Alle inzendingen over Sombere dagen

jezelf en die ander de donkere schimmen geef de zon in je leven de ruimte om zoveel mogelijk schijnen en overdonder hiermee de negativiteit zodat die z’n biezen pakt en weet ik kan beter maar verdwijnen ga glimmen en ook al is het einde minder mooi probeer toch die eerlijke bemoedigende lach te omarmen probeer het als de zon iedere dag…

Deze dag belooft iets, een uitlopende passiebloem op je balkon kondigt dat aan. Een helikopter boven De Pijp, reuring op het Museumplein. Je broedt op een toekomst, op een weg uit de somberheid. Je zit stil en beroert je kladblok met een vinger.…

bij het opstaan merk je dit wordt typisch zo’n dag zo eentje waarvan je voelt dat hij jou niet mag vol kommer kwel en leed waarvan je bij de aanvang al weet dat je hem voordat hij om is heel snel vergeet zo een waar je jezelf…

In de grootste kamer zit jij mijn heden en mijn toekomst Het verleden ijlt achteruit en verliest haar grip op de tijd Prachtige herinneringen laten mijn ogen stralen doorheen de mist die woorden laten verdwijnen klanken en kreten zien mij gaan langs de kleinste kamers waar verleden haar plek zoekt en probeert te vinden heel zacht loop…

Wat een troost dat God ons draagt Steeds maar weer, dag aan dag In vreugde en ook in tegenslag Hij is het die ons altijd schraagt. Wij mogen weten: God is ons heil Hij draagt ons door alles heen Met Hem zijn wij nooit alleen Zijn liefde voor ons is zonder peil.…

als wij ze vandaag vieren de beesten en de dieren laten wij dan kijken ook naar gisteren en morgen in het weten allemaal dat over de hele wereld zij steeds nog knokken voor vriendelijk bestaan onze waarheid is wreed zelfs de veiligste oorden zijn voor hen niet veilig waar mensen zich kleden in hun mantels van bont zoals hier de koe…

Het nieuws, dag na dag: er branden vuren op straat -- recht vanuit het hart.…

Ik somber Dus ik ben Al twijfel ik Ernstig Aan mijn bestaan Al zijn al de Scholen waarheen ik ging Reeds lang vergaan - Hier en nu Mag ik beeldend En schrijvend verdergaan ------------------------- Alle schoolgebouwen die ik als leerling bezocht of waar ik de 32 jaar van mijn docentschap heb vervuld zijn inmiddels afgebroken…

Toch gaat de somberheid ook wel weer voorbij. Dan voelt alles fijn en goed en is het licht in mij…

Een van hen was niet direct een leuk gezel slecht gehumeurd grof en gewelddadig en ging stormend door het leven drong zich aan een ieder op gaf smart en leed en deed de mensheid beven Maar zie hoe vreemd het mogen wezen wanneer hij rustig en gelaten was wist de ander zich niet goed te roeren deze gedroeg zich dan ongelukkig vertwijfeld somber…

Nu Arjan vrij is en de Here prijst Na ruim zeshonderd dagen van verlangen Waarbij hij telkenmale bot moest vangen Is het zo mooi dat hij vandaag verreist Hij lijkt gezond, in orde, zonder pijn Als arts weet hij wel dat er grenzen zijn…

In Oeteldonk kan men niet langer wachten Het is me ook een crisisjaar geweest Dus 3 dagen vooraf is het al feest Meteen ook extra veel Brabantse Nachten Ja zeg het maar, ik ben een uilebal Omdat ik helaas niet voor Carnaval.…

Door mijn kamer trekt de geur van de narcis, heerlijk Substianteel hoor ik met zware stem vanuit de tv Het nieuws staat aan. Door mijn kamer trekt de geur van versgezette koffie We mogen niet vragen welke beveiligingen uitgevoerd zijn Het nieuws staat aan Mijn vingers raken het toetsenbord aan, ik geef de narcis te drinken, pak een beker…

Het heeft enorm veel nut, de ramadan Geen friet, Big Mac en snoep uit de kantine Je houdt jezelf in toom, krijgt discipline Dit jaar was ik het dan ook écht van plan Maar na één dag vond ik het mooi geweest Wel vier ik wekenlang het Suikerfeest!…

En toen ging er een bode maar eens kijken Het stonk enorm, kwam dat niet uit die zaal Wie zaten daar toch ook weer allemaal? De deur werd geforceerd, men vond 5 lijken Wat waren die hier toch aan het bespreken? Waarschijnlijk ooit van ouderdom bezweken. (Er was 1 schedel met een brede mond Die in een holle lach wijd open stond)…

amen nog naklinkt in je hoofd je tranen op zijn en de bloemen zijn verwelkt op het gele zand de ruisende bomen serene muziek maken boven een kille steen laat me dan in jouw herinnering wonen laat me niet alleen sluit me in je gedachten tot we samen zijn verenigd in de aarde namen in steen liefde die voortleeft onder de sombere…

