit En het perelke dat slapen gaat niet vermoedt Dat het schelpke over zich heen Beschermen en ontfermen…

Terwijl ik voor mijn leven vocht vouwde mijn zusje zacht haar handen vroeg God mij 't leven terug te geven niet te breken onze zusterbanden We hebben toch alleen elkaar nog zoveel is ons al ontnomen en Hij zag in ontferming op ons neer liet leven weer door 't lichaam stromen En al wordt de weg nog lang en zwaar ik weet me vast bij Hem geborgen…

Die tiert hierbij, slechts geremd door schermen van enkelen, die zich wel ontfermen over waarde en pal zijn blijven staan. Zij vechten door waar anderen kermen, laten het land niet zwak tenonder gaan. [dizain geschreven bij onderstaande krijttekening van de Belgische kunstenaar Harald Calle]…

Uw liefde is zo wijd en vrij, Zo vol van deernis en ontferming, Dat ik nooit buiten uw bescherming Verdwalen kan; ik kus u blij.…

O Heer, ontferm U over deze mensen Die zo vreselijk veel moeten doorstaan Terwijl ze toch niets hebben misdaan We willen hen veiligheid toewensen. Dat de volkeren in vrede mogen leven Dat er geen haat en nijd meer mag zijn Geen onrecht, geen verdriet zorg en pijn En dat een ieder naar vrede zal streven.…

Ze maakte me wijs met mooie christologisch filosofische termen dat God altijd in het centrum staat om zich over mens en wereld te ontfermen een soort levenspolis de hemel in het verschiet als een soort hoofdprijs maar zolang de mens in vrome religie steeds vluchten gaat met opgewekte liederen en spirituele gebeden doet…

hart wil schreien, doch nu mijn twijfel zich ontfermt over bijbelse vaardigheden voel ik ruimte het hoofd vol stemmen wordt lichtelijk gedempt door de geur van koffie de nacht ligt nog als een waas over de beweging van het terras, ' k zie duiven vluchten voor mijn kat terwijl het Wad naar mij schreeuwt en ranke meerpalen gehavend zich ontfermen…

Ze maakte me wijs met mooie christologisch filosofische termen dat god altijd in het centrum staat om zich over mens en wereld te ontfermen een soort levenspolis de hemel in het verschiet als een soort hoofdprijs maar zolang de mens in vrome religie steeds vluchten gaat met opgewekte liederen spirituele gebeden doet het…