inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 434):

Landschap met wegspringende schaduwen I

Met de gedachtestroom in het lijf
zindert de schaduw van de wandelaar.
Als hij passeert dan zwijgt het vee en
lichten open plekken in het struikgewas op.
Het getik van zijn wandelstok
ratelt in onze dakgoot.

Versta jij, pas aangekomene, al de kunst
van het snel over je schouder kijken?
Geef een ruk aan je hoofd en je zult zien
hoe de schaduwen van deze wandelaar
wegspringen de velden in en hoe
dat gedachtegoed in de beschutting
van het gewas de middaghitte overleeft en
met de schemering onze huizen binnentrekt.

-------------------------
uit: Ontfermingen, 1998.

Schrijver: Wilbert Cornelissen
Inzender: KM, 27 februari 2004


Geplaatst in de categorie: landschap

2.0 met 27 stemmen aantal keer bekeken 9.293

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)