Alle inzendingen over Rauw OR zwart

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Zij trekt een jas aan vlerken verdwijnen in mouwen en het laatste zwart zoekt een uitweg ogen als kralen kijken ietwat scheel naar de prachtig felle kleuren en het zachte groen dat wonderwel past bij de kromme snavel rauwe klauwen laten grof grind knarsen als links en rechts ijskoud, haast onbewogen de nieuwe gast begroeten een…

vanuit het glazen huis dat vrijheid heet fluistert een decreet rond veilige besluiten achter ruiten blinkt slechts zwart beplakt, waar duister rauw doortrokken wordt door smart een hart klopt hoopvol binnen dat wat zuiver ademend, de roep van leven weet zelfs nu na zoveel jaren onderdrukt het beeld vol gas met glans de vuile spiegel…

ik link zwart niet aan sterven de kleur die geurt naar lijken. ook zielen kunnen zwerven in 't wit, dat zal hieronder blijken. want zwart als achtergrond, bepaalt hoe andere kleuren zich manifesteren in en rond het heelal, een schitterend en waar gebeuren.…

op deze weg keert niemand -vertel geen gangbare herhaling in termen van huidvervelling duindoornstruweel roofvis, gashouder, ernstig en nalatig droomverlies niets anders dan een gammaflits door zwart oneindig omringd een zekere mate van onprettig onbestemd, gezien het bovenstaande later komen rauwe randen aan vogelhuiden een…

Pils, koud en rauw. Een wit gezicht en een lijf van goud. Mijn vrouw weet dat ik van jou hou. Maar schat schenk mij nog een pils koud en rauw. Ik drink niet snel maar ik zuip al gauw. Het houdt mij jong dus ik word nooit oud. Maar schat schenk mij nog een pils koud en rauw. En na een hele dag door zuipen ‘s avonds alles weer uit kots.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Staat al langer onder schot voor langer dan het jaar is levend bespuugd, dromend bespot behoort tot de inventaris. Slaat de laatste band kapot de smaak van de abortus die spart'lend piept en hijgt tot slot in eenzaam lot berust. Onder god geboren daar is onder 't juk van het salaris de grijsbetonnen hel. Het laatste uur zijn lippen…

Alex Roeka zingt zuiver zoals rauwe raven zingen. Zoals mensen zingen die zingen vanuit hun hart. Alex Roeka kijkt scherpzinnig zoals kraaien in spiegels kijken en er zichzelf in kunnen zien. Alex Roeka is een wijze dichter die rauwe gedichten genadig dichten kan.…

Met zijn oude uitgedragen hart, versleten tot op de draad, had hij jaren geregeerd over zijn ontkende jeugdige inborst. Ruw als een bolster, waren kleine akkefietjes nooit een reden om zijn kar te keren. Niet mekkeren, niet neuten of klagen, maar hij zong wel zijn naïeve levenswandel in een doorgroefde blues, vanuit zijn kardinaalsstoel…

Ik voel mij als een steen geworpen, in een diepe plas De kringen ontstaan in het water, bij elke kring een beeld van hoe jij was. De kring, eerst klein en dan steeds groter Vertelt je leven tot waar het einde is Jou niet meer bij ons te hebben, is voor ons een heel groot gemis. Zoals het water kan bewegen, eerst heel roerig en dan weer niet…

Leven is leven en ontmoeten samenzijn verheugen wenen Dood is stilletjes verdwijnen laat harten zomaar verstenen Ik denk aan jou en glimlach zo lief en zo trouw als jij was De warmte die je me schonk blond haar doorzichtig als glas Dood is dood en plots verlaten niet meer kunnen aanraken strelen Voorbij alles wat vrij kan ademen gedachten…

