Beste tijd.

Toen ik je zocht
kon ik je nergens vinden

Ik zag nog wel zó naar je uit,
verlangde naar jou, waar anderen me
hadden vertrapt,
klein gemaakt en nageschopt.

Maar al waar ik keek,
mijn ogen bleven leeg

Mijn handen reikten
tot wanhoop gedreven,
hemelhoog,
in een poging de regenboog te omhelzen

Mijn voeten, zwaar in de klei,
bewogen al lang niet meer, die waren
vastgezogen in Moeder aarde ’s zwartste grond,
besefte ik.

Waar was ik in de tijd verzeild geraakt?
Was ik verdwaald in de verkeerde herinneringen?
Struikelend vond ik mijn weg,
in diepe voren, door donkere karresporen

Van opgeven wilde ik nimmer weten,
dat was mijn eer te na.
Ik wist wel beter, -en ik wist het zeker-
tot ik besloot: mijn beste tijd moest nog komen.

Zie ook: http://www.zeelandnet.nl/weblog/data/flappie/

Schrijver: Peterdw., 4 november 2010

peterdw-hotmail.com

Vastberadenheid.

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 17 stemmen 296