inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 32.766):

Wijde mazen

Iedere levende letter
in vis vaak gevangen
in vertroebeld water,
het wijze net met wijde
mazen was te groot,
om daaruit een nieuw
begin te blazen, ketter
tot in de schoot, iedere
gedachte teruggevallen
als afgeschoten pijl
bedoeld om terug te
vallen op de aarde
zwaar als lood om
begrijpend naar luisteren
zonder iets te doen als
dat kon en simpel lief te
hebben in de zon. In alles
wat stilstaat verandert
niets, wat vergaat wordt
sterfelijk, in de namen van
de dood vind ik geen troost,
hoop dat woorden blijven
zonder schrijven in alle
geletterde dingen die ik liefhad.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 19 mei 2010


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.7 met 6 stemmen aantal keer bekeken 261

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Leo, 15 jaar geleden
Soms zijn de mazen van het leven ook een beetje te
ruim voor mij. Wel heel indringend opgeschreven.
Hans, 15 jaar geleden
Er spreekt een sterke affiniteit met de poëzie uit. Mooi neergezet en met genoegen gelezen.
switi lobi, 15 jaar geleden
Tastbare herinneringen zijn erg waardevol.. mooi!
kerima ellouise, 15 jaar geleden
een mooi gedicht heb je hier gevangen met kleine mazen, een luisteren om te begrijpen!
Anna, 15 jaar geleden
De liefde voor de poezie heel boeiend verwoord.
Hans, 15 jaar geleden
Sterk filosofisch met inzicht geschreven, heel mooi

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)