Netgedichten

netgedicht (nr. 12.639):

De monogame

Haar benen trappen afscheid langs me heen.
Een mokerhamer in een stroom mimiek
sloopt de dramatiek uit mijn vertoning.
Ze speelt een stevig potje monogame.

De deur slaat terug in mijn gewaar.
(een momentje hemel op aarde)
Ik hoop op blijvende schade roept ze
of in ieder geval iets met blijven er in.

Ik blaf iets zondigs buiten zinnen
knoop er haastig liefje achteraan
alsof dat woord teniet kan doen.

Mijn pokerfase of wat er nog van
over is vraagt weifelend naar binnen
hoe het zo vreemd heeft kunnen gaan.