Alle inzendingen over Open wonden

De littekens op hun zielen blijven zeurend delen De open wonden blijken niet te helen hoogstens mee te dealen Het tonen van echt berouw kan enigszins verlichten De open wonden die hen nog meer verplichten aan echte liefde, echte trouw!…

Dat zit in de open wond!…

Als sorry, vergeef me te veel gevraagd blijkt is soms als zoete balsem op een open wonde de gedachte: wie is er zonder zonde…

mijn open wonden nu het zout der aarde bijt zuur aan lippen vreet bloedt niet alleen mijn hartslag ook de mens twijfelt langer…

alles op een rij behalve mijn gedachten verveel mij dus niet alles wat je zei kon echt wel even wachten maar dat zei je niet alles wat ik vind heb jij ook al gevonden maar dat vind ik niet alles voor je kind dus ook de open wonden? dat heelt het toch niet…

afscheid is als ballast een rugzak met de zwaartekracht van een zwerfkei elke stap is herinnering de tranen echter zijn opgedroogd in de nerven van je gelaat als verzamelplaatsen van het eeuwig zout in open wonden…

wond het bijt maar het heelt niet…

Herinneringen die geen herinneringen mogen zijn, doen zich te goed aan open wonden die niet willen helen.…

uit oude open wonden schieten scheuten jonge takken nieuwe knoppen verse blaren bloemen een wandelende bloem boom tak vertakking bloesem knop kelk vrucht…

Goed hoor, antwoord ik op je vraag hoe het met me gaat Als ik naar waarheid zeggen zou dat ’t leven me tegenstaat, dat alles stuk ging sinds toen – open wonde in mijn ziel Liever lieg ik dan te praten over wat niet te helen viel…

Er is nu zekerheid omtrent hun lot, Maar vragen blijven en ook open wonden. Lisanne en haar reisgenote Kris… Mijn God, wat ging in Panama veel mis.…

ik ben een huis met open wonden toon mijn zwakte niets is verborgen wie wil er verder voor mij zorgen herstelt mijn gevel pleistert mijn zonden ik draag de wonden van de tijd maar mijn wortels liggen diep gespreid ik bied beschutting , rust en zekerheid heet u welkom met armen wijd…

Vliegen, naar het vakantieoord Vliegen, maden in open wonden De schreeuw, nimmer aangehoord Zwarte baby’s, hulpeloos vermoord Alsof de mensheid nooit zal leren Kom, laat ik je rug nog eens insmeren Ivan Grud…

Diep valt de stilte in die open wond van mijn verlatenheid. Dan sluipt 's nachts dit kwaad langs de kieren van mijn ziel. En kromt het lichaam zich andermaal van 't uitgesteld verdriet.…

schaduwen worden dieper langs de oevers van het meer ik vraag me af hoe je in open wonden eenzaamheid kan herkennen ik kan niet inademen en ademhalen vlaag na vlaag ik zal weer aan mijn eigen stem moeten wennen het water lijkt bijna zwart zo naakt…

Een open wond nog verder openrijten, Je vraagt je af wat nou zo ’n man bezielt Om een gezin waar zoveel is vernield Nog achteraf van alles te verwijten. Ondanks excuses is nog niks gesust, Maar laat nou eens die Ribberinks met rust.…

poortje open, hond graag in kot dag in, dag uit zonder nadenken, lieve grote hond. poortje open, hond wil niet in kot uitzonderlijke dag één grote beet, hap knap klemmende pijn, open wond zonder nadenken, kwade grote hond.…

voorbij 't denken jou gepasseerd raap ik kastanjes uit het nachtelijk uur ik verblind daarmee de tijd open wonden helend nog te komen tranen veeg ik uit jouw ziel ik ben op weg voorbij aangekomen in het vleesgeworden woord…

Diepe holle leegte In het hart En de ziel Geen geest kan dat bevatten De pijn is te kolossaal Om mee te gaan Met de vaart der volkeren Donderslagen in het hoofd Een pil die de pijn verdoofd De geest Die vreest Weet van dat wat er nooit is geweest Geen bestaansgrond De open wond…

wil ik een gedicht schrijven zijn mijn woorden op dus vul ik het lege papier met louter ledigheid maar juist die ledigheid kan zó schrijnend zijn bijtend zelfs als het zout in open wonden 'vermijd ledigheid voorkom het schrijnen en gebruik geen zout' is alles wat ik kwijt raak op papier…

in herinnering Hans Vermeulen niets zo bruusk als branding in de Noordzee vooral op donkere dagen in november alsof het zoute zeewater de open wonden prikkelen het schurende zand en de schrijnende wind lieten sporen na als voetstappen langs de natte vloedlijn Lejo…

Is dit nu werkelijk liefde Of is het een valse start Als zout in de open wond Van mijn gekwetste hart Is dit niet echt gemeend Of kan ik je vertrouwen Vertel me nu wat je voelt Kan ik wel op je bouwen Ik wil nooit meer hopen Op iets dat niets zal zijn Kan het ook niet meer aan Die verdomde liefdespijn Rusteloos mijn gedachten Verlang…

De adem, van een open wond, gapend in de sneeuw. Een vat wijn, pittig en donker, avontuurlijk en smaakvol. Een steen, puntig van vorm, sneed in zijn vlees. De berg, hoog en gevaarlijk, spijkerhard en messcherp. Hij klom, met teugen, zijn lippen op de fles.…

Een afdicht heelt een open wond. Afdichten schrijven is zeer gezond.…

uw wond behoeft daglicht en frisse lucht en een zachte omzwachteling voor de nacht hoe verdraagt een open wond de pijlsnelle doorboring en dan de afgewende blik in messcherp licht het advies averechts misschien alleen licht en lucht van de nacht om het trauma toe te dekken alleen overdag vluchtige blikken op…

Als bevrijder aan een paal gebonden, met open wonden door slagen ontstaan. Zijn helende handen genageld aan een kruis tussen twee anderen uit het helse gespuis. Hij gaf zijn woord bleef ongestoord als verzoeningsteken over liefde spreken. Als ik mij afvraag waarom ik vandaag het danken vergat, voor 't brood dat ik at.…

Een miljoen zal me gestolen zijn vuilnis, tonnen gestort op een open wond vol venijn bijeengeraapt geïllustreerde verdoofde beren alleen het levensverhaal proberen te begrijpen het hoogste haalbare is iedereen respecteren cliché ratrace ratrace Kompas is mistig opgeven om opgegeven te verkomen en richting in listig land…

Ik ben dof geworden, zonder glans, een open wond. Raak mij niet aan. Mijn zwakte is mijn verborgen kracht. Verschroeiend is mijn hitte. Je bent niet bestand tegen mijn watermassa’s. Vruchteloos kan ik worden als zandwoestijn. Nee, raak mij niet aan. Nader mij niet.…

Verzet tekent een open wond, bloed scheldt: "Rood", gil ik gedreven. Ik! open mijn brandende mond; de leugen valt dood, de waarheid zal ik overleven.…

Geleid mij naar het rijk van troost waar de harde waarheid zetelt ik reken af met de provoost die mijn open wonden netelt ontrukt aan de vergetelheid koester ik geluksmomenten tot nieuwe toekomsten bereid over lijken van serpenten bevangen door verbeeldingskracht zal ik meren in jouw haven wij zijn elkanders volle dracht laat het wildebeest…