Alle inzendingen over Opgespoten land

Europa eeuwen brullende leeuw nu schildknaap van de zeearend Europa tolerant in intolerante wereld pleegt zelfmoord Europa lengt volkswijn aan tot azijn en volks onbehagen Europa's poorten belaagd door holle handen en lege hoofden Europa's prachtig lichaam metamorfeert in Balkan mozaïek Europa eind'lijk oorlogvrij zaait nu…

de avond braakt schapen in een slapen uit dwaalt over het land en steenhopen van stilte ik breng een laatste vergezicht - daar waar ik niet woon - laat leegte los, de aarde en de eenzaamheid alsof de nacht al weet tot hoever ik zal geraken wanneer jij naast me ligt in de verte van het licht en in het trage rood van…

Niet langer kunnen wachten, lopend naar een ander land om hun kinderen een kans te geven, met andere volkeren, hand in hand, vredig te kunnen leven. Nooit meer op de vlucht, nooit meer bang voor eendonkere lucht.…

alle gedachten die ik uit de winter verzameld heb alle slachtoffers uit het reliëf van de nacht bange stappen en mistranden het knielen voor de duisternis in mij ze verdwijnen wanneer de horizon duinen dichterbij brengt nog dichter dan een witte oever aan de dood ontleend de wind, een vogel, het schuimen van verzen…

Ik ben een duisterling geworden in zwijgende stilte van jouw dromen ver weg op het eiland in woeste zee voel ik soms jouw verlangen in ochtendgloren strijk ik de plooien van mijn overhemd weg opgewekt, goed gehumeurd, en renteloos beweeg ik stilte naar gedroomde bergen maar die zijn er niet op het vlakke land van jouw onbeweeglijke, stoute…

Verbaasd en verrukt laat deze stad zich vastleggen Als westerling geniet ik hier de tijd In combinatie met het allesbe- halve vormeloze landschap Rijdt de landrover in stijl en goed geoutilleerd door en óver de groene heuvels De koudste hoofdstad van de wereld is 's zomers een verademing Ulaanbaatar, zomer 2001…

De rivieren kruipen door het land als een waterslang Het aflopende land brengt het water terug naar zee dijkhuisjes staan tegen de uiterwaarden in het gedrang en uit de ochtendmist verrijst het silhouet van een boerenstee langzaam komt het leven weer op gang na de nachtrust gerammel van melkbussen klinkt over het koren in het ochtendgloren…

Kent gij het land, waar de citroenboom bloeit, in 't donker loof de sinaasappel gloeit, een zoele wind de blauwe lucht doorgeurt, de mirte groeit, de lauwertak zich beurt: kent gij het wel? Dáárheen, dáárheen, richt ik met u, Geliefde, mijn schreên. Kent gij het huis? Op zuilen rijk en hoog verheft de zaal haar trotse, brede boog.…

de stem komt uit de wolken hier beneden is het niet serafijnen dalen af langs blauwe bergen fonteinen van licht een vergezicht voor een donker land opgesloten en dicht…

van een zwijgende nacht de zwakste lichtjes feller stromen op de gespiegelde achterzijde van de dromen om aan de schaduwen ontkomen, de zingeving gewogen in gewichtloosheid in alles wat ik bezat, de reis in een te krap valies wat ik gisteren uit de steigers van de toekomst las, het maakt deemoedig en onbekwaam in het land…

voorbereidt om in een overgangsfase met de sterken aan het hoofd in groeiende economie verder te kunnen gaan Ik houd van dit land op mijn manier echter Op bepaalde ontwikkelingen heb ik geen grip dat moet ik aan anderen overlaten Ik ben een man van overzicht en resultaten…

Ik ken een land waar kruimeldieven een driedelige injectie krijgen of een stoel diezelfde natie waar het recht wordt verkracht en verdampt is in staat de grootste schurk te benoemen in adoratie met een grote smoel in het hoogste ambt…

Wisselend licht scheerde langs de stadsrand, over horizon van waterplezier van een gastvrije waterland, verworden tot een zanderij, het fijne zand stuift over het speelkwartier, de lege ramen op de kade staren blind over een woestenij, het vrije zicht voelt zich verraden, afgegleden naar een andere tijd, achteloos gaat de wind er…

Zwijgen was het beste Cham is sterk en hij dreigde me met een noodlottig ongeval Er kwam een kind van O, mijn lieve man de onvermoeibare vorser van het gegiste sap van zoete druiven Zijn oude dag bezoedeld door die verzonnen anekdote die de verkrachtingen verborg onder een moment van schaamteloosheid Maar de straf verraadt het toch…

geniet ik van de bijna middellandse-zee-blauw ogende zee Labrador Mika rent achter z’n bal aan en trotseert met gemak de branding speelt met de golven en spettert zich droog als de bal richting het strand rolt een paar schepen en veel zeilboten maskeren de horizon de duinen zijn er smal, maar hoog en worden jaarlijks met diepzeezand bespoten, opgespoten…

strakke leggings vallen uit auto waggelen naar binnen opgespoten koppen beringde varkensoren rotte knieën eczeem tussen billen seks kan niet meer vlees niet te tillen werken ho maar bukken storten voorover lopen nu met krukken stinken wel moeilijk wassen vet zit in weg bij plassen vreten tot ze klappen dan de schoorsteen uit vet brandt,…

