Alle inzendingen over Rimpels

De rimpels, dat zijn wij. De rimpels beginnen na te denken. Over wat menselijk is. Over wat mensen angstig maakt. Wat hartelijk. Wat blij. Narcisten kijken in het rimpelloze water. Zij zien alleen zichzelf. Harteloos als steen.…

Liefde: vergeten dat je elkaar kent, opnieuw -- elkaar ontdekken.…

waar de voorplecht het water sneed en jij golven weer dichtritste gaf het water in een kleine opening snel stand van zaken in spiegelend glad verschijnen lieten de diverse metamorfoses een veelheid aan mogelijkheden zien waarvan velen in kleine rimpelingen geschiedenis spraken terug kijkend konden wij de vaart zien die wij…

staan we nog wel stil bij een rimpel op het water in oeverloos verlangen als deining naar geluk waar cirkels vloeiend weerkaatsen in zichzelf zachtjes breken in golven naar elkaar en ringen van liefde samengesmolten eindeloos groeien als rimpels op het water…

Nu al kan ik de rimpels van lente tellen April grillig weet niet wat ze wil Er is wind uit allerlei hoeken Er is regen en hagel herinnert aan winter Wie mint er... zo'n lente? Misschien de vogels in hun spiegels van water Misschien de vogels bouwend aan hun nest.…

tranen vloeien niemand ziet wangen blijven droog ze staat daar maar aan de oever van de rivier aan haar voeten kringelen rimpels in het water ooit gooide zij een kiezelsteen ze schreef haar boek zo vol van leven nu staart ze naar de rimpels in het water haar hand blijft leeg…

Ík kies ervoor tot bouwval te vervallen Gestut door looprek en een houten poot. Geen wondermiddel tegen jicht en wallen. Alleen Viagra voor de allerhoogste nood. Jíj kiest ervoor je smoeltje te verbouwen Terwijl de tijd geen vat heeft op je lijf. Je achterkant en gevel zijn om van te houwen En menig man vindt jou een zalig tijdverdrijf.…

leuningen geschaafd in het rijk van heden vier poten aan de vloer raken de aarde die eeuwig zwiert langs obstakels die het stenend licht aan het roer hebben gemeerd de zitting tam doch stroef knarst de tijd afwezig van een eigen zelf, erbarmen draagt het stof dat menig moment kan verfilmen in een glimlach die zich telkens verreist in rimpelige…

contact, ik gooi mezelf in het water, de golven raken hen en heel de wereld in een wijde kring licht drukken de rimpelingen op de mensen met wie ik maar even omga, dieper in wie mijn naam kent en altijd veert er iets terug altijd dringt er iets binnen van wie ik ben, niemand ontkomt eraan dat ik besta…

Vergankelijk broos Waterlichte verbeelding In rimpels weerkaatst…

Voorjaarsschittering waterspiegel oogt zonnig waarom die rimpels?…

Eindeloos water Een rimpeling slechts te zien Kwakende kikker…

Keek in de spiegel alweer een rimpel erbij was even iebel…

Van dichtbij is mijn gezicht een levende landkaart Ik word geteisterd getekend door de tijd krassen in mijn huid die mijn spiegelbeeld steeds vaker verrassen Ik word kriegel van rimpels die niet passen bij een man als ik zo jong van geest draai me maar binnenstebuiten waar het beest in mij ontsnapt door de openstaande deuren die…

Je hebt er wel een rimpel bij gekregen. En, dat heb jij mij verzwegen. Ik lieg nooit, dat weet je toch? Maar ik wil je vooralsnog bedanken voor je eerlijkheid. Ik ga wat doen, en, bedankt voor je genegenheid.…

Uit alle dagen in de rij zocht jij het mooiste ochtendgloren uit liefde geschapen en geboren op deze gouden dag in Mei Jij, jongste rimpel in ons water, droomt nu de uren naar veel later.…

Telkens als ik even herkende wat ik reeds wist, en onafhankelijk het water beroer als huivering door mijn leven en als rimpels over het water voer werd dit beeld geleidelijk uitgewist…

Wanneer mijn voorhoofd rimpels krijgt, Mijn brede wenkbrauw nederdaalt, Mijn oog niet blinkt, maar duister straalt, En uitspreekt wat mijn mond verzwijgt, Een traan mij langs de wangen schiet, Mijn schedel nederbukt naar de aard, Bezorgde vrienden, vrees dan niet Dat wanhoop mij door 't…

Rimpels krijgen is onbelangrijk.…

schuw mij even niet in het flitslicht schuilt een leven de vleugels van een veulen de leugens van de rimpels het simpel dartelen van een vrouw zwart is slechts een schone schijn waarin een jeugd verdwijnt…

Als een rimpeling over het water, zo overkom jij mij. Vanwaar kom je mijn wereld binnen? Liefde, onveranderlijk, onvergankelijk licht. Teder, zacht en warm Met jou zie ik dromen tegemoet. Waarom overkom je mij? Je beneemt me de adem. Jij bezielt mij. Geen weg loopt nog dood. Jij gebeurt aan mij.…

Fronsend kreukt de piekering zich in een nieuwe rimpel.…

Rimpels en los vel alom, dat zag ik later in het spiegelbeeld. De knapste tijd was blijkbaar om. Maar toen bedacht ik, hoe mooi het is, dat ik dit nu nog mag zien. Want iedere dag is gekregen, kan een feest zijn bovendien. als bij toverslag trokken de rimpels weg, het vel zat ook weer goed.…

In de diepte tekenen zich dingen ogenschijnlijk verborgen haarscherp af, blijkt het hart zich bezwaarder te zingen dan eigen stem er tekenen aan gaf. Groeven van pijn, zelf opgelegde straf, eigen falen krast er sporen van schuld, zwarte dagen, een overvraagd geduld, opgeklopte eisen aan prestaties warme wensen, verlangens onvervuld. Diep vanbinnen…

Wij stonden gebogen over de vliet; Daaronder leken onze gezichten Ziende uit een toekomst, toen een lichte Rimpeling ons glimlachen liet: Ons spiegelend zoals wij niet Meer konden zijn. Nooit meer? Ik vroeg haar: ‘Laat alles worden zoals vroeger.’ Zij gaf geen antwoord.…

soms lijkt poëzie zo simpel dat je denkt kan ik ook maar dan verschijnt er op je hoofd een rimpel en langzaam raak je van de kook…

Zie de rimpels komen, in dat bekend, vertrouwd gezicht. Rustig kabbelend vanuit het midden, tot in alle uithoeken langs de kant. Doen zij zich in hun noodlot schikken, samen straks te sterven hand in hand.…

Mij ontgaat het niet maar ja ik heb je lief hoe vreugde en verdriet op je gezicht een lachplooi en een rimpel achterliet…

~~~ achter elke rimpel schuilt een verhaal en wie gooit er nu boeken weg ~~~…

tranen zoeken zich een weg tussen rimpels van een leven lief en leed…