Alle inzendingen over Samen

is het de ruimte die ons bindt waarin afstand direct voelbaar dichterbij is is het lucht waarin woorden zinnen dansen op de wind die waait tussen jou en mij is het licht dat warmte leidt die van mijn blikken langs je glijdt of zijn het handen die elkaar voelen en onfeilbaar samen bedoelen…

Waar ik herleef, in sleur verzink, met graagte samen elk moment een teug genoegen drink.…

kant of schone schijn van edelstenen te sluieren omdat zij oogverblindend zijn haute coiffure maakt af waar de schepper met een lach ooit begonnen was in dit uiterlijk vertoon vibreert jouw grote droom van de volmaakte minnares ooit zullen wij in het ego strelend magisch moment elkaar liefde bekennen en in het mystiek samen…

Wat kan zaliger zijn dan de staande ovatie die je liefkozend boetseerde uit mijn verlangen? Als je met gulzige mond de rijpe vrucht oogst kantelt het genot in de stroomversnelling en word ik dankbaar vloeibaar. Je kreeg het voordeel van het voorspel maar straks scoor ik feestelijk gelijk spel…

ik heb te lang op de sleep van je jurk gestaan bijna onmerkbaar trekt het je hoofd iets naar beneden waar wij eerder trots waren vol verliefde gebaren brengen tijd en bedachtzaamheid dat vuur tot bedaren worden obstakels zichtbaar op paden die er eerst niet waren aanpassen en gedogen houdt de relatie niet lang open gaan…

jij hebt het speelse dat onberekenbare in je oogopslag diepte en het hoog welluidende in je warme lach soleert maar neemt ook anderen bij de hand in het delen van de korrels op het zomerstrand wij genieten van je tussen eb en vloed golvend maak jij het leven goed…

Bleek dat hij haar helemaal niet kende. Wist ineens niet meer of hij in dit grand hotel van de vermoorde onschuld ooit eerder logeerde. Was zij als afwezige wel bij te benen, met prioriteiten uit het ongerijmde waande hij zich in Atlantis, doof en blind - waar stilte leegte dekt en zwart straalt wit en niets rest dan ons te laten drijven…

Project geslaagd Toen ik ongeveer twee weken geleden een verzoekje kreeg van de Indische schrijver Eddy Lie met de vraag of ik hem wilde helpen met zo veel mogelijk vertalingen van zijn vrede(s)gedicht hoefde ik niet lang na te denken hij had een gedicht geschreven over vrede en we zochten naar vertalers. een sympathiek streven zo zette…

Ik wil een vrouw waar ik mee kan trouwen, die samen met mij een toekomst zou willen opbouwen. Ik wil een vrouw die mij begrijpt, gewoon iemand die op mij lijkt. Een lotgenoot een zielsverwant, gewoon samen lopen hand in hand. Ik wil een vrouw die van mij houdt, die achter mij staat en mij vertrouwt.…

hand in hand zijn we gaan lopen samen weer op weg het heuvelland een pad omhoog waar uitzicht was beloofd een verte vol met glooiingen de diepte van het dal warme herfstkleuren in verval maar wij genoten boven op die heuveltop bloeide onze liefde als lente op…

je waart rond en raakt me terwijl ik weet dat jij niet vliegen kan licht mijn woorden uit een donker perspectief en maakt ze transparant ze glanzen in je hand bekijkt realiteit met andere ogen wat gewoontjes was heeft nu een gouden kant ik heb die hand gepakt jou teruggevonden in mijn wereld jij waart niet rond je kussen voel…

Lief, hoe kan het zijn dat jij en ik wij samen door de tijd geen onderscheid meer maken tussen kijken en zien spreken met één mond onze lippen zich sluiten buiten die van de ander om de waarheid in het midden blijft bij een te veel aan woorden nog steeds geboeid vergroeid van ik naar wij lief, hoe kan het zijn dat jij en ik wij samen…

Rouwen doe je het beste alleen niet met anderen laat staan in een grote groep Dat, je laatste afscheid is dan ook even doorbijten want iedereen leek z'n vriend Iedereen was wel ergens bij betrokken dat is ook zo, maar daar heb ik weinig aan nu en wellicht zelfs voor de toekomst Ik wil je alleen, alleen missen omdat ik, ik alleen, alleen…

Lucht jaagt haar grijzen voorbij,alle. Kan hier een vlucht meeuwen doortrekken alstublieft om de wind te bevliegen en er af en toe af te vallen? En mogen ook wij zo ons eigen leven zijn door- gevlogen, aan groot gefladder opgestegen om hemelhoog te gaan lallen en te vallen zoals meeuwen nu eenmaal vliegen, en te worden verzwegen? Nacht valt…

Mag ik je troosten Als je hart huilt Je niet goed weet Wat je nog moet Je zachtjes strelen Als je niets voelt Hopend dat Het je iets doet Mag ik je vangen Als je diep valt De grond wegzakt Onder jou Je warmen Als je je zo naakt voelt Je lief beschermen Tegen kou Mag ik je loodsen Als je wegdrijft Naar het duister Uit mijn zicht Je…

En samen zullen we ons die vree bereiden Die nu het leven nimmer voor ons heeft En die wij anderen zo diep benijdden. Dan zijn, van vreemde tederheid doorbeefd, Nachten en dagen één eindloos verblijden, Eén heerlijk feest daar liefde neemt en geeft.…

ik heb altijd de zachtheid in je blik bewonderd voor het stille mededogen in je ogen heb ik diep gebogen jouw gezicht openbaarde het stukje hemel waar ik heel graag zou willen zijn of waar ik naar toe op weg wil gaan als bestemming in de altijd wederzijdse spanning van samen zijn lijkt verwijdering vaak opluchting door…

Er zindert vreugde in de lucht ik hoor je weer vandaag -misschien?- dan zwijgen rammelende bekkens en rinkelende cimbalen heel even trillen yin en yang in harmonie de Weg ligt voor ons open waarheen hij kronkelt in de verte blijft verborgen in de mist...…

ik dacht de weg te vinden in de bloemenzee bomen golfden hun rust de wind blies geuren mee harten openden onstuimig draaiden zich naar licht zag hun richten naar de wolken gretig ogend naar meer zicht ik zocht de rozen in je haar je lippen dauwden kussen een slanke hals en borsten die mijn handen susten we droomden tussen…

liefde vindt een weg als water in snelle beken verlangen valt doorlopend op het dak met iedere tik, takken, bladeren alles druipt van dikke druppen regen roept ritmisch, neem me mee, naar waar we onderkennen wat boven water niet kan bestaan geven we ons over, spoelen aan we golven, we komen, we gaan we stromen, samen, als één zijn we…

Het ochtendgloren bereikt mijn gezicht ons ideaal smelt onbegrensd samen met een frisse wind door mijn haar en de condens tegen de ramen. Het zijn jouw zachte handen in mijn zij die accentueren de karakteristieke tonen de beleving vanuit mijn onderbuik bij de symfonie waarmee wij ontwaken.…

Samen met boek een schijnbaar geopend raam en kamer met zicht ben jij misschien wel in een echte pageturner gestart Op de rand van het bed in een kamer vol leven lijk jij, hoewel ontspannen, echt alles te geven lijk jij in negligé, zittend, boven alles puur verheven.…

er waren altijd wel vonkjes die oversloegen vlammetjes die lieflijk dansten op het uitnodigend ritme van blauw gele warmte zij vertelden elkaar geen verhalen maar deelden hun stralend comfort wij schoven wat dichter naar elkaar communiceerden met handen en ogen waar woorden tekort schoten omdat nieuwe opwindende energie…

onlosmakelijk zich gelukkig weten samen één…

de voordeur klapt het hek slaat dicht ik hoor nog hoe de motor start en weg ben je alleen de sporen op het pad vertonen in twee richtingen dat jij het hebt gehad je geur hangt flauwtjes in de kamer sterker in het bad maar alleen de spiegel heeft gekust wat jij nog op de lippen had…

midden mijn alleen zijn heeft ’t verleden me bij de arm gegrepen bracht me naar de bank achterin de tuin bedacht hoe hij een tak zoetigheid afbrak en sprak huil maar mijn stekelbeeske ik droog je tranen wel nu en later zal nooit overgaan maar in je hart verblijven één en al aanwezigheid samen zijn we naar binnen gegaan…

ik zie je dansen in je slaap je ogen dromen feest je lippen zijn vannacht weer heel intiem geweest ik heb ze rood gekust toen lachen ze ontblootten blikken stemden glanzend in fluweelzacht hebben we genoten in flarden muziek zong liefde haar lied en fluisterde passie de wereld bestond even niet alleen je handen op mijn huid in een…

ze voelde zich met hem soms als een snel stromende rivier eigenlijk nog meer als een kolkende stroom van liefdeswater welke bruisend en golvend de denkbeeldige oevers overstromende in heftige ongecontroleerde golven alvorens samen te versmelten tot een bruisende klaterende watermassa die gedurende een zekere tijd haar leven…

polderen en samen zijn de steunbalken van de maatschappij niet meer ikke en het ego zetten liever op de deur een slotje meer voor het weekend vrij geen gezeur maar de tijd naar eigen keuze zonder verplichtging alleen het leuke werken is voor door de week met alle onzekerheid voor de carrière dus de troostprijs is de verte…

Ik neem je mee waar ik ook ga jij en ik, samen één ik ben hier, jij bent daar, overal, grenzeloos, eindeloos dat is de vrijheid die jij verkoos Het maakt niet uit waar je bent hoe je bent wat je bent Al wat telt is DAT je bent WIE je ben…