Alle inzendingen over Sombere dagen

je kwijnt in helderheid ogen fletser als in spijt de zon kan zelfs zijn licht niet aan je kwijt het gras buigt zacht je sporen huilen dauw omdat de kleur licht groenig aan je voeten kleeft bladeren dwarrelen rust ritselen de stilte in vergeten drukte speelde hier plezier je adem slaat de wereld aan met kille somberheid het dreigend…

De meren van zwartgalligheid zijn somber o zo diep verleid je niet erin te zwemmen geen bodem die je daarin ziet haar doel is al zuigend jouw levenslust te remmen je verdrinken in verdriet Zoek liever die kleinere fijnere poelen die heldere koele klare ze zijn niet zo bodemloos diep zij zijn de juiste de werkelijk ware die het opperbest…

Als door een school niet goed wordt ingegrepen Bij onderlinge laffe pesterij Staat het de ouders vanaf heden vrij Zo'n school daarom voor het gerecht te slepen. Maar tot mijn spijt bestaat de wet nog niet Die pesten van de leraren verbiedt.…

De Bijenkorf gaat in de uitverkoop En overal sluiten er filialen Halina Reijn kan men nog net betalen Want die is niet- of toch wel wat- goedkoop Voor al het personeel dat wordt ontslagen Zijn het ook heel bijzonder Dwaze Dagen.…

‘Die dekselse Dordtse deugnieten doen deze dolle dagen droogvallen! ’ Deze dwaze dialoog daargelaten draafde de desperate Dorothea derhalve de dag daarna direct Duitswaarts...…

Mijn dagen gaan nu al zo lang in klamme regelmaat; mijn nachten evenzo want slapen is gelijk aan waken. Mijn dagen, nachten gaan zo moe voorbij, seconden traag, tot in de eeuwigheid, in levenloze regelmaat.…

De dagen gaan nauwelijks open, ver schijnt het licht echter en houdt zich nog verborgen. Mensen zoeken warmte, aandacht, lezen bitterheid en kou maar wachten op vrede. Wat wanneer het licht nu komen zou?…

Het kwik zal hier tot grote hoogten stijgen, Dus volg ik trouw het hitteprotocol: Veel drinken, zonnebril, een parasol, Ik lig languit, zodat ik niet moet hijgen. Maar in gedachten dans ik de merengue, Genietend aan de ‘Costa del Flessingue’.…

De K van Kerst staat ook voor Klote kut of keurig kleurig Kerst blijft een kunst En dat allemaal rondom het kleine Kindje…

ik voelde hoe jouw zonnevingers hun pixels zachtjes op mijn huid vlijden na een lange reis als lichtdeeltje van de hemel maar het aards paradijs ik had mij komend uit het langdurig grijs en somber van de hel voorzichtig opgesteld zodat de eerste confrontatie niet zou uitmonden in schade verfrissend stroomde energie door mijn…

Immers na de paartijd gaan de vrienden huiswaarts blauw geschminkt als een onweer en somber. De liefde leeft niet van de mens alleen. --------------------------------------- uit: 'Gedichten', 1971.…

het is lente in Groningen waarom volgt de wereld niet wat is het leven zonder het zijn en het zijn zonder dat het gelukkig is de liefde wat een rariteitenkabinet jij bent weg achter de wolken of verdwenen somber, bang en onbegrepen wacht ik hier ik heb het koud zonder jou de angst van verschijnen zonder warmte ze heeft mij in haar macht…

Het lijkt zo somber buiten, maar is dat wel zo? God doucht onverantwoordelijk lang, maar is dat wel zo? De straten, het gras en de bomen alles glimt en glanst. Hij houdt mij een spiegel voor en ik zie mijn natte zelf. Aanvankelijk zag ik alleen maar saaie regen maar nu zie ik ook zilveren pijpestelen.…

De avond begint al snel te vallen (de leepo zit nu stil te lallen) somber loenst het glaasje bier; het is en blijft een lelijk dier. De leepo liedert leeg naar huis (het grient en graait voortdurend gruis) de klamte kladdert eromheen; het is nog helemaal alleen.…

Zijn stukgeslagen hand knijpt de katjes in het donker Toch blijkt hij niet somber onder het toeziend oog Zijn zacht gezalfde wond is als een verre pijn die kronkelt Toch springt de gewonde man bij laag en bij hoog te trotseren waar hij eerst bang voor was “De zonde gaat vooraf aan de wonde!”…

