Alle inzendingen over Opgerolde tijd?

Leeg is het strand de laatste golven opgerold ingepakt door vroege schemer stil is het land waar het morgenlicht samensmolt met jouw kleuren en ik neem er iets van mee waar is de zee?…

Je had een opgerolde handdoek onder je kin zodat je mond niet zou openvallen. Ik zag je litteken op je linkerhand, die keer dat de lading vastzat of toch ook weer niet. Je had een donkerrode pyjama aan met zwarte en witgrijze verticale streepjes. Ik dacht het beeld kwijt te zijn of toch ook weer niet.…

Zoals zijn bruine armen met de sterke aders uit de opgerolde mouwen van zijn overhemd staken. De dood mocht wel opletten als hij hem kwam halen, dat won hij nooit. Drie maanden later aan slangen en flessen, op het dekbed twee vogelklauwtjes: einde. Nou jij had je lesje wel geleerd.…

De handdoek onder de kin is opgerold zodat zijn mond niet openvalt.…

De golven rolden heen en weer tussen mijn blote voeten en mijn opgerolde broek bovenaan mijn kuiten. De zee nam mijn gedachten mee naar onbekende landen. De wind waaide de wandeling in een onverwachte richting toen ik je zag.…

Bentegras en heidestruiken De geur van zand ruiken De adder helemaal opgerold Genieten leuk hier buiten Kraaien kraaien bij het bos Ik vlei mij neer op het mos Ik hoef niet op rijm te dichten Maar nu voel ik mij lichter De meeuwen krijsen rond Maken de herrie bont Je hoort geen vogel fluiten Mieren bijten in mijn ….…

gevallen in mijn binnentuin gevangen tussen ruiten gravend en vechtend naar vrijheid daar buiten vretend aan houtwerk springend tegen wanden zoekend naar een uitweg sissend met scherpe tanden opgerold slapen overdag wat een nachtdier mag de gemeente gebeld de marter lag uitgeteld opdracht luidde doodslaan dat heb ik helaas gedaan…

Terwijl buiten de bladeren kleuren En regen zijn feestje viert De bloemen gestopt zijn met geuren En de wind met de wolken zwiert De donder zijn roffel laat horen De bliksem zn spel speelt in de lucht Zit ik binnen met de houtkachel aan Mn benen opgerold en ik slaak een zucht Ik kan deze maanden niet weerstaan Ze hebben zoveel kleur, zoveel…

Geknield in urine wordt op het toiletdeksel een magisch ritueel uitgevoerd scheermes, spiegel, cocaïne en bankbiljet liggen zorgvuldig uitgestald er wordt gesneden en uitgelijnd het briefje van honderd opgerold en rondgereikt begerig, haastig, teugelloos wordt het zelfvertrouwen opgesnoven extatische vreugde, zwoele dansen, kleurrijke…

En door de dag als met geheime schatten Gaan bloemverkopers in het wit gehuld, Met al de bloemen, opgerold in matten, Waarvan het Hooglied geurt en is vervuld. Soms draagt er een al Sarons rode rozen, Hoog op zijn schouders in een rieten mat; De open weerschijn doet de mensen blozen Die hem geheven kruisen op zijn pad.…

Slanke jongens strekken zich uit De trommel brengt het wiel op gang, een spinnenprins zet zijn armen en benen neer op de tonen van de fluit en danst het tijdwiel rond De slangen richten zich op Vlak voordat ik in slaap val opgerold in mijn mand roept weer de uil…

Hemelsblauwe, transparante of Metalen Zie uzelf als water rondom mij U kabbelt, stormt, bonkt, stijgt Daalt, duwt, dobbert en schuimt Ik heb mij waterdicht gemaakt Na vele sessies bij scheepswerf En droogdok, na dolen en zwerven U kunt mij niet meer overspoelen Daarbij komt - elk zijn vracht Zeilen, bol staand van De Adem, soms Opgerold…

daarnaast mol ik ook nog haar stikdonkere baarmoeder, moedertje, ik moet me toch ergens verbergen achterhaal me niet met 'n katheter - zal ik me slapend houden, jonas wil wel zingen zachte hits desnoods en en en even zachte kasjmierharen krijgen 'n opgerold schootkatje fijn dat je kasplantje likt en laat groeien, nee nee nee, en er…

van de Nieuwe Rijn kijken de karkassen van fietsen tellen vandalisme vanaf de Boterbrug Op het water kapen takjes en piepschuim gedachten van de oeverkant stemmen kiezen het ruime zog om over de Westerzee te verdwijnen achter de steeds nieuwe horizon Ook hier is geen rust in blijven twee duiven klapwieken in de lucht een kat opgerold…

sokken dicht hetzelfde paar dat ooit de voeten warm hield van haar overleden man plots herinnert zij zich ook de schoenen met de stalen neuzen op weg naar de dagelijkse strijd tegen onrecht een glimlach bereikt langzaam haar ogen wanneer zij de gekleurde briefjes telt daarna de naald in het kussentje steekt en in een beweging de sok, opgerold…

Soms leun ik in haar zetel achterover De mouwen opgerold Een lome blik, de longen vol Van zuchtend lover en vertrouwen Tot ik in die fluwelen klauw stik Hoe ik haar begeer blijft haar vraag Terwijl ze om een ander snikt En ik elders niets meer waag Dan een beleefde knik Uit het slipje dat rondslingert Snuif ik een vreemde geur op De sterkere…

Ik denk altijd in alles aan hem hij aan mij , wij zijn verweven kamers een mooie opgerolde werkelijkheid. Hoe het lot prachtig als toeval kan vallen je mooiste levensweg kan worden en zijn.…

Dit opgerolde kwaad, meetlint van zonden, ligt schuldeloos te slapen bij de ruit. Rondom hem liggen lappen oude huid. Wie zoveel zont, vervelt ook onomwonden. Al eet hij vlees, hij adviseerde fruit. Maar Eva kon zijn boodschap niet doorgronden. Hij ratelde nog wel zo opgewonden, flitste zijn vleesvorkje wild in en uit.…

Wanhopig tekenen mijn lippen de leegte op het laken, ze betasten het snikkende stof, opgerold tot een levenloze gedaante. Ongrijpbaar en herhalend rimpelen kreten zich langs versleten naden, schaduwen op de muur vormen een vreemde en groteske parade.…

Er was ooit een tijd, dat ook ik naar school ging graag of niet, je ging er was ooit een tijd, dat ik werken ging graag of niet, je ging Er was een tijd, dat ik verkering kreeg graag of niet, je deed er was een tijd dat ik trouwde, graag of niet, iedereen deed!…

Ons leven, hangt vast aan de tijd de uren de dagen, we zijn ze zo kwijt 't vliegt met een noodgang overal door en 't is dat vliegen, wat me niet echt bekoort. Immers, de minuten, de uren, weken enzovoorts vliegen ons leven uit als een nare minutenkoorts de opmerking ' oud voor je 't weet' krijgt ineens een heel andere insteek!…

Het verleden klopt niet meer Geluk brengt geen poëzie Richting de tuin En waterornament Onoverwinnelijk ben je niet Nooit meer Geweest Als een eenzame straatnaam Het klopt niet meer Ook niet die schreeuwende Overdreven aanwezig Hij is nu een vreemdeling Gek Als je terug kijken Mag En staar maar niet te lang Het is goed zo…

Laten we wachten op de dag van morgen, op hetzelfde licht als vandaag en op de onbewogen stenen in de straat Laten we wachten op de vogel die gisteren overvloog, op tijdloze wolken in een heldere blauwe lucht en op de bomen van eeuwen geleden Ik zal wachten op het ogenblik in jouw ogen dat nooit voorbij zal gaan…

Het probleem van een hartenkreet Is dat als je het terug leest Het moment is in tijd Waarvan soms op ie kaak Het schaamterood staat We zijn zomaar zoveel jaar verder En we zijn zeker geen Eddie Vedder Maar we creëren daar gaat het om Gaat het links rechtdoor Of rechtsom Bij de Breestraat Richting de kroeg…

daar staat ze bijna naakt met enkel mijn witte hemd aan komt ze dichter bij me staan haar kraag omhoog haar mouwen opgerold haar lange, slanke benen veroorzaken vuur tot in mijn tenen daar staat ze hoe ze naar me kijkt bijna ontvlammend veel sprekend en verlangend het witte hemd langzaam nat wordend steeds verder onder de douchestraal…

de zweetdoek, het opgerolde linnen werd haar Heer dan weggenomen? wie kon er zomaar binnendringen? en ze zag opeens de tuinman komen ‘Maria!’ De klank van Zijn stem was Hij dan waarlijk opgestaan?…

Het blijft een open brief Waarom gieten we verzen in een mal van gips met de ijdele hunker om later ook nog de versteende vrucht na te proeven het sap, de schil versneden op de tong Waarom schenden we ons gebit aan de blanke pit We verzegelen het bericht noemen het een gedicht Opgerold perkament in een koker gepropt een Save Our Souls…

Een opgerolde glanzende bos beige haar rekt zich plotseling uit, een bek spert zich geeuwend open, slaat weer dicht, amandelvormige, diepblauwe ogen kijken spiedend om zich heen, het verleidelijke geluid van brokken op een schoteltje laat kat spinnen en watertandend naar de keuken kwijlen, de aanval wordt nog niet ingezet, ogen richten…

zacht doet de fluister van de wind de zee golven eb en vloed vloed en eb zand en schelpen dragend rolt het water over het strand de vrouw haar broekspijpen opgerold loopt door het zilte water een glimlach rond haar mond haar ogen staren naar de horizon zon zee zand en water vurig brandt het verlangen in haar hart haar haren…

met nog wat kreukels op haar wangen van het kussen dat zo heerlijk opgerold onder haar hoofd lag wordt ze wakker juist op het moment dat de nacht zich vol overgave geeft aan de nieuwe lentemorgen de vrouw ze knippert nog slaapdronken rekt zich uit haar haren nog wat verward de poes aan het voeteneind rekt mee een grote gaap en roets…