Ik herken mij niet op de foto. Dus wordt het wegstrepen: een spel dat mij geboren liet worden omdat ik het heb overleefd. De jongen rechts voor op zijn hurken stopte briefjes in mijn zak. Die daar met beugel dook na schooltijd op mijn bagagedrager en hield me vast. Het meisje met de schildpaddenbril pikte de mooiste pen die ik had.…

zullen verschijnen het bos wordt stilaan kaal de vele bladeren op de grond kleuren schilderachtig in het rond in een tafereel van pracht en praal voor de dieren wordt het even wennen aan een omgeving zonder lover ze moeten oppassen voor de rovers of anders heel hard kunnen rennen een seizoen met heel wat regen paradeert nu door het land…

en strak weer gegeven hangt slapjes heeft slechts de functie verder te leven toch blijft de mens zich verzetten en wil de tijd keren verzamelde vellen afgesneden om in afval bak te verteren gebit vernieuwd afbraak van tanden vervangen door stift strakke gespannen buik met silicone borsten hart en rond spataderen gewist oogleden gesperd de opgespoten…

De bloemist verkoopt weer kale takken, opgespoten met een eiïg kleurtje, in de kerkbanken hangen de slijmslakken stiekem te dromen van een likeurtje. De nieuwe Jezus Herr Bach wordt aanbeden met voor de zoveelste keer de Mattheüs Passion, waarin er volop wordt geleden, hoe komen ze er doorheen, O, Jezus!...…

Hij mocht op verlof, met een bandje om zijn enkel, niet zo raar, echter dat bandje belette hem niet, dingen uit te halen, heel naar! Overvallen en bovendien, de bajes weer in met een wapen of tien. Waarvoor men hem dat bandje liet dragen tja dat moet je MIJ niet vragen, want: Garantie met een bandje reikt slechts tot de deur!…

Na Meer- en Blauwe Stad weer een project Een zandplaat van wel vijfhonderd hectare De vrienden Lenie ’t Hart en Ecomare Zijn samen zeer bezorgd over ‘t effect Twee nieuwe bultruggen kwamen vast kijken Hoe zij die zandplaat straks kunnen bereiken…

Er was eens een land vol tolerantie Een land waar hoge schuttingen uitzondering waren In dat land hielpen buren elkaar Er was eens een land vol tolerantie Tolerantie naar elkaar Begrip en verdraagzaamheid waren sleutelwoorden Intolerantie werd hier niet getolereerd Er was eens een land vol tolerantie Een land waar huidskleur niets uitmaakte…

O land van mest en mist, van vuile, koude regen, Doorsijperd stukske grond, vol kille dauw en damp, Vol vuns, onpeilbaar slijk en ondoorwaadbre wegen, Vol jicht en paraplu's, vol kiespijn en vol kramp!…

Al woon ik in jouw land Al spreek ik vloeiend jouw taal Al heb ik mij ingeburgerd in jouw land Al geef ik mijzelf aan jouw cultuur... Nooit zal ik mijn moederland vergeten De wortels van mijn bestaan…

Om hun leven wordt niks meer gegeven ga maar naar je eigen land. Ik zou zo graag, en juist in deze tijd, al die mensen een eigen plekje gunnen maar tot mijn grote spijt mag ik het land niet runnen. Ik weet het wel; niet ieder kan hier wonen maar laten wij als mensen voor hun leven wat meer eerbied tonen.…

Samen verliefd en samen gekomen Enkel verdrietig, de passie is vrij Samen geslapen en samen de dromen Tranen gedroogd voor 'k weer iets zeg Gelukkig zijn zij, zei de één tot de ander Verdriet in de kiem toen gesmoord Denk nou maar niet dat ik dus verander Wijzig verandering, heb ik dus gehoord Hoewel dus sterren ineens kunnen vallen Belanden…

waaruit je adem wegneemt wie brengt jou de slaap nu je onze geschiedenis vergalt met deze tucht over verdwaalde nomaden Ga desnoods in je eigen naam uitkeringstrekkers lastigvallen met nog te doppen boontjes als daadkracht je verlangen is of neem mij met mijn paspoort met rechten die ik elke nacht aan stukken scheur want dit is mijn land…

In de stad loop ik op steen En water loopt langs de randen Naar gaten naar onder In steen naar plassen en meren Het water en de plek het land Ontmoeten elkaar zelden Want de stad de stad Het land het land Dat wat hier had moeten plaatsvinden Vindt elders plaats…

Met U zal ik strijden voor huis en haard en voor uw land, Dat mooie land. Ik zal U nooit verrruilen voor dingen van de wereld leven en sterven, In Freyja's land.…