Alle inzendingen over Spreek

ze draagt haar sluier een mens onder de mensen en klaagt niet over het kruis dat anderen zo opzichtig torsen aan een gouden ketting om de onbedekte hals haar hennahanden bewegen in dezelfde nijver het gezin waar zou moeder genoemd de zorgen en liefde verdeelt in gelijke porties over allen zoals dat in gezinnen hoort haar tong valt soms…

Winter hangt nog aan takken Vorst haakt al aan knoppen Hoorbaar van lente:het kloppen aan de deur nog geen geur Voelbaar de bries die van lente spreekt.…

er is soms het woord wat zich niet zeggen laat dat kruipt in het hart waar het zich verschuilt met de pijn van liever alleen achter blijven er is soms het woord dat zich niet horen laat maar zekerheid ontrafelt in duizend vragen waarop geen waarheid aarden kan…

ik hou de leuning vast van de parkbrug hij geeft mij zijn roest een eend zwemt en vraagt om wat brood hij klaagt omdat ik niets heb twee witte zwanen glijden weg in late zon zij zoeken warmte de lantaarn spreekt mij toe in woorden van licht maar verdomd het helpt niks Ik spreek tot de vijver die rimpelloos luistert mij zijn…

Het recht om alles maar te zeggen wat je zeggen kunt met woorden wil niet zeggen dat je daarmee dan ook alles zeggen moet het is de kunst en niet het recht om als het moet te kunnen zwijgen en te wachten op het woord waarmee de liefde wordt begroet Want een viool zal pas verhalen van haar lied van de beschaving als zij met een vleug van…

(verleden en toekomst raken elkaar) Een mooie morgen was het geweest toen Jezus ging spreken het decor van zijn verhaal straalt ochtendlijke frisheid uit fonkelende dauw tintelend feest de onbetrouwbare nacht geweken we werden omhooggetild voelbare nabijheid Zijn woorden bereikten ons innerlijk totaal als dan ons hart is geraakt zijn…

vraag niet aan de bomen of zij leven van de wind water in overvloed en grond om te aarden zij zullen lichtjes buigend hun zaden dragen en zacht fluisteren dat alleen mensen wroeten in diepere lagen naar het hoe en waarom…

spreek uit nood in weke woorden die de regels van de dromen stoorden met gekleurde beelden in de zon waarmee ik uit de lage leegte klom…

Wij zijn gedoemd tot stil Verzwegen neergelegen zijn In dienstbaarheid. Waarom wij lachen, gillen zonder Mond uit vele kelen,want wij Zijn één, veel één, met velen Vertrapt, gekust door Zachte rubbervleug'len En Vergeten. Wij zijn gezien door vele ogen en Niet gezien, haast-ogen Hoog en haastig. Wij bevelen in lijnen, In onderdanigheid…

Bij wijze van spreken Hij zit, zeg maar, vol met tics. Daarvan merkt hij, zeg maar, niks. Zijn omgeving des te meer. Gister zei hij het honderd keer.…

Zodra ik spreek zal mijn angst me verlaten, want mijn woorden zullen zijn: Ik zal worden een mens zonder angst. Pas wanneer ik spreek, kan ik die wereld binnentreden die ik haar voorheen alleen maar had vermoed. Niet zichtbaar voor mijn ogen.…

zie je handen woorden zwaaien uit je lichaamstaal vingers letters schrijven in een schrift dat niet bestaat jij kleurt zinnen met je ogen en vult strofen door een lach in samen dichten zonder spreken klinkt poëzie van hart tot hart…

In welke woorden ik ook over Paris, de lafaard, trouweloze, grote wellusteling, in welke termen ik, eer- en gewetensvol, over die lummel spreek, geen treft de man die minnaar is van Helena -------------------------------------- uit: 'Een hond van Pavlov', 1969.…

Ik respecteer stilte in al haar aspecten Afwezigheid van digitaal een woordeloos uitmonden Daar het huidige zich niet verroert spreekt geestverwantschap wel tot de verbeelding Waar het hart klopt is stille hoop wat ruimte geeft om zwijgen te laten spreken…

