Alle inzendingen over Oude vlam

heel bewust opende ik de deur naar mijn verleden 'n muffe geur van oude dingen die ik ongewild had gemeden 'n kaart van 'n oude vlam met 'ik ook van jou' daar ligt 'n agenda beplakt met mooie plaatjes van 'n vrouw herinneringen komen stilletjes aan weer naar boven al die onbereikbare liefdes 't is toch niet te geloven…

vlam je vergeeft…

Te midden van die jonge Vlaamse zonen Stond dan een priester en hij sprak en zong Zong ‘t lied van Vlaanderen in die oude tonen Zong en zijn lied in d' herte drong. En sedert dien de jongelingen gingen t' Hoofd in de lucht ‘omdat ik Vlaming ben’. Hoor hoe ze leven, hoor de reien zingen; ‘t Oud Vlaamse volk herleeft in hen.…

vlam niet genoeg, warm ik haar met zomerse liefde…

Je omgang met je oude vlam bracht ook een scheuring teweeg. Nu werk je keurig bij Welleda en zie ik je soms afgemat en ongeschoren hongerig nog op de ballustrade met een korte groet als gevolg. Haast maakt ons lelijk.…

als grauwe sluiers hingen buien in beider ogen getekend door het onvermogen een nieuwe lente af te dwingen de dingen zijn zoals ze zijn geworden wij namen horden maar niet meer het zeer ging overwegen om ons verlegen gloeit de vlam na in deze woordenregen op afstand is hij klein in herinnering een grote zegen…

het rode zwart van oude pijn verscheurt het hart van wie niet zijn met trager bloed dat zwaarder stroomt dan zoet dat nog van leven droomt ontsteekt de vlam die gaf en nam de rode gloed die nooit meer kwam…

het heden verbrandt illusies van verleden in vlam van liefde 8 juli 2010…

mijn nachtkaars gaat niet uit helder brandt zij in duistere uren haar kleine vlam behoed ik op dwaallwegen in mijn leven jaar na jaar hernieuwt zich het innerlijk vuur van Kerstmis .…

Geef olympiërs Vuur en Vlam.…

Vlaamse meisjes hebben net iets meer ze hebben streken maar dat kan me niet schelen o nee geef mij meer van die Vlaamse genen ojee ojee! Van politiek hebben ze niets te vertellen maar van je hoepsa dat lusten ze welle ojee geef me meer van die Vlaamse genen ojee ojee!…

Hij weet tot op zijn oude dag in vuur en vlam te raken Zijn liefde laaide op maar smoorde sissend in de kiem Zijn felbegeerde wees hem aan als ongewenst intiem Wat men bij de VN met onderzoek niet hard kan maken Zijn bazen aan de top zijn waarheidswikkers, -wegers, dubbers En dat werd zijn geluk, want zijn collega's haten Lubbers…

de vlam was gedoofd de zuurstof was op jouw liefde geroofd door een egoistische snob. Ik zag je in de stad mijn hart vatte vlam het doofde direct toen ik zag met wie je kwam. ik zei je gedag je keek me vreemd aan Het was om haar dat je mij liet staan ik liep door met een gloeiend hart en wacht op jou met smart.…

hoeveel boeken moet je lezen voor je begrijpt hoe leven de zwangere ziel vervormt en deukt hoe vaak moet je beminnen voor je weet dat zuiver wit alleen maar grijzer wordt verlangen doet je dromen van die ene die het duffe stof wegblaast en kleur bekent je ingeslapen dagen verft in tere lentetinten je plots met vurig vermiljoen…

De onrust blijft en wakkert de vlam het besef van nog niet wakker zijn aan in het stille voorbijgaan van mijn jaren. R.J. van Tol…

ademloos lijkt ze kijkt ze in het kaarslicht doet haar ogen dicht adem in, adem uit om kijkt ze niet vertrouwt de toekomst ongedwongen ze zucht, vult haar longen vol met lucht en blaast het kaarsje hartgrondig onderuit adem in, adem uit….…

