184 resultaten.
Herinnering
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 205 Meeuwen vliegen sierlijk
boven de botenmasten
die fier staan
in de zilte lucht
Aan de kust van Westenschouwen
voel ik een
gestolde herinnering
aan de gekwelde grond van ‘53
In Brouwershaven lijkt
de tijd stil gestaan
Stilte overvalt
ja, het ontroert…
perpetuum mobile
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 82 we slijten alleen
en met elkaar reizen
we door het
stromende leven
perpetuum mobile
als in een muziekstuk
trekken we langs
liefde en dood
een dodelijke reis
die verwondt ontroert
tot op het bot we zien
slechts een glimp…
MOEDERDAG
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.935 Moeder
is niet meer
Onder steen
heeft ze zich
teruggetrokken
Haar hemel
heeft 'r geroepen
Ze stak over
met het veer
Te voet en
moederziel alleen
De rivier scheidslijn
tussen leven en dood
Het zal wennen zijn
deze keer:
Geen bloemen
niet het noemen
van haar naam
Eerste moederdag...
zonder moeder.…
Monarchvlinder
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 65 De dennenbomen
waar ze na hun trektocht samenkomen
hebben zich door toegenomen droogte
teruggetrokken op grote hoogte.
Vlinders die vinders waren,
werden zoekers.…
BEWONING....
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 145 De huizen
als geplakt
tegen de helling
van bergen
Van bovenaf
lijken wij,
ongeoefende klimmers
......dwergen
Wij voelen
onze spieren
van kuit
en bovenbeen
Zijn de wandeling
nog niet moe
maar nergens
een cafe,terras
Het is niet
dat ik ween
het bergdorp
ontroert me
tot tranen toe.…
Verhuisd
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 138 ik huis niet meer
daar waar ik eerder vertoefde
ik heb me teruggetrokken
in de bubbel, waar jij
het dichtstbij voelt
je verandert van merel in
een strelende zonnestraal
die mijn zintuigen op scherp zet
daar wil ik wonen
als een opgerolde varen
in jouw liefde, om nooit
meer te ontluiken
alleen te zijn…
Onverwacht ...
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 570 'n Uitgestoken
hand
ontroert
'n Schouder
geeft
steun
'n Vriendelijk
woord
zegt alles
'n Kus
gemeend
geeft liefde
'n Roos
gegeven
met gevoel
'n Onverwacht
gebaar
zegt alles
héél onverwacht ...…
Onverstoorbaar
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 144 het uitzicht tuurt in de verte
wolken drijven langzaam over tot
het pad wegebt in vergetelheid
vreemde vogel vliegt geruisloos
op de tonen van de wind
atmosfeer gelaten
de openstaande deur geeft doorkijk
naar 'n sereen achterland
dat er teruggetrokken bij ligt…
Waterweg
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 99 De rivier, teruggetrokken uit de waard,
vleit zich neer in de bedding en vindt rust
nu het woelen is bedaard.
Het water glijdt geruisloos en gedwee,
toegedekt door een kalme waas,
naar een horizon van eeuwige zee.
Het water is weg uit de uiterwaard.
Zolang het duurt,
uiteraard.…
Eenzaam gevoel
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 439 (voor jou)
het zit in je
een teruggetrokkenheid
stilletjes verborgen
voor de buitenwereld
och misschien,
misschien weet je morgen
in dat volle vertrek
met keuvelende mensen
wel boven het gewemel
het gedruis uit te stijgen
draag je het hart
wat meer op de tong
zal je niet meer aarzelen
of onderschat zwijgen…
Hortensia
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 407 Haar kleuren spatten
als het ware in mijn gezicht
koester een diepe schoonheid
net als hommels
zweef ik betoverd
- gedragen door een regenboog -
haar zomer ontroert
zoekt verkoeling in een bui
ik drijf even mee
neem afscheid van dit wonder
voor even
morgen vraag ik haar hand.…
de ribben zijn van het geraamte
gedicht
3.0 met 12 stemmen 10.489 de ribben zijn van het geraamte
het mooiste onderdeel, ze doen
aan vleugels denken of een soort
accordeon waar leven in- en uitgaat
je ziet ze beter
na de hongersnood of in het massagraf
het zijn de rimpels in het zand
als de zee zich heeft teruggetrokken
het zijn de breekbaarste takken
van de bomen die in open vrachtwagens
worden weggevoerd…
Andalucia
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 677 ooit
ben je hier verdwenen
maar
je spankracht is gebleven
ik leef
voor een geruime tijd
tussen de volmaaktheid
van je bogen
verzonken
achter witte zuilen
ontroert mij nog
de diepte van je ogen
in water
milder dan de wijn
dompel ik mijn handen
aan je fontein
hier ligt geluk
beloftevol geborgen
in de stilte
van je schrijn.…
Mijn man
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 500 Bracht tranen van geluk,
ontroert me nog steeds diep.
De toon waarop je zachtjes zei:
"Dag vrouwke."…
Aardig
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 2.062 Ik kam mijn haar,
versier het met een frutsel
en denk terug
aan wat de jongen zei
tussen de pubers
voor de buurtsuper,
opnieuw ontroert het mij.
