Alle inzendingen over Regenboog

stemmige dag de verkiezingsdag een dag van stemmen een dag van keuze een dag van een nieuw begin een dag van iedereen van jong tot oud van gelovigen en ongelovigen van arm tot rijk van mager tot zwaar van dik tot dun van werk tot werkeloos van valide tot invalide van allochtoon tot autochtoon van wit tot zwart en alle kleuren van de regenboog…

Geef mij een glimlach, ik weet dat het er is, geef mij een regenboog, ik weet dat het bestaat, geef mij liefde, ik weet dat het kan heersen... en ik zal niet loslaten zolang er liefde heerst, ik zal vasthouden zolang er leven is, geef mij de rede van ons bestaan... (ode aan alle slachtoffers van zinloos geweld..)…

Ik ben chaotisch en complex, een vat vol tegenstrijdigheid, diamant met veel facetten, kleurrijk als de regenboog. Ik pas niet in een hokje; ben ik soms schizofreen of, totaal fluïde, mens als iedereen?…

Door zijn alziend oog, fotografeert hij zelf een regenboog, of een bliksemschicht met zo’n fel licht. Bloemen tonen hem heel hun hart, wielrenners tonen hem hun start. Kinderen hun kattenkwaad, ook mijn gezin en mijn beste maat.…

Men zou zelf die schilder willen zijn om het aardse linnen te bekladden in de kleuren van de regenboog de diversiteit te bewaren om dat mythisch beeld in z’n archief op te slaan het betreedt een bont verlichte weg voor nu, voor later en voor altijd.…

en zoals bloemen bloeien heel vroeg al in mei omdat haat weet dat liefde steeds geneest hoop ik dat je dit weet en leest dat ik van je hou voor altijd zoals de klok niet begrijpt wat morgen is maar zijn uren leven door in eigen tijd zoals wij leven samen één moet je weten, heus ik meen dat ik van je hou voor altijd totdat de regenboog…

'k Zag de drang waarmee de bomen zich uit de aarde wrongen terwijl ze hees en hortend zongen; terwijl de jaargetijden vlogen verkleurende als regenbogen ..... Ik zag de tremor van de zee, zijn zwellen en weer haastig slinken, zoals een grote keel kan drinken. En dag en nacht van korte duur vlammen en doven: flakkrend vuur.…

Hij dompelt zijn model in kwikzilver Scheurt een regenboog aan reepjes Zijn oor suist. De stop slaat door.…

wind een zwaan die trots haar gelijke vindt de laan met populieren wuivend op en neer en in elk ding schuilt de zwierige essence van haar zoete fluistering door de straten, dansend bedwelmt ze de stad met woorden met een glimlach van deur tot deur blaast ze het stof van verloren woorden fluistert haar verleiding onder kleurige regenbogen…

Dus vind maar wat er heel ver is, zoek zon en regenbogen. Vlieg samen met de zwaluwen, van mei, naar mei, naar mij...…

Het is zo mooi, het vraagt om meer Een klein stroompje door het woud Het is er lang, heel erg oud Krakende takken, oude bladeren De manier waarop we het benaderen Het groene gras, de ruige zee We gaan er steeds weer in mee Golven maken je weer kalm Het gras geeft een zoete walm De duistere bergen, de rotsen hoog In de lucht een mooie regenboog…

Het eerste licht, stralend fel Het wit pijnlijk contrasterend De snelle hartslag Het ritme van ontdekking Tatoemb, tatoemb, tatoemb, tatoemb, tatoemb De puber kleurrijk uit de pop Wit ontdekt zwart Het grijze kloppen van het hart Op zoek naar zichzelf Tatoemb, tatoemb, tatoemb, tatoemb Genietend van de regenboog Zon en regen samen in…

even aan het bijkomen Van die andere, een paar uur Maar het leven gaat verder Het wacht niet tot volgend jaar Die deur die gaat nu open Dus volg je hart gerust maar Je weet nooit van te voren Is dat goed of is dat fout Maar als je helemaal niks doet Dan wordt je hart zo koud Dus hou het warm en loop erheen Het nieuwe avontuur wacht Een regenboog…

Weg blauwe lucht en regenboog, niets streelt langer nog ons oog. Weg horizon en vergezicht, stel, het wordt nooit meer licht! Stel, het wordt nooit meer nacht, wie heeft daaraan ooit gedacht. Weg de sterren en de maan, alsof zij nooit hebben bestaan. Dromen zijn niet meer van belang want straks de laatste zonsopgang.…

Mijn regenboog beschijnt je blanke huid, ik zie je nu als nooit tevoren er zullen nog veel inspanningen voor nodig zijn en broze angsten worden overwonnen, heus, ik zal het je allemaal vertellen mijn kind, maar alleen als het moment daar is.…