Rondom vochtig staan de zwarte sparren, lorken gril verwezen, verzameld onderhout, somber en nors, maar onder de donkerte der schors is helder al het jonge sap gerezen. Onder de nevels in de vert' het bronzen roepen van een hert.…

De zon en de maan hebben haar verbannen sombere nachten liggen voor haar klaar te lang was de situatie zo gespannen en ineens was zijn enige leugen waar Zijn hart veroverd door een andere vrouw haar hart en ziel gebroken in een seconde lang was hij haar als een hond zo trouw maar zijn levenspad was gelijk aan een rotonde Hij draaide rond…

Waarom ben ik zo somber en ongelukkig? Waarom? Waarom? Waarom?…

de bloementuin is aardedonker zelfs geen sneeuw die zacht glimt in de uitgestorvenheid van de avond ijzig beroert de wind mijn wangen waar ben je struiken zijn vreemde bruine schimmen zonder weerkaatsing zelfs niet van de somberheid geen vogels, geen leven , slechts nevel wat doe je het tegelpad is hard en koud gedachten dwingen een…

Rondom vochtig staan de zwarte sparren, lorken gril verwezen, verzameld onderhout, somber en nors, maar onder de donkerte der schors is helder al het jonge sap gerezen. Onder de nevels in de vert' het bronzen roepen van een hert.…

In het museum staan we stil bij de suppoosten: een gangster een strandmeisje met slaapogen en een net niet omvallende man die opschrikt en weghinkt naar de zaal met glazen grafstenen We zien mensen somber wachten, op het einde nog genieten van een sigaar de ramp lachend verdringen aan de piano, bij hun man schreeuwend hun gelijk halen…

jij bent mijn liefste zindelijk muzikaal intellegent gepropt in een somber hok door een onmens zeker geen nette dame of stoere vent jouw trotse staartje het spraakzaam vermogen tantpuntjes zo schitterend op de wereld gezet einde pret jij kleeft nu aan je broertje of zusje vanwege faeces onsmakelijk verhaal hotel o.a…

Wat is het leven als er nadien niets is Een nodeloze martelgang vol ellende Bij verlies geen verdriet of gemis Slechts een somber troosteloos einde Waar leven we voor als er niets was nadien Dat ons naar rust en toekomst doet verlangen Geen plaats waar we naar uit mogen zien Door geen aardse schoonheid te vervangen Dan zou het leven hier…

Strak gespannen in sombere tijden. Dof als zij het niet meer zien zitten. Ze sluiten zich voorgoed, wanneer hun tijd gekomen is.…

vaak niet met het blote oog te zien, maar als levend stof van licht voorzien, daarin zit de werkelijke zuurstof die ik dagelijks ademhaal, verdrink ik in de lust van de aangekondigde lentetijd, in zijn erotische armen wordt de zon langzaam warmer, het voedt het bruisend bloed tot aan de juiste temperatuur en leidt tot immuniteit tegen somberheid…

Al dat sombere gedoe van zogenaamde volwassenen, die het Sinterklaasfeest willen boycotten, stoort mij enorm, want het zijn enkel dwaze ratten, die leuke kinderfeesten willen bederven met wrang gemiereneuk en absurd slavernijgezeik.…

eindelijk hopelijk strafmaatregels aangaande kerkmensen zij die andersgeaarden trachten te bekeren zogenaamd Vroom een poging in Zijn naam Zijn geliefde kinderen hun harten bezeren het sombere woordje zonde sterker nog ook de duivel kwam erbij oh geestelijke verwarring depressie nabij COC jongeren jullie allen zijn…

Het tafereel blijft echter somber en sober op deze gure namiddag in het hart van een grijze herfst in oktober.…

Ik lees jouw naam naast de kuil eerder op de dag gegraven, ruimte kent hier geen tijd, uitzicht evenmin draai mijn gezicht naar donkere wolken en vang luchtig het enige licht dat jou nooit meer zal raken narcissen lijken te grijnzen, harteloos loopt geel over in wit, kou trekt op langs duistere klanken ijzig…

En blijdschap hier, en vreugde daar, Men ziet het iedre dag; Des stem ik nimmer de eigen snaar Op somber wee en ach.…