Alle inzendingen over Sloopt

Socrates sloopt naar Agora Speelt elenchus apiora Preekt vragen als geloof Defineert een filosoof Vooraf zijn helden gekken Wijzend door bestaande hekken Idolaat in avontuur Borst beklemd op dodenkuur Gewoon is de duivel van de logica Woordelijke vorm bij esthetica Volgers zingen hun geweten Het is moeilijk niet te weten Ik schop Nietzsche…

Ziekte sloopte haar lichaam nu is hij voorgoed alleen. Geen mens ziet hem daar staan zo eenzaam en verloren. Hij denk aan haar, haar stem maar zal hem nooit meer horen. Hij draait zich langzaam om en wandeld weer naar huis. En als hij binnen is dan weet hij; dit, nee dit wordt nooit meer "thuis".…

in het meer door mijn tranen gevormd alles is naar de bodem aan het zinken mijn hart wordt met gevoelens bestormd Beland in een eindeloos diepe put niet de kracht om omhoog te kijken in het donker voel ik me beschut wil nu alles en iedereen ontwijken Niemand hoeft te zien wat dit met me doet dat de pijn me tergt en het verdriet me sloopt…

Een ziekte met een naam maar zonder gezicht Van buiten niet te zien, wat het bij mij van binnen heeft aangericht De vermoeidheid, de lusteloosheid, de pijn worden niet begrepen in een wereld waar alles te zien moet zijn Ik lach, doe ´vrolijk´ maar niet altijd even oprecht Het sloopt me van binnen, het is een lang en eenzaam gevecht…

dan, vertaal de beelden in de spiegels voor een venster waarin ik de jaarlijkse gestrooide bloesem vang, de herinneringen verdorren niet, door het leven niet verrekend, effenen ze hun voorgenomen spoor, al dan niet opgetekend door de wissel van het lot, spot met de wetten van de tijd, al is die krap gemeten in een volgende stap, sloopt…

Altzheimer sloopte mijn allerliefste lief en liet een ruïne achter in mijn leven. Na het moment dat zij hopeloos stierf, was zonder haar het mij om het even, of alles verder ging waar en wanneer, het hoefde voor mij allemaal niet meer. Toen, na jaren duidsterdonker verdriet, deed jij plotsklaps het licht weer aan.…

toen jij er niet was ben ik gaan verzinnen van jij, zon en gras maar ondiep van binnen wist ik dat jij er niet was dacht jou op mijn bed hoe samen we vreëen en heel af en toe leek ‘t of wij het echt deëen maar dat leek vooral net nu jij hier niet loopt lig ik ’s nachts te woelen als de gek die zich sloopt met hoe hij je kan voelen…

Het sloopte me van binnen, het is een lang en eenzaam gevecht. Ik ben niet meer wie ik ooit was, ik kan niet meer wat ik ooit kon. Maar ook voor mij schijnt nog steeds de warme levenszon. Ik heb familie en lieve vrienden, zij kennen mijn enige wens. Zij luisteren en beschouwen me niet als zieke maar als mens.…

De regen ruikt z'n kans De zomer sloopt zichzelf Als een dronken gokker Als een fiets die zichzelf de gracht in rijdt Kunnen we nog licht zien in een donker eind?…

Leegte gevuld met stilte omringt door muren Geluiden ver weg, gedempt verstrijken in uren Elke band verbroken geen licht ziet de duisternis Eenzaam wachtend op eindig verdwalend in pijnlijk gemis Decennia verloren gegaan herinneringen worden vaag Ziekte sloopt meer dan zichtbaar en uit zich in geen vraag Te lastig, te moeilijk wat…

.' De realiteit sloopt de mogelijkheden. Met de strekking naar de speelvelden; welk gevoel roept het product op? Ouwe Truffoto heeft de mutorreclamebron geslagen, Kemp rimpelt water uit de rotsen. Vrijheid van uiting. Nu de voorlopige naam van de eeuwige organisatie nog even.…

De seizoenen baren sferen Terwijl klokken tijden keren Bleek waarheid slechts een waanidee En brak de liefde van lieverlee Was het soms de sleur die sloopte Houden van waar ik op hoopte Of sloeg de leugen mij toen lam Die nare dag dat jij afscheid nam Ik herwaak uit jouw hypnose Jouw pracht was daar slechts een pose Maar koud werd mijn…

hier het laken en daaronder het naakte slopende meisje midden de muur hangt ingekaderd het toeziend oog; de camera's doen hun werk en zonder hieraan afbreuk: een stoel wordt geen stoel, houdt huis. zo ook het raamkozijn, het tekort van de put. het haar dat haar bewaakt De slaap sloopt niet meer droomt onafgesproken.…

hier het laken en daaronder het naakte slopende meisje midden de muur hangt gekaderd het toeziend oog; camera's doen hun werk en zonder hieraan afbreuk: een stoel wordt geen stol, houdt huis. zo ook het raamkozijn, het tekort van de put. het haar dat haar bewaakt de slaap sloopt niet meer droomt onafgesproken.…

Liefde sloopt mijn lichaam. Van binnenuit brandt het op. Brandend als een vlammenspel, Dansend in het vuur van liefde Los ik op in rook. Liefde, hoe vaak verloren. Niet gezien, niet gevoeld. Zonder hoop op liefde Word ik levenloos. Geven, nemen, ontvangend. Waar is diegene die mijn liefde blust? Vele malen het gevoel gevolgd.…

De sleutel van de deur ook zoek, evenals de afstandbediening, De slotenmaker bracht uitkomst die sloopte het slot, om de klok tot: Zwijgen te brengen! De moraal, van dit verhaal, ook een klok slaat wel eens op hol!…

uit het keurslijf van sonnetten de lettergrepen waren eensklaps vrij en dansten vrolijk in een woordenbrij verlost van alle regeltjes en wetten geen veertien zoutpilaren op een rij geen metrum dat mij ooit nog zou beletten mijn woorden en mijn zinnen te verzetten ik voelde mij een veulen in de wei de volta ging verloren in de mist ik sloopte…

Een mokerhamer in een stroom mimiek sloopt de dramatiek uit mijn vertoning. Ze speelt een stevig potje monogame. De deur slaat terug in mijn gewaar. (een momentje hemel op aarde) Ik hoop op blijvende schade roept ze of in ieder geval iets met blijven er in.…

Ongetwijfeld dat ik huilde, dat ik stampte en, gevangen tussen boosheid en verdriet, sloopte tot er niets meer was. Ongetwijfeld dat ik ontkende als een kind en rozen voor je bracht, brieven voor je schreef die je nooit echt zag.…

Met het vuur bikte we af; Ons Stadje sloopte het nou! Romance ging erop af Ons voorjaar veegde vlekken Lokkend minne uit vrijaf.…

Het einde van ons Was het begin van mijn leven Pas nu zag ik wat jij met mij deed Waarom werd ik jou slachtoffer Waarom liet ik dit toe En waarom sloopte je mijn leven Zo zijn er zoveel vragen En weinig antwoorden Maar een ding is zeker Ik heb geleerd Van wat jij mij hebt aangedaan De pijn vergeet ik En het maakt plaats Voor trots, Trots…

zijn de donk're dagen dat ik klaag van ach en wee Weg het veilige gevoel van ik kan niet dieper zinken weg verbetering als doel Ik kan slechts op het heden klinken Gelukkig zit ik hier te wezen van een zenuwachtig soort want tegelijk kan ik slechts vrezen dat het zeer snel wordt verstoord Een dierbare verliezen of een ziekte die me sloopt…

Wat instinct te zeggen heeft is in haar blik geboord, en sloopt verleden dat ik leren kennen ga.…

Een houtslag in een sloot geswaai sloopt dit toneel weens my vertoon. Sy speel een stewig ewig trou. Die deur lui terug in my gesig. (een rukkie paradys op aard.) Ek smeek God aldeur straf skreeu sy en enigiets met bly daar in. Ek byt iets sondig geen oorweeg knoop daarna gou skattie as sal daardie woord agterstal maak.…

Dit is mijn onrust en dit van mijn dagen de foltering en het invretend zuur; dit is de harde kwaal die op de duur mij sloopt omdat het hart 't niet kan verdragen. Dit van mijn moed het hopeloos versagen - dwars op mijn smalle weg de blinde muur - dit van mijn nachten kwellend uur op uur, waarin ik om harts zekerheid blijf vragen.…

Mistflarden besluipen ze en sloopt ze tot aan de magere tenen in het griend,in een andere vingerzetting komt de botte bast tot groei en opeens staan ze er weer als een oude vriend, naast de statige kurassen van de slome beuk en de drukke eik, beneveling snelt door hun trotse tooien en komen de stille graven weer tot bloei.…

Het leven sloopt de geschiedenis van een polder en bouwt zichzelf een slaapplaats een sprinter passeert onderbroken grijs De Wadden een half affe verzameling woonblokken waarvan zelfs de voegen rood zijn gekleurd op de grens van vertier liggen sloten aan de erfgrens straks achter elke woning een boot heet wonen aan het water als…

Je sloopte een kinds wil om te ontdekken, Om het leven te ervaren en de wereld te zien - Bang dat je geheimpje uit zou lekken Sloeg je erop los. Vingers! Alle tien. Je joeg me bijna de dood in Omdat je maakte dat ik niet meer wilde leven. Het leven had voor mij geen zin En ik kan je met geen mogelijkheid vergeven.…

als man geboren maar eigenlijk ben ik een vrouw en dat alles sloopt je van binnen energie is op en niemand die dat begrijpt..…

de vakantie komt er aan - een jaar hard werken sloopt de geest geducht - Hij weet al waar hij straks naar toe zal gaan: ’t wordt een exotisch tropisch klein gehucht. ’t Is niet ver bij de evenaar vandaan, er wacht hem dus een hele lange vlucht. Hij weet precies waar hij naar toe zal gaan: ’t is een idyllisch tropisch klein gehucht.…