Ze noemen mij ook wel een geluksvinder de man zonder zorgen alsof ik de regenboog teken bij elke beweging van mijn hand Alsof de zon mijn innerlijk kust er altijd warmte in mij is alsof een engel in mij is geland Ze denken dat mijn reis rustig is dat het water zachtjes en doordacht zichzelf tegen de oevers aanduwt Dat het nooit…

Maar al waar ik keek, mijn ogen bleven leeg Mijn handen reikten tot wanhoop gedreven, hemelhoog, in een poging de regenboog te omhelzen Mijn voeten, zwaar in de klei, bewogen al lang niet meer, die waren vastgezogen in Moeder aarde ’s zwartste grond, besefte ik. Waar was ik in de tijd verzeild geraakt?…

lucht en ledigheid, nu, gevoelens voeren altijd verder dan de tijd gaan dwars door tellen, slagvaardig nemen ze de muren van seconden strijd ze schrijden onvervaard voort over uren in de richting van oneindigheid ze nemen geen afscheid maar dragen alles mee in hun rugzak tot aan de rand van leven gaan zij hun eigen smalle weg om dan de regenboog…

Vooruitgegaan door regenbogen, als bannieren van de overwinning. Helaas won het niet van mijn eenzame strijd, van lijden en bezinning. Bedankt Zon voor jouw warmte, alsook voor jouw eeuwige licht. Mijn tijd is nu toch echt gekomen, ik doe mijn oogjes dicht.…

zijn leven als een film voorbij Gevangen, maar uiteindelijk vrij Robbeneiland brak hem niet van prisoner tot president vrijheidsstrijder die u was, blijft, bent Na zevenentwintig jaar 4 muren, geen wrok en geen haat bij zo'n leider had de wereld baat Hij streed zijn strijd, werd presi- dent en vocht voor rechtvaardigheid onder een Regenboog…

Spuitkanaaltjes van zweetklieren duizenden injecties de zore goorte in regenbogen brekend op mijn huid. Tierelierend heen en weer zwierend daze adem dampend in mijn eigen kooknat gaar gestoomd teeltvlees bitterzoute spierwitte olifantenscrotums brandrood mierstekend vilvulvavel.…

geluk was iets heel persoonlijks en ze schreef in de kleuren van de regenboog liefdesbrieven… aan de juiste man steeds zonder afzender.…

de gevolgen en dan ook nog verbolgen durft te zijn over andermans pijn die nooit de hunne zal zijn macht gekleed in geld heeft zichzelf steeds meegeteld als zijnde held op het slagveld van andermans bloed macht staat in het rood bij de dood waarom heeft macht niet doordacht zichzelf omgebracht voor zij iedereen afslachten kon van regenboog…

Het was een prachtig gezicht, zover het oog reikte alle kleuren van de regenboog en meer, een ware lust voor het oog, of beide ogen dan nu is de kleur verdwenen, weg is de pracht.…

zijn voor de juwelen die de zorg kronen die verbeten daartegen de strijd voeren met alles wat zij hebben en vermogen moeten wij door ramen elkaar spreken opdat de deuren gesloten kunnen blijven in stormende eenzaamheid zont ons de lente zo stengels van hoop die naar het licht reiken opdat wij kunnen uitzien naar de betere tijd waarin de regenboog…

Zie d’aarde de benevelde blauwe pupil het getroebleerde hemelsoog zij draagt haar bril voor ons bestwil, breekt het hardste licht in het glas tot een regenboog af en toe trekt ze haar vochtige ooglid dicht met vertoornd hart de overvloedige tranennevel wit en grijs soms crêmezwart, tot haar bloedvaten klaren de iris in blauwwitte levenskoralen…

als seizoenen veranderen van winterzilver wit naar lentemint het jaarsveld verschiet van kleur van zomers goud onder hemels blauw in de schakering van de herfstbont regenboog steeds weer jaargetij na jaargetij kleurt zich er dwars doorheen als vivaldi’s eerste tonen vier jaargetijden lang zijn gekwinkeleer het gesprek ontwapend gemeend…

Opende dit aardrijk voor jou al haar wijze mond durfde jij je ook te begeven in de wereldwildernis, eerbiedigde jij ook de betekenis van regenbogen, keek je als vrouw gelijkwaardig in andere ogen.…

als in de prille ochtend jouw nieuwe jaar zich meldt rinkelen in weerom de voorbije jaren in deinende stromen de ankers van herinnering streelt in veilige haven dobberend de wind van toekomst de nog gestreken zeilen die bollend eens gehesen de ontdekkingen van leven gelijk regenbogen slingers vieren in de golven van die vergankelijkheid…

als jij mijn bloem bent zal ik jouw zon zijn die regenbogen schildert als het regent ik zal jou met een warm licht koesteren zelfs als ik mijn baan veranderen moet als jij mijn wereld bent wil ik maan zijn een nachtlamp in schemering en nacht die als baken van licht jouw toeverlaat is wanneer tijd en ruimte zich verweven als jij een eiland…