Schuimende morgen en mijn vuren lach drinkt uit ontzaggelijke schalen van lucht en aarde de opalen dag.…

De vlam in mij voor jou woedt nog steeds hier diep in mijn hart, een vlam die nooit uitgaat. Wild woest sleur je me mee als een rivier, het water – waarin ik vol passie baad, de stroom die ik volg, mijn levensvertier – dat me niets meer te wensen overlaat.…

nu jij mij de liefde verklaart verschiet zij geleidelijk van kleur vlinders ontpoppen hoewel 't seizoen nog niet daar is liefdevol dans je door mijn buik alle momenten koesterend omarm jij mij middels de wind met alle graagte loop ik glimlachend mijn hoofd in de wolken…

druk op een knop en er is een vlam nu kan je zeker beginnen te klagen over het verlies van het vuur als natuur maar in de supermarkt krijg je er drie voor een euro het is waar dat je het vuur en de vlammen die zomerdagen en dat gloeiende hout niet terugvind in je plastic aansteker maar elk vlammetje dat je ziet steeds…

Al is het fijn jou weer te zien het heeft te lang geduurd om treurig rond te dwalen alleen in droomverhalen van ja héél misschien Ik heb het leven geleefd mijn pad bewandeld verder gewoon gehandeld wat het nu moment mij bracht niet meer en minder verwacht De droom was bijna overleden Nu ik jou ontmoet in het heden is de waakvlam…

Er waakte heel lang een vlammetje in mij symbool van een liefde haar tijd nu voorbij Opgelaaide passie door hete kussen, ontstak in een liefde door niemand te blussen Die vurige blik vol hartstocht, soms nijd verdween uit je ogen net als jij, met de tijd Elk sprankje hoop door jouw kilte gedoofd Achter bleef slechts een hoopje…

Al vormde men een soort Chinese muur Rondom de loper die de fakkel droeg Toch was die voorzorg nog niet goed genoeg, Want één keer doofde het Olympisch vuur. Maar op de Tibetanen wordt doorlopend Door China het (Olympisch) vuur geopend.…

De hond verjaagt vreemden hij blaft zijn verhaal De koe graast ons Vlaamse land tot de bodem kaal De kip kakelt chaotisch politiek schandaal Maar het varken met Vlaamse eer doet me telkens wederkeren naar dat Vlaamse land Keer op keer…

Ik val in liefde mijn lijf wordt warm van boven tot onder sta nu in vuur en vlam meer onder dan van boven en sprinklers gaan nu sproeien mijn vurig vlam doven liters water komen er aan te pas groeien uit tot grote waterplas vuur en vlam zijn gedoofd voornamelijk van boven.…

Niets zo leutig-fraai en fris als 't Vlaamse leven is. Trouwt en kweekt ge kindren, wordt ge van den ouden tijd, komt geen jonkheid hindren als ze speelt en vrijt. Oudmoederke en oudmanneke, kruipt dichter bij het kanneke, en drinkt verheugd, op al dat deugt, op oude en jonge jeugd. Ha!…

Niets zo leutig-fraai en fris als 't Vlaamse leven is. Trouwt en kweekt ge kindren, wordt ge van den ouden tijd, komt geen jonkheid hindren als ze speelt en vrijt. Oudmoederke en oudmanneke, kruipt dichter bij het kanneke, en drinkt verheugd, op al dat deugt, op oude en jonge jeugd. Ha!…

----------------------------- Uit: 'Ambrozijn', Vlaams Literair Tijdschrift.…

De opsmuk die ze om haar nek heeft hangen, maakt enkel maar haar vogelkoppie oud. Al voelt zij zich een zeer begeerde vlam, het zal wel, maar ze blijft een kakmadam.…

Je moet onthouden Dat oude meisjes soms een bel Onder hun losgekomen vel Opblazen. Alsof wereldbollen Onder mijn handen doorrolden Kwamen hun gladde lijven langs. Der gladheid egels vol van angst. Je moet onthouden Hoe stiekem een nijlpaard stond Te huilen aan de Vlaamse Kaai. Zijn hoedje was hem afgewaaid.…