Alle inzendingen over Smachtend wachten

oh, poldermeisje wat ben je mooi met je glanzende huid ogen omfloerst door volle wimpers zo verleidelijk krullend je zachte lippen die smachtend wachten op een flinke pik hooi…

De avond draagt het licht van langgerekte uren een meeuw krijst langs de horizon Zijn stem klinkt uit braakliggend land waar groene vingers smachtend wachten Een laatste zweem van warmte geurt kleurt in zachte rode gloed Gedachten rijgen woorden staren grijze ogen aan in schaduw van stilte liggen dromen…

Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir, gedachten worden smerig als een ranzig abatoir. Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad. Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans. Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans. Nochtans jouw ogen lonken…

vanmorgen vroeg om halfacht werd er te veel van mij verwacht een nacht vol tederheid en genot verborgen achter een staatsslot smachtend kijk ik uit naar de nacht die weer eens op mij wacht…

nu sta je hier als een schim naast mijn ooghoek en je lijkt te wachten ontkurkt kurkdroog is mijn mond en mijn armen zijn mijn benen zijn verdraaid zo verlamd en als verdoofd in mijn hoofd geef ik toe aan je hals die ik smachtend aan mijn lippen zet…

het nevellaken ligt glad en schoon te wachten op de dauw meedogenloos en kil op het nieuwe blad, zo pril een zware last nu reeds te dragen wachtend op het dagen kwetsbaar zijn de knoppen zich persend uit het hout smachtend naar de lentezon de ochtend is nog koud…

vanavond trek ik mij weer terug in de nacht het kussen wacht .... smachtend zacht..... zijn het jouw vochtige lippen of eerder wat ganzendons met een hart dat vol is spring ik in het hemelbed, gevolgd door een bons het ledikant heeft het begeven ik had, zoals wel vaker, op het verkeerde paard gewed.…

Verlangend naar jou zit ik hier te wachten Wanneer zie ik je Bij jou voel ik me goed Ik weet niet wat ik moet Smachtend, ik kan niet meer Jaloers om wat je doet Verdriet om je verleden Wat wordt dat in het heden Nooit wou ik geloven Iemand anders dan mijn vriend Die mij zou veroveren Waar heb ik dit aan verdiend Mijn hart verscheurd…

Toen ik jou zo nodig had kon je er niet voor me zijn wachtend op jouw schouder zat ik alleen met de diepe pijn Waarom liet je mij toen alleen juist op dat moeilijke moment smachtend naar jouw aandacht mijn hart zwaar uit haar isolement Met hoop bleef ik op je wachten ik had behoefte aan jouw hulp je liet mij over aan mijn eenzame lot…

Met smachtende blik verleidt mij godslasterlijk een vrouw in boerka…

Ik wilde je zo graag, maar ik moest nog even wachten. Smachtend naar je warme adem, verlangend naar je hartstocht. Naar je lichaam en je seks, naar het passionele vocht. Gewoon de seks bedrijven, want liefde was er niet.…

dan strengelen wij samen naar smachtende beekdalen zij wachten ons..…

De ochtend smachtend omsloten, weent grijze tranen op verlaten straten, zomerend blauw volledig afgesloten. Bevangen wil ik vertrekken, zonder doel, zonder waarheen maar blijf als een zwerfsteen en kan me van het droeve niet onttrekken. Ik wacht naast mijn geliefde waar ik hopen mag, op blauw azuren vrijheidsliefde.…

ik kan je slechts de bloemen geven die mijn stilte plukt alleen hun kleuren zullen spreken want de woorden gaan steeds stuk zinnen breken in gedachten tong en lippen wachten smachtend op de eerste toon maar het geluid is weg klinkers zijn verdwenen betekenisloos is wat ik zeg mag ik mijn stiltebloemen vazen in je hart…

Smachtend naar vrijheid, smachtend naar de dood.…

Als een maangodin Zit jij daar Bedekt door een Fijn kleed; Wachtend, Smachtend, Glimlachend!…

draagt je mee ik zal je laten gaan doch niet vroeger dan de ochtend; even zie ik de glinstering van een verloren traan of was die eerder smachtend…

niet voor niets wachten als alle sterren aan de hemel staan beschenen door jouw licht o stralende maan al duurt het 1001 nachten!…

mijn naaktheid vinden van mezelf antwoorden voor jou trachtend, smachtend bekoren, behoren tot jou…

Ongeduld staat op mijn voorhoofd, ik kan niet wachten, of dat nou om de post gaat, of wanneer ik de honden uitlaat, ik kan niet wachten tot ze " klaar" zijn. Wanneer het eten moet worden opgezet, kijk ik het bijna gaar het duurt te lang.…

Jouw magie heeft me volledig in haar macht, helaas hoor ik echter niet die woorden waar ik zo smachtend op wacht. Je slaat telkens weer jouw vleugels open, en vliegt dan van me weg, Waar ik ook op blijf hopen, ik heb het me zelf al zo vaak gezegd. Een elfje moet vrij kunnen zijn, net zoals in de sprookjes.…

Smachtend en afgewezen In openstaande klanken en vrijheid zoals levendig en ernstig kunnen samenbrengen puur en ongedwongen de laatste noot uitgewrongen…

Zoals een vader schrijdend zijn dochter begeleidt naar haar wachtende bruidegom zo begeleidt de Vader Zijn smachtende bruid totdat de Bruidegom komt.…

Zoals het Hijgend hert De moede hinde Aan de jacht ontkomen Was, smachtend naar Vers en helder water Zo dorst ik Aan mijn levenseind Naar het water Van genade…

Wanda ligt smachtend al klaar voor de start Maar schrikt zich dan toch een testosterongeluk kreunt dan: ”O schatje dit is veel te hard!”…

rauw verdriet puntige scherven kerven krassen in mijn ziel als uitgedroogde aarde uiteengereten door de zon smachtend naar water is het te droog? is het te laat?…

Ondergronds Een kern van vuur Gevangen in een kiem Smachtend, Wachtend op de streling van de gulden vlam Ontploffend, hoogworstellend, vrijbrekend De kleur die ons naar het licht leidt…

Haar lippen zijn machtig ze tuiten zich tot kussen die zacht zijn gehoor strelen in opwindend verlangen haar lippen zijn vurig onverbiddelijk trefzeker planten zij haar angel in zijn smachtende hart…

wachten is het eerste begin een uitloper van iets dat groeit reikend naar een ander leven desideratum miniatuur plant van rijpend verlangen het andere te ontmoeten een reuzenplant die huid en ogen verwond en tastend afwacht wat komen gaat wachten is de kiem van diepe wanhoop omsingeld door gevoeld gemis…

Ik leg mijn hart in de toekomst en wacht… meer doe ik niet. De ander kijkt met een vraag. Hij zegt: ‘ Wat dom, je leeft immers vandaag.’ Ja, vriend dat moet ik ook, maar mijn hart reist al vooruit naar een leven vol van vreugd en blijheid. Door de belofte van een leven… In eeuwigheid.…