Alle inzendingen over Rimpels

tekens van leven doen water rimpelen en breken het spiegelbeeld hoedt u voor de golven…

tekens van leven doen water rimpelen en breken het spiegelbeeld hoedt u voor de golven…

Spelen met water Twee voeten over de kant rimpels dragen ver…

Ze wast haar rimpels van haar gezicht geheel klaar, als nieuw; op toekomst gericht…

Wie zegt dat ouder worden lollig is, heeft nog niet eerder een rimpel aangetroffen die het zicht belemmerd!…

vers gebakken zucht binnen rimpelig vertier verleiding vinden…

Duw mij maar Vel rimpelend van spanning Onze toekomst voorspellend Vol onvolmaakte verborgenheden Die we niet kunnen ringen Vast geklampt Ingegroeid door standvastigheid Illusies voorbij Vergeten door de jaren Veel handdrukken gekend Oprechte en geen echte Rimpels zijn je gaan omringen Slechts met één emotie Die van het eerste…

twee en veertig jaar ik zie rimpels op m’n hand op m’n rechterhand…

rimpels verdwijnen daar waar de steen zeer geraakt de bodem opzoekt [senryu]…

[Haiku] een golf glijdt langszij even schommelt de kano op rimpelend licht…

en ik veeg de rimpeling weg met vingers die herinneren om dat te doen wat nodig is en ik draai de tol in mij zwart-wit…

een reiger zo droom ik de dagen door een reiger grijs van rug en wit van buik wachtend op een rimpeling…

vuurrode nevels rimpelen over water nog vage oevers vogels begroeten de dag met pure levensvreugde…

in ruisende stilte huivert een eerste herfstwind rimpelingen in de spiegel van de heidevennen ze zijn dieper dan de hemel hoog is…

Grachten rimpelen je zou zeggen van verdriet daar ging de mare het water opnieuw te diep de ophaalbrug hielp hier niet…

Zij strijkt de rimpels glad van haar winterhuid. Haar oog ontdooit bij voorjaarszonnegloed. Het aquamarijn dat glanst als zij ontwaakt. Zij straalt.…

de vergankelijkheid heeft mij bij de hand genomen de jaren getekend in rimpels en kraaienpootjes wat bleef is de glimlach van zo nu en dan onzeker om de lippen…

Een huivering brengt te veel angst als rimpeling tot leven.…

Je strijkt de rimpels uit mijn leven. Je strijkt de plooitjes uit mijn dag. Je doet dat enkel door te geven. Een knipoog en je lieve lach.…

spiegelbeeld kijkt stil wateroppervlakte toont zelfs geen rimpeling de wind is stil gaan liggen op het zachte waterbed…

'n schone witte gaat voorbij aan de schoonheid van haar spiegelbeeld het oppervlak rimpelig zo golft ze zachtjes haar toekomst tegemoet…

Rimpelingen in water, grillige wolken hemelhoog. Zij willen ons laten zien dat schoonheid niet in perfectie huist maar in de ontvankelijkheid van het oog.…

mijn gedachten zijn zo helder als deze sterrennacht rimpelingen in het water nemen af evenals zorgen gekoesterd door het vuurtorenlicht waan ik me veilig…

Verlangend naar mijzelf staar ik naar de rimpeling Zich herhalend als een Echo in mijn hoofd Verliefd, verloren Met één blik onwetend mijn noodlot achterna tot de roerloze oppervlakte verandert in een immense rimpeling evenwicht wordt tegenwicht, vergeefs op weg naar het onbereikbare blijkt schijn mij te bedriegen de diepte in gezogen…

vangen de zon lijkt de rode rimpels glad te willen strijken ik kom weer bij mezelf terecht…

Na twee keer opspatten volgt een weerspiegeling van het water dat in een rimpeling brak. Een weerspiegeling van mijn gezicht in een rimpeling gebroken. Een mens alleen door de liefde aangestoken.…

Kijk, daar zit zij aan die tafel vlakbij het raam rimpelig oud te zijn, gekreukt door de jaren die geleefd, eigenlijk niets voorstellen net zoals zij…

Ik boog mijn voorover en keek in het water en zag daar mezelf, zo helder als glas, maar ik schrok zo van die tronie bij een rimpeling later dat ik nu zeker weet, dat ik het niet was.…

Je vliegt, over de rimpels van de grote zilveren zee. Gedragen, door de wind op weg naar de horizon.…

ik zag hoe water je ontving in eerste rimpeling je echo weer deed stuiten in tweede cirkeling om uit te vlakken wie of wat je was tot tijdloos spiegelglad…