Ze stond bleeklicht midden in somberheid, de lichte ogen, 't blond haar daarom gespreid, de witte handen, tranen op meen'gen tijd, een licht arm meisje dat lichthonger lijdt. Breng over haar bloemgloede kleuren, uw bloedrood, o nieuw getijde dat is nu.…

Een somber man dus vaker blijer dan een ander die bij het verkeerde uiteinde begon want aan schone verwachtingen zit geen reinigbaar handvat wie misgrijpt houdt voor eeuwig vuile handen daarom de argwanende tanden liever gezet in de pech het neehoofd voortvarend geschud zo oefent hij soms een trage maar toch aanstekelijke danspas tussen…

waar mist sliert flarden geluidloos hun nevelig verhaal verkondigen druipen woorden langs het raam somberheid verdicht het minimale zicht waarin licht verstrooid wordt en alleen bewegen nog signalen geeft alsof leven zich afspeelt in een ongeziene vorm van bestaan dat zijn zin verloren heeft strak trekt angst klemmen op de borst…

Kun jij een lach verpakken en sturen met de post dan is dat somber pruilen weer even opgelost…

de zon verrast met gouden stralen het landschap wordt innig gekust ik zou niet langer moeten dralen daarvan ben ik mij goed bewust als het voorjaar zich doet gelden kunnen wij straks weer zonder jas over de Esch richting Delden en geeft somberheid geen pas het is de drang van binnenuit die ik thans openlijk durf tonen een gevoel dat naar…

Als het dwalen van de geest ook dwalen wordt in daden, en bekende wegen worden onbekende paden, dan komt somberheid in huis en moet je naar gevoelens raden.…

Wolkenveld, ik trek mijn handen uit jouw grijze olieverf verplaats mijn blanke blik naar zwarte horizonnen niet minder armoedig dan ik met mijn sombere heimweeblos open ik geen lentewegen knip ik geen lintjes van de volmondige maan en in de vragen blijf ik wonen zonder antwoord of postzegel voor de onzichtbare brief die ik je nooit…

Triestig plezier geeft vreugde gelijk pijn bitter en zoet troost ook vervelend genoeg lachen en huilen maar vergeet de herinneringen die altijd me vergezellen bij het zo heel doodalleen zijn Verborgen zijn tenzij je ze toch ziet diep in mijn hart schaduw van mijn somber oog: Triestig plezier ...…

Of is dat niet zuiver meer Zal ik koffie zónder vragen Want dat komt op hetzelfde neer Zo tob ik met het woordje zwart Hoe is het te vermijden Ik pak het synoniemenboek Het zal me niet verblijden Grimmig, duister, gekleurd Onwettig, illegaal, besmeurd Kwaad, rampspoedig, somber Dreigend, streng, donker Een mens krijgt het benauwd…

mijn anker kompas fundament waarop ik mijn leven bouw soms wilde ik dat het anders was Mijn liefste bij wie ik mijn zielenroerselen geheimen en angsten zonder schaamte kan droppen Je bent zo sterk dat je dit kunt dragen al die woede somberheid het voortdurend vragen onze liefde is onuitsprekelijk vanzelfsprekend Mijn liefste…

op een vlak van mijn kom naast gerimpelde balken in verticale way staat het opschrift "Sweet Home" ; for the pure en simple living, the new life start from every day het gaat over coffee in zwart gedrukt, op beige, half rond ook met een blokje huizen, een stuk of drie en een somber ogende zonnebloem; "Action" maakt het wel heel erg bont…

heb gejankt ik heb je alleen eigenhandig in de tuin begraven ik heb je voor je liefde en trouw op m’n knieën bedankt een zwerfkei vormt jouw grafsteen en ja dat kan want je was mijn hond jij hoort en blijft bij mij maar een mens moet als hij is ontzield terstond worden weggedragen naar een plek waar het voor jou en mij zo koud kil somber…

het voelt triest van binnen nu jij er niet meer bent die lege plaats in ons huis waar je nooit aan went de klok is stil gevallen tijd houdt op te bestaan geen enkel uitzicht om nog op weg te gaan de morgen wenkt niet geen zon die mij omringt een sombere verlatenheid die zich overal opdringt ooit komen wij weer samen na die noodlottige…

doch velen zien echter doornestruiken in het sombere landschap van onze schrijver hij teert thans op het oud eelt van d'ijver dat was eerst toch anders; het nachtelijk zwoegen. dan te sluipen in het heden van 't eeuwig geestelijk fnuiken…