Of zal ik spreken over tijden van geweest, toen zeden, officieel geknepen, vleselijk gerief ontkenden, terwijl nu als norm moet gelden, geilheid van geest en dorheid van ziel. Of zal ik spreken over ziekte en verdriet; over eindigheid; over het doodgaan; over afscheid moeten nemen van zo geliefde dingen, al wil je het niet.…

ik heb je in het gezicht gezien waar zachte trekken warm vertrouwen wekken met ogen die spreken alsof ze alles van je weten je volgen in bewegen en sturen met een lach ik heb je toen geen hand gegeven jij deed me leven en in jouw armen ben ik gebleven…

raak momenten aan die liefde spreken maar in vertalen sta ik toch alleen heb je nodig niet om uit te leggen maar je hand om samen weer te gaan te vergeten wat woorden hebben aangedaan in niet begrijpen wil je voelen ervaren in bedoelen ga met mij vannacht en alle morgens aan…

Vader, wij hebben u begraven en de grond erkend zacht om te slapen, zacht om te vergeten: zand dat vervloeit en water, ongeweten, herinnering en droefheid voormaals onbekend. Gij zult niet eenzaam zijn, maar slapen slapen met sterren ’s avonds een onblusbaar vuur en, rond uw eiland, het traagstromend water. De bomen wuiven tijdeloos en ieder…

Spreek ook jij, spreek als laatste, zeg wat je te zeggen hebt. Spreek - Maar scheid je nee niet van het ja. Maak wat je te zeggen hebt zinvol, geef het de schaduw. Kijk om je heen, zie hoe levendig alles is - Rond de dood is het leven! Waar spreekt hij, die vanuit de schaduw spreekt.…

Aan de horizon waar alleen licht transformeert door het sentiment verschijnt in het theater de deining aan de kustlijn. Door de voetstappen zijn de laatste gedachten tot de horizon gesigneerd zonder een woord wat het avondlicht beschijnt.…

We zullen nooit te veel spreken. We zwijgen alleen te weinig. Als je weinig spreekt is gebleken, wordt je alleen maar chagrijnig. Spreken mag dan zilver wezen en misschien is zwijgen goud. Waarom zou je spreken vrezen, als je toch meer van zilver houdt? Maar je moet altijd wel bedenken dat goud van grotere waarde is.…

De dichter zweeg omdat hij zich onvoldoende gehoord voelde of omdat hij even niets meer te zeggen had daar was hij nog niet helemaal uit maar wat is even in dit leven en wie luistert nog naar dromers…

als het rustig was op kantoor kreeg Henkie soms de lumineuze inval om ongecontroleerd op de nokjes, waar de de telefoonhoorn op rustte, te rammen die keer bereikte hij iemand van de ‘Faeröer’ eilanden ooit kreeg hij zo’n ‘goddeloze Rus’ of zo aan de lijn de man moet zich rot geschrokken zijn en mogelijke gedacht hebben oei ik word…

Wees eerlijk Naar jezelf Wat De ander Ook zegt Spreek Jou waarheid En sta Jezelf bij…

was haar lach alles daar omheen ademde plezier gaf warmte af bij haar voelde jij je nooit alleen want als de afstand groter werd was er altijd die blik met de knik van genegenheid als binnenkomer voor heel veel gezelligheid op elkaars golflengte samen naar stilte die geladen was met begrijpen dat kijken eigenlijk woordloos spreken…

Vechten moet ik, vechten zal ik Strevend naar een onhaalbaar ideaal Spreken moet ik, spreken zal ik Ik hoop om gehoord te worden Hopen blijf ik Mijn daden spreken voor zich Zij vloeien uit mijn doel, zij vloeien uit mijn geweten Rechten heb ik, plichten heb ik Zolang ik leef, ik zweer bij God Ik zal vechten totdat er vrede komt…

Waarover wij spreken: over mijn integriteit, van dode dingen die niet bewegen, en waarom wij eens moeten sterven We kijken door deuropeningen, beschouwen nieuwe luchten en verklaren die de onze We spreken niet over onze beperkingen, dat zou onnozel zijn en onze zelfverklaarde wijsheid te kort doen We spreken over jou, over…

ik spin het gewin spreek woorden van jaren ouder sprokkelend soms met kwakkelen zin en tegenzin ik spin het gewin spreek woorden van liefde die ontspoorde van tegenwind en hakkelen over onbemind ik spin het gewin spreek woorden van jaren ouder van liefde, sprokkelend of ontsporend soms kwakkelend in tegenwind met zin…

Als we woorden spreken en bewust zijn van de autoriteit, en de invloed en gevolgen, spreken we alleen nog maar woorden van optimisme met integriteit en met hoop voor morgen.…

Ze zitten maar, en spreken niet. Zo tegenover elkaar. De een die ziet de ander niet. Ze spreken ieder hun eigen taal. En toch, begrijpen ze, als de een een oog opslaat, waar het precies om gaat.…