Alle inzendingen over Stiekem vertrokken

Hoor in donkerste duister van schaduwende holen achter mij schuifelend schuren van zoet gefooisde stemmen gesproken door gladde gespleten tongen tussen naaldscherpe holle spuitende tanden…

Hij laat het niet zien maar stiekem kijkt hij naar haar Hij begraaft zijn gevoelens maar stiekem houdt hij van haar Zijn omgeving weet niks van hem en hij weet niks van haar Wanhopig verlangt hij naar haar en zo doodt hij de tijd...…

graag had ik je hand nog geschud voor je vertrok en zoals gebruikelijk wanneer iemand op reis vertrekt je een behouden aankomst gewenst wel, je was reeds vertrokken maar ik ben gerust je kwam blijkbaar aan en niet terug…

Stiekem droom ik van je Stiekem zoen ik met je Noem je naam honderd keer per dag Niemand weet het, niemand snapt het Ben ik een keer gelukkig Mag ik het met niemand delen Zelfs niet met jou…

Een glimp van opa, hij is alweer vertrokken -- maar ik ruik hem nog.…

Niets is wat het lijkt vertrokken werkelijkheid ster in achterruit…

Heel stiekem verlang ik naar de dag dat jij mij ineens ziet staan dat je gevangen wordt door mijn lach en dat je me nooit meer laat gaan Heel stiekem leef ik al verder in jou met een prachtige roos op mijn hoed met mijn hart vol passie en trouw en met de liefde die de rest doet Heel stiekem gaat mijn leven voorbij lach en huil ik al dagelijks…

Waar ooit de vlinders zaten Bevindt zich nu een lege plek Vertokken met de noorderzon Op zoek naar nieuw verlangen Toen jij vertrok uit deze tuin Verdween het zomerse gevoel Waar ooit de vlinders zaten Waar jij ooit was…

Het vensterraam staat open verwachtingsvol de koelte van het licht ik tintel scherp was haar silhouet vannacht van boven af gegrift in twee dimensies buiten op de stenen de maan was rond en stil haar schaduw het gras met ochtenddauw de zon stijgt hoog vandaag verdampt de laatste druppel.…

De trein vertrok en liet mij achter met een gat in mijn hart ik rende nog over het perron maar natuurlijk was ik trager jij snelde vooruit en ik bleef daar uiteindelijk stil.…

hij vertrok in de nacht zo plots en onverwacht geen deur was geopend niemand had hem zien lopen alle luiken bleven zelfs dicht en nergens lag een bericht het laken onaangeroerd het lichaam omwoeld zijn hart had het begeven zijn ziel naar het Hoogland gedreven daar in 't Eeuwige Licht kreeg de aarde 'n tranengezicht niemand die…

hij vertrok in de nacht zo plots en onverwacht geen deur was geopend niemand had hem zien lopen alle luiken bleven zelfs dicht en nergens lag een bericht het laken onaangeroerd het lichaam omwoeld zijn hart had het begeven zijn ziel naar het Hoogland gedreven daar in 't Eeuwige Licht kreeg de aarde 'n tranengezicht niemand die…

het huis telt de stappen kraakt zijn trappen in het slaan van de deur zit de tijdloze sleur het interieur heeft de geur van verleden de tafel is oud een bank droomt gerieflijke plooien gordijnen zijn zwaar van het lichten der jaren de muren bekrast en belast met herinnering thuis is vertrokken het huis staat te koop…

Ik ga op reis ik ga op reis Ik ga op reis en ik neem mee Een korrel zand voor de woestijn Een druppel water voor de zee Ik ga op reis ik ga op reis Ik ga op reis en ik laat gaan Mijn stukgeslagen wanen Mijn oud kleingeestige bestaan Ik ga op reis ik ga op reis Ik ga op reis en ik neem mee Wat zonlicht van de zomer Die wij leefden met…

Plots brak het licht Dat de ochtend moest vergezellen Donker zal de dag zijn die volgt Op de breuk die diep door mij scheurde Krakende scharnieren liet je achter In de stilte van de dag Vreugde was al een tijdje eerder vertrokken Zonder dat ik er oog in had Nu hoor ik het in de stilte Dat alles is vertrokken Niet eens zo ver weg Maar…

Ik ben me van mijn eigen dood "het Lazarus" geschrokken Ik kon weer opstaan en ben vertrokken!…

Ik zag vlinders vliegen hoog in de lucht een van die vlinders is stiekem gevlucht Hij heeft zich genesteld diep in mijn buik en heeft daar mijn lichaam stil in gebruik Soms dan kan ik hem voelen ik voel 'm dan fladderen mijn buik door krioelen Het vreemde is het beestje ontwaakt alleen als JIJ mij stiekem aanraakt…

Soms wil ik stiekem huilen, dan zegt mijn binnenste ik . . . . blijf lachen.…

Maar de affectie vertrok. Tussen de plooien van jouw lach. Ik achtervolgde. Maar ik vond geen glim. Door het bewonderen van jou dag. De essentie verloor. Van de fabelachtige pracht. Het zonlicht wat ik altijd in jou zag. Het wonder vertrok. Maar het gevoel bleef betrouwbaar. Ik bewonder jouw aantrekkingskracht.…

iemand blijft halverwege steken op de maat van het verleden om met een moment te volstaan groener neigend naar gras dat altijd elders naar zee hunkert zonder bestemming indachtig of anderszins te weten wie nog meer vertrok van de plaats waar wij waren ooit vraagt iemand nog waar de jas bleef nadat het lichaam vertrok…

Sommigen kunnen geen afstand doen. Hun kerstboom staat er nog. Ik betrapte mijn buurman dat hij nog eens de lichtjes had aangestoken. Met de gordijnen dicht, goed verdoken. Bij hem is het Stille nacht, Heilige nacht, langdurige nacht. Wellicht tot lichtmis willen wachten had ik zo in gedachten. Neen, ik ben iemand die liever vooruit kijkt…

msar misschien doen ze dat toch wel stiekem ?…

Mijn geliefde liet mij zitten en vertrok naar Zuid-Frankrijk. Ex-en-Provence…

vaarwel is het stoomschip de lange reis en het zwaaien met een witte doek zwaaien nog voorbij het ogenblik dat je slechts een stipje ziet bezwerend blijf je zwaaien hoe droef en ver de hoorn ook klinken mag vaarwel is het zout dat over je wangen naar de lippen stroomt het is de smaak van zilt vaarwel is de glimlach die…

Alleen wanneer jij mij stiekem aanraakt....…

Vertrokken naar een land om daar een droom te halen. Wat over is, is een knuffelbeest boven op het puin... Een droom voorbij!…

Je kroop in mijn hoofd Stiekem, maar ik liet je Aangenaam verdoofd Onzichtbaar, want niemand ziet je…

of komt het stiekem misschien door mij ?…

Ik meende dat wanneer er stormen woeden Je volgens goed gebruik het schip van staat Als kapitein als laatste pas verlaat En poogt om het voor rampen te behoeden. Maar Bush pleegt oog in oog met een orkaan Meteen lafhartig op de vlucht te slaan.…

Hij was vertrokken met de noorderzon Zij verliet het eindstation En liet tussen de rails een spoor van tranen achter ...…