Alle inzendingen over Stilte / emoties / geweld / maatschappij /

al langer gesteld omdat je altijd waar krijgt voor je geld de jonge generatie dient zich aan en kan niet wachten op de oudjes die zullen moeten gaan zij zijn niet gek veroveren heel snel met multimedia hun zelf gecreëerde geweldige plek…

emoties spreken ogen altijd de eerste viool dan wordt er gestreken in akkoorden die hemels heten…

Waarom is er oorlog? Waarom is er pijn? Waarom kan het geen vrede zijn? Mensen huilen, mensen treuren daarom zie ik even geen kleuren, zie ik alles zwart Maar de kleuren zijn er wel, ergens, ergens heel diep verborgen in mijn hart…

Wij zullen nooit weten wat jouw oog zag. Kun jij het ooit vergeten hoe jij daar lag. Jouw ogen glanzen niet je glimlach die ontbreekt. Er is niets meer wat jij ziet of voelt als iemand spreekt. Er is iets van jou afgepakt jouw kern, jouw geest. Je prille ik kapot gehakt niets zoals het is geweest. Voor jou is die ene man een grote…

Genegeerd, gekleineerd zonder veel woorden liefde doodgemaakt diep in mij, is mij vermoorden. Gedachten overlopend voel ik mij in mijn ziel bevrijd gedachtenindex staat voor hartverwarmende strijd. Dagelijks treft het, raakt vreemden heel bitter poëtisch vertekend gezicht, vals nostalgiegeglitter. Genegeerd, gekleineerd stil en zonder woorden…

Met een kronkel in het hoofd 18 jaar en op sensatie belust altijd sterk in zichzelf geloofd een leven vol onrust Aangekomen in de binnenstad alles en iedereen irriteert altijd een grote mