Alle inzendingen over RUSTGEVEND

terwijl de sneeuw verliefd voor 't venster danst spreekt hij met tere kleuren de tinten sterven uit op het einde van zijn zinnen lichte lettergrepen als zangerige toverspreuken de rustgevende klanken voelen aan als een zachte warme knuffeldeken ze voeden mijn honger naar tederheid woorden zo dun zo breekbaar zo vluchtig als meeuwensporen…

vluchten of de nachtegaal met z'n bekoorlijk gezang de merel die tegen de late avondluchten jou doet luisteren onder lichte dwang Nee geef mij ook maar het gezellig kwetteren van de mus of de brutale herrieschoppende spreeuwen Maar bovenal het koeren van de houtduif die je 's ochtends je slaap doet weggeeuwen vind ik zo moederlijk teder rustgevend…

Ik luister naar de wind De stilte bevalt me wel Dan zit ik op mijn kamer starend uit het raam en zie de vissen zwemmen hoor de vogels fluiten en voel ik de rust de rust van de natuur Het waait een beetje de takken gaan heen en weer Groene blaadjes worden bruin en bedekken later de grond Het ritselen is rustgevend ik word er kalm van…

Rustgevende placebo's maken, die geen apotheker kent.…

Lavendel is rustgevend en als ik ergens van houdt, dan is het rust. Mijn aardige buurman heeft onlangs een luchtballonvaart gemaakt en nu is hij dus volgens Franse traditie een baron geworden. 'Maar dichters zijn van nature van adel!', reageerde ik. Daarna ging ik aan de lavendelthee.…

Zo rustgevend. Zo moeilijk. Alsmaar zorgen maken? Alsmaar piekeren? Alsmaar tobben? Laat dat maar!…

felle kleuren Hebt kruiden bemint Je bent m’n ogen goed gezind Het vermogen Kieskeurig afgewogen In jouw vlucht Rond een verafgelegen berggehucht Langs snelstromende rivieren Weet je mij te plezieren Dartelend tussen zon en schaduwrijke plekken Je weet me aan te trekken Morgenrood Zittend bij de rivier, land je op m’n schoot In rustgevende…

Het uur heeft geslagen Meteen vergeten we de tijd en wensen we elkaar alle goeds en verveling toe dat zalige alles kunnen bij het rustgevende tikken van oma's klok zonder de wijzers van een agenda die Actie!…

prachtige zonsondergang een vuurbal weerkaatst boven het golvende water de schemering valt en de maan werpt zijn lange stralen over de zee die zich koestert in de vallende duisternis lijkt het bij vloed of het een meer is de zee kabbelt voortdurend op het roze met zilveren zand het zilte nat van het water spat in het rond er gaat een rustgevend…

Met indrukken groot in aantallen bleven ze uit de lucht vallen, daar kwam naar het zicht geen einde aan het begin van een rustgevende avond.. het naakt van hun lichamen in ruige veren gestoken, met pluimen hoog en warm langs rietstengels omsloten..…

het geluid zong stilte weg vulde lucht met een aangename sensatie golfde in een zachte hypnotiserende frequentie bespeelde het brein met een rustgevend refrein het ontwaakte in lang rustende altruïstische lagen van de bezielde natuur dit was het uur na eonen verwachting waarin gods vuur de schepping ging warmen met de geboorte…

Jij bent de open zee in mijn hart waarop ik grenzeloos mag verdwalen het mooiste bloemenveld in mijn leven waar ik steeds mijn hart kan ophalen Jij bent de fantasie die echt bestaat waarin ik graag de hoofdrol speel de rustgevende oase in mijn ziel die ik onzichtbaar dagelijks streel Jij bent de sterrenhemel overdag waaraan ik mij urenlang…

De zee legt zijn hoofd op het strand middels ontelbaar veel koppen van schuim het tij neemt het recht in eigen hand de wind verdwaalt in het hemelruim Het goudgele zand knispert een lied tussen schelpen, zeewier en kwallen de melodie van een rustgevend gebied waar ’s nachts sterren zich laten vallen De frisheid van de golven nodigt uit…

Met rustgevende ogen stralen zij wat vertrouwen uit naar diegenen met wie het minder gaat. Barmhartige zielen kennen het lot van diegenen die het minder hebben dan de delers van het maatschappelijk algemeen. Zij dragen de bouwstenen aan voor een beter leven dat een kans biedt door de ellende heen.…

In deze omgeving vol geluiden - maar die komen slechts vaag door -, vormen ritmische patronen een continu en rustgevend decor. Al die ervaringen, zo vroeg opgedaan, zijn blauwdrukken voor 't postnataal bestaan. Na de geboorte kun je er niet over praten, je hebt het paradijs achter je gelaten.…

de dood kan afschrikkend zijn soms toch wel enigszins verzachten enwel er staat een nare lijdensweg voor die persoon te wachten zeker niet onze Schepper als schuldige aanwijzen voor jou eindigt het verdere leven met een diepe wrok let op jouw omgeving vast noodlijdende mens of dieren tijdens het rustgevende tikken…

liefdevolle Vader over hetgeen bestaat en leeft veroorlooft mij nietig mensenkind steeds meer te bevinden hoe de ons omringende dingen en krachten in het verste verleden door Geesteshanden werden gewrocht _ heden nog werken maar de aangenaamste ervaring is dat bij al mijn ontdekken de kleinheid der wereld naar voren komt voor ieder een heerlijk rustgevend…

in de nieuwe taal die wij moeizaam vormen ontstaat het nieuwe verbond niet de woorden zijn anders maar wel hun rangorde en hun geladenheid ook de kleur der klanken de trillingen der lucht scheppen een nieuw idioom zelfs de taal der stilte dreigend rustgevend is verschillend van vroeger neem nu als proef op de som lichaam geest…

Die voorstelling werkt rustgevend. Voor problemen word je gespaard. Voor angst en ook voor beven. Sterven hoef je niet. Stel je eens dodelijk voor, dat je moeder je baart. In liefde en in pijn. Dat je zal sterven. Stel je nu eens voor, opnieuw, dat je nooit geboren werd. Dat je moeder je nooit ter wereld bracht.…

speurend naar voedsel met een eindeloos geduld wanneer ik op de brug verschijn stilsta om het tafereel te aanschouwen wordt de vogel alert en met een schuin oog bespiedt het mij in zijn nabijheid zwemt een koetenfamilie niet veel verder ook die van een Fuut de gevederden zijn ruimschoots aanwezig ik kijk nog eens en zucht van het rustgevende…

Zwarte zwanen zwemmen als zwevende schimmen door mijn hoofd Geruisloos drijvend op de rivier van mijn ziel Ik heb eigenlijk nooit echt geloofd Dat hun aanwezigheid mij zo zwaar beviel Rustgevend maken zij rondes zonder geluid Stromend zwart water als ondergrond Het leven staat volledig uit In het donkere verbond Zwarte zwanen zo machtig…

Daar waar de rivier zijn einde vindt Dat is het punt waar jij werkelijk begint Vloeiend ga je over in een vijver Geschapen als de vrucht van je eigen ijver Jij, een rustgevend onderdeel van de natuur In jouw nevel verschijnt een regenboog op 't zonne-uur Ieder jaargetijde pas jij je aan Toch blijf jij zo jaar in jaar uit bestaan Jij bent…

De schoonheid te herkennen Waar je nooit bij stil staat En normaal gesproken In de dagelijkse sleur Onachtzaam aan voorbij gaat Een moment voor mezelf Even alle zorgen kwijt Even geen gevoel voor tijd Maar voor de natuur Het mij omringende stilleven Rustgevende schoonheid…

Gedachten meer rustgevend dan omvangrijk de voetstappen van een passerende enkeling ooit veelvuldig betreden door Duitse ridderorde vlinders fladderend over de diepe wallendijk.…

Laat het allemaal even rusten, bezweer de onmacht, onderdruk de pijn, maar alsjeblieft, wees niet bang, laat ons zwijgen rustgevend zijn.…

Waar we ons nu bevinden, is niet te vinden wat we zoeken. Het wordt tijd om van hier naar daar te gaan. Naar elders, waar knechten meesters zijn. Naar daar, waar onze schat begraven ligt. Veelbelovende mensen zijn er veelbelovender. De temperaturen zijn er hoger dan hoog. Het gras is er groener dan groen. Nooit heb ik er kunnen vinden wat…

Rustgevende gedachte aan ruim nachtrestant stemt soezerig tevree. Behaaglijk nestel ik weer in, maar hé, er knagen muizenissen en karrevrachten nutteloos bedachte klusjes wachten in slagorde, wat moet ik daar nu mee? De torenklok galmt weer een uur voorbij, dit nachtrestant stemt mij niet langer blij.…

te zoeken naar een beetje helderheid voor mijn sombere gedachten en zegt: nu is het tijd om je hoofd te laten rusten even stil te blijven staan en je gedachten stilletjes even weg zien gaan roerloos staar ik in de diepte langzaam komt mijn hoofd tot rust en meteen wakkert mijn levensvuur weer op, twas bijna uitgeblust twas zo mooi en zo rustgevend…

Heilige nacht, stille kerst schittering dwarrelt langs de sterren ongrijpbaar, 't sluimert zacht rustgevend het besef van stille heiligheid, glanzend, schitterend gelakt als poëzie met lieve wensen. Dit jaar voor alle mensen, in wereldse kleuren.…

Je achteraf bent gaan beseffen, dat je niet tijdig hebt toegetast toen de kans nog iets vertrouwds en rustgevends bezat. Niet genoeg tijd, maar laat het leven niet verder uit frustraties bestaan om al die gemiste kansen.…