"Mevrouw, ik ken u niet
maar vind u nu al aardig
en wat u in uw haar draagt
vind ik ook heel chique".…
voorbij
hartenkreet
4.0 met 26 stemmen 1.294 als ik voorbij dit leven ben
weet ik wat er allemaal zal zijn
dan ben ik voor altijd gelukkig
eeuwig verlost van alle pijn
eenmaal heb ik mijn lichaam verlaten
maar keerde terug helaas
werd door een kracht teruggetrokken
ze noemden mij een vechtersbaas
maar als ik zelf had kunnen kiezen
was ik daar dolgraag gebleven
in het witte mooie…
godverlatenheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 302 hoge heren dwaze dames
hoge hoeden lage gemoeden
vage lachjes lage drachtjes
moordende monden
gecamoufleerde wonden
strelende stemmen
verborgen klemmen
uitgestoken klauw
teruggetrokken hand
slapende geestelijkheid
feestende eenzaamheid.…
Afscheid van Agnes
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 221 Agnes hield niet van water bij de wijn
Maar stortte zich vol vuur in de debatten
En als zij in de Kamer stond te katten
Kon zij zo prachtig verontwaardigd zijn
Al heb ik van haar boosheid zeer genoten
Zij hielp zo wel de SP naar de kloten
…Na een slechte verkiezingsuitslag heeft Agnes Kant zich teruggetrokken als fractievoorzitter van…
Het feest dat stilte heet
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 230 ik rust
in de hoeken
van mijn geest
heb me teruggetrokken
van het feest
dat leven heet
geraaskal
en geroezemoes
ego’s zijn weer troef
in het eenzijdig
woordenspel waar
luisteraars ontbreken
prietpraat
overheerst
is morgen al vergeten
ik ben het zat
wacht in de hoeken van mijn geest
op het feest dat stilte heet…
Tijgerlelie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 193 Jij met je zacht teruggetrokken manieren
Op de treurige lentedag
Je bloed, in waarheid en deugd
En wanneer het menselijk hart bloedt
Het mooiste van allemaal
Overwoekerd met leugens
Als een donkerrode perfectie
Bloed jij in de schaduw van de dood
En vertelt me de woorden
Die je vandaag of morgen
Niet zeggen zou…
Wiegje van glas
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 340 Met je blauwe kopje
Lig je hartverscheurend
Te krijsen in je
Wiegje van glas -
Ik zeg, terwijl ik
Mijn hand door
Het luikje steek
En probeer jou voor
Het eerst in mijn
Leven aan te raken,
Hier is je papa,
Jongen, je eigen pa,
Het helpt niet,
Je blijft krijsen,
Je ontroert me,
En toch is 't
Een ontroering als
Een soort…
Je raakt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 219 Je raakt
ontroert
vervoert
haar als een gevleugelde engel
in een snuifje Jasmijn
van winter
tot lente in Mei.
Een stiekem vleugje Parfum
vlindert zinnenprikkelend doelvrij.
Als in een droom
vervaag je stervend
op haar huid.
Te luchtig in hunkering
het moment voorbij...!…
Leven in dit aquarium
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 114 Uit de mensenwereld
heb ik me teruggetrokken -
Ik had het wel gezien,
Leven doe ik alleen nog
in dit aquarium, hierin blaas
Ik in de luchtbubbels
van mijn adem aan mijn medevissen
Diep doorleefde dromen toe,
Zoals alleen zij die kunnen lezen,
zoals alleen zij die kunnen verstaan -
Dromen die grenzen aan
en toch niets te maken…
Houd mij vast
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 329 in het naakte van jouw gezicht
tekenen schaduwen licht
uit verschillende hoeken
de spiegel weerkaatst
als een kleine heldere boogstraal
die me achtervolgt
kijk er dwars doorheen
houd mij vast, sluit me niet buiten
maar laat me binnen
in momenten van tijd
ontroert, verblijdt het je hart
wanneer je dreigt te vallen…
Nachthelder
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 73 zo duistert het rozenlicht
ingetogen
uitbundig ontvouwt het zich
kraakt nachtelijk naaldwoud
uitgedund over
bevroren toendrablauw
zicht door ogen gedragen
verre nachtdruppels
verblind door navelstaren
omstreeks enige momenten
lijkt de nacht te kort
om aan het donker te wennen
aan stilte die zich ontroert
zich verzwijgt
in onuitsprekelijk…
verdriet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 116 Het hart ontroert.
Beelden vereeuwigen,
op het netvlies
van een vorig leven
Troosteloos verloren,
in diepe kloven
van een ontaard gevecht.
De schijnbare wrevel
is onnodig berecht.
Blijven geloven
kan niet meer.
Het is zelf verboden
één druppel herinnering
op te slorpen,
in de nederige geest.…
Herkenning
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 Niets kan het evenaren,
ontroert je meer en meer.
Geen rijkdom en geen roem
zijn groter dan die lach,
Dat lachje, dat als in herkenning,
jouw oog ontmoeten mag.…
zachtjes
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 541 ik vang haar
in schielijk voorbijgaan
onverwacht ligt zij
ondersteboven
op mijn schoot
ik doe neusje neusje
en zij strekt geklauwd
een poot naar mij uit
en dan zeg ik "zachtjes"
verbaasd zie ik
grote donkere pupillen,
teruggetrokken nagels
mijn meisje, uitdagend
ten voeten uit
morgen hangt zij weer
in de gordijnen…
Las de eeuwen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 110 de stenen
voelden warm aan
in hun teruggetrokken groeven
het metselwerk
was half vergaan
maar de muur is blijven staan
ik zag
woorden van de tijd
in overleven opgeschreven
raakte aan
emoties van het
vroegere in herbeleven
las de eeuwen
uit het boek dat
generatieslang is bijgehouden
ben een geworden met
getrouwen vanaf het…
wad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 196 waar eerder grijze klei gebarsten
door brak water drooggelegd
woont het ritueel van komen en gaan
zijn zijarmen in donkere contouren
dichtgeslibd, teruggetrokken en lijkt
de delta versteend, verstild, verlaten
maar niet de branding die straks
zijn zilte water zonder voorbehoud
over de gebroken aarde laat vloeien.…