Als rouw z’n intrinsieke intrede doet doodt het alle voorkomendheden beleefdheden en omgangsvormen Dan ontmoet je de mens rauw als rauwe haring om in te bijten niet in stukje maar als geheel met graat Geen jonge borrel vooraf geen glas droge witte wijn erbij zonder ui, zuur en vlaggenprikkertjes Gewoon natuurlijk bloot met je handen…

slechts de witte lelies weten het wanneer ze luisteren naar het ruisen van de wind achter een optrekkende mist van tranen, troost daar waar de vlinder zijn vleugels spreid terwijl de arme dichter met een veer tussen de vingers de kwalen lichter schrijft balsemende woorden honing dat de rauwe wonden zalft, een nieuw mens de hoop…

hoor en wederhoor het geweten credo en nog gaat het woord niet vrijuit, er zijn regels en ook hele coupletten een vers staat nooit helemaal alleen de gedachte uitgedrukt zwart op wit is soms mistig, ook wel te rauw om te verteren maar altijd onuitwisbaar in het geheugen gegrift wis en waarachtig onuitwisbaar dus niet altijd vergeetbaar…

Waar in de verte liefde zoekt, met leven op haar hielen Vol van passie, rauw en puur. Daar kan ik voor mij knielen…

ach, de lamp legt weer haar licht op mijn doorgeleefde tafel en daaronder rusten slechts m’n voeten, warm in luchtdoorlatend wol er liggen zwarte dagen rond wat oude tijd waar vogels zwijgen, als de wind weer kille tonen fluit reten -vol met stof- vergeten dat het helder was en dat rauwe korrels zand een schurend ritme maakten overal…

Zelfs de oude zaagmachine hapert bij de rauwe aanblik van jouw bleek gespleten handen liggend in de doodscabine met schouders zonder pokkenprik tonen nagels rauwe randen ik voel ineens hoe prikkeldraad onze vlieger uit de lucht sneed toen we onze klos verloren je haalt me binnen en geeft raad bij alles wat ons samen speet; door jouw…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Het avondrood mengt zich met het helblauw het leven is zacht maar rauw roestig dat men is verweerd wachten op de dag dat men is uitgeleerd heb ik u achteraf vereerd.…

in mijn omgeving de rauwe werkelijkheid mijn warme thuis gloeit ik neem slechts één stap vooruit om de deur te openen…

suggestie doet dikwijls zoveel meer dan de rauwe werkelijkheid vandaar dat ik met grote voorzichtigheid naar de balans zoek tussen wat is en dat wat nooit zal zijn…

In mij en in jou is er een leegte, en God -- past daar precies in.…

als rauwe rijp het denken schut voor kou die ’t hart zou krenken met een schrapend kille wind waarin open bijten verstillen kan bekoeling bloed betijen worden verijsde gedachten verhoed en vermeien zich verdriet en pijn in het ijskleed dat de winter liet…

Toms moeder is een ware planteneter en bovendien stilt zij haar honger rauw De vrouw blijft haar principes altijd trouw Ze weet het goed, ja eigenlijk wel beter dan de artsen; die verkopen apekool Net als die domme, middelbare school…

Jullie waren sterk. Stapten stevig door. Door alle stormen heen, was daar de warmte van jullie harten. Een groot contrast creëerde een vreemde werkelijkheid, die ik soms leek te dromen. Nog steeds lijkt het niet altijd echt. Maar soms regent het waarheden. Het doorweekt je, koelt je tot op het bot. De zon verwarmt de oppervlakte. Steeds…

het was zo'n dag als ieder andere een dag van spanning en gruwelijkheid gedrenkt in hoop op menselijke toegankelijkheid in weerwil van 't idee dat de wereld zal veranderen de televisiebeelden soms rood gekleurd laten zien dat er bloed vloeit in het oosten vluchtelingen die behoefte voelen zich te laten troosten afkomstig uit een land dat…

De schors van haar keel verhardde elk woord, onuitgesproken kale taal werd niet begrepen, niet gehoord. Het hiaat tussen haar en mij werd een vluchtpunt van niet meer voelen, blindelings op de tast zoekend van wat elk woord zou kunnen bedoelen. Zo bitter, bitter zoet werd het bed opgedekt glad-gestreken elke plooi in 't laken en in kettingreactie…