Alle inzendingen over Schrijven

In alles wat stilstaat verandert niets, wat vergaat wordt sterfelijk, in de namen van de dood vind ik geen troost, hoop dat woorden blijven zonder schrijven in alle geletterde dingen die ik liefhad.…

geduldig wacht het papier totdat het beschreven zal worden de schrijver overpeinst haar pen op te pakken om de inkt de vrije loop te laten zo te zien waar ze uit gaat komen…

de kleur die uit jouw pen kwam voorspelde niet veel goeds hij was er naar gaan staan niet toegankelijk voor anderen daarmee werd de toon soms snel gezet, te snel doch vlijtig en accuraat vlogen jouw ogen over de letters die vraatzuchtig alle beelden tot zich nam deze reconstrueerde totdat de pen stopte, men de adem inhield op wat er komen…

hij die in mijn hart de warmte bracht, en mij liet schrijven. Woorden vol verwondering en vervoering op papier neergezet. Met liefde verwoordt in een gedicht.…

Als dat door de lezers gevoeld zou worden was mijn doel bereikt omdat ik graag Poëzie wilde schrijven met een hart.…

kon en dus maar niets van me liet horen mijn lafheid en de angst dan worstel ik weer met het leven blijf aarzelen of ik nog schrijven kan wat ik misschien niet weg wil geven…

Ik schreef eens op papier van lucht en alles wat ik schreef was lucht, en alles wat ik dacht, en toen ik naar buiten keek zag ik een kraai van lucht boven een bloeiende appelboom in het zonlicht naast een schutting, en ik hoorde iets scheuren in de verte, er werd moedwillig iets verscheurd ver weg, nu is het mijn beurt, hoorde ik zeggen, een…

Ik durf niet meer te schrijven Want de sterren staan niet meer goed in het akkoord van liefde, kans en geluk voor mij Ik waag het niet meer om te schrijven Want achter mij vindt de grote zonsverduistering plaats Ik durf niet meer te schrijven. Want mijn schoenen doen me zeer aan mijn voeten. Buiten is er het gerucht van krijg en oorlog.…

Ik zeg: ik schrijf bij drama Zij zegt: schrijf maar niet Ik schrijf En ik schrijf en ik schrijf en ik schrijf Over bomen wil ik schrijven Over de lucht die zij ademen Die wíj ademen Over de seizoenen mét en de seizoenen zonder zoenen Over liefdes aangevangen over havens en schepen en dat alles tijdelijk is Maar o zo mooi o zo…

Met zwierige halen schrijft hij verhalen Een woordenartiest die het allerliefst op zijn eigen manier vertelt met pen en papier…

zwijgen op het is er winterstil ik kijk naar diepe velden ik kijk naar hoge luchten al wat hier leeft groeit uit mijn handen er is geen wereld er is alleen de dood zegt men maar mijn kleuren blijven ademen mijn woorden zoeken zinnen ze reiken naar ongekende verten het nieuwe leven wacht op een zon die de aftrap geeft zo wil ik schrijven…

je gaat naar waar het pijn doet je zet de deur open en iedereen kijkt je huis in je stut stileert tempert de heftige storm je schrijft over wat ooit was wat niet voorbij gaat je gaat naar waar het pijn doet je zet de deur open…

zijn schulp kijk de schrijver danst luid juicht zij het uit rent rondjes om de tafel betoverend mooi maar ook ongemak leven in vertwijfeling talent maakt angstig het pak in de kast harnas voor eigenwaarde voor zo lang het duurt geborduurde naam de verstopte mascotte schrijver’s binnenkant leven met zichzelf als schrijver maar schrijven…

Ik heb een writersblock Ik krijg geen letter op papier Opgesloten in mijn hok Met het raam op een kier Het papier blijft maagdelijk wit Het maakt niet uit hoe lang ik zit Zoekend naar een goed begin Die allereerste mooie zin Wie schrijft die blijft wordt wel gezegd En in mijn geval dus echt Ik blijf zitten op mijn stoel Wachtend op het…

Ik had een goed verhaal En zij was goed in taal Zo vonden wij elkaar En werden een schrijvend paar Nooit samen op de bank Maar ergens op een plank Staan we nu al zoveel jaar Dichter dan wie ook bij elkaar…

waar het hart vol van is vindt de mond soms geen woorden ik worstel en schrijf boven de weg in taal weet ik te vinden het pad in het leven is een ander verhaal ik worstel en schrijf boven mijn gedachten in gedichten aan mekaar met mijn pen rijg ik de kralen van mijn leven tot een ketting aan elkaar…

dwalend door het bos van mijn gedachten zie ik ogen open door de bomen licht hoor ik oren open in een luisterend wachten woorden komen fluisterend op zicht voel ik aan een tak vol bladeren van ontluikend groen zinnen groeien tot een nieuw gedicht zwijgen is zilver schrijven is goud…

Ik kijk naar een beeldscherm uren per dag Ik kijk naar woorden en letters Alles kan, alles mag Schrijven is werken Werken, resultaat Secretaresses, kantoorklerken Schrijven is een daad Schrijven is geen hobby Schrijven is veel meer dan dat Voor iedereen met passie Eigenwijzer dan een kat Ik kijk naar een beeldscherm Uren…

Zolang er ruimte is en stilte om te schrijven Zolang ik mijzelf kan denken in de blauwe lucht gaan liggen ‘t licht kan eten en ‘t donker vasthouden Zolang witte kou in mijn kamer staat en ik met volle ogen ‘t ochtendlicht voel steken Zolang durf ik elke dag mijn huis uit te gaan mensen te groeten en verder te lopen met mijn lach…

Schrijven is beheersing. Van mijn wilde gedachten, die angstig geworden zijn. Beheersing van denken. Voor mij is schrijven therapie. Wanneer zinnen zinvol helen, hetgeen angst gebroken heeft. Voor mij is schrijven een recept, dat ik hoogstpersoonlijk schrijf. Dat niet voorgeschreven werd. Schrijven is vooral verlijmen.…

ik zal alleen maar korte verzen schrijven want kort of lang ze zullen niet beklijven dus waarom zou ik dan nog lange verzen schrijven…

ik wilde woorden schrijven tekens van de taal eenvoudig als gras lichte woorden hebben hun eigen leven zijn uit de ziel ontsnapt sober en sereen ingetogen kleuren op het schrijverspalet lagen strijken fragiel penselen op wit papier schitterend transparant jij pakte het schildersmes zei dat eenvoudig als gras onhaalbaar maar…

Voor jou wil ik een liedje schrijven omdat ik je graag zie, maar steeds breng jij me van mijn stuk - zo mooi is je melodie Voor jou wil ik iets vrolijks schrijven omdat ik je zo mag, maar steeds breng jij me van mijn stuk - zo lief is je schaterlach Voor jou wil ik wel walsen schrijven omdat ik van je glans, maar steeds breng jij me van…

Zomaar ineens gaan schrijven, schrijven over jou, schrijven over mij. Zomaar ineens bij je willen blijven, samen lachen, samen blij. Zomaar zo plotseling ben je daar, in mijn hart, in mijn hoofd. Zomaar zo plotseling heel raar, nooit verwacht, nooit in geloofd.…

Het is beter om te schrijven dan te blijven hangen in het zelfde refrein God wat ben ik eenzaam God wat heb ik een pijn het is beter om te schrijven het recept om gelukkig te zijn en te blijven.…

Waarom zou ik vormvaste rijmpjes schrijven Terwijl het vrije vers me beter ligt Kan ik de plooien straks nog gladwrijven Waarom zou ik vormvaste rijmpjes schrijven Om mijn kostbare tijd te verdrijven Of ben ik het aan mezelf verplicht Waarom zou ik vormvaste rijmpjes schrijven Terwijl het vrije vers me beter ligt…

De man die ik zie schrijven, ben ik. De dichter die dicht, ben ik niet zelf. Wie schrijft, blijft. De dichter die hij denkt te zijn, is op zoek naar zichzelf. Naar een vreemde in het paradijs. Naar een ego dat kan schrijven, maar zelf niet dichten kan.…

Ik leer schrijven door met mijn vinger de vorm van de letters na te voelen, ik ken die letters al, maar wil zo nog wel een keer leren schrijven.…

Mischien moet ik wel wat schrijven over een rivier die niet van de berg naar de zee stroomt maar van het dal naar de berg stroomt omdat iemand mij geloof ik niet gelooft Dan zal ik wat schrijven over mijn geloof dat waait en aait zo zacht…

in zijn poging een snelsonnet te schrijven is onderstaande dichter reeds gestrand hij ligt nu met zijn voeten in het zand en zal daar nog wel n klein tijdje blijven ik reken op begrip en tolerantie ook een dichter heeft wel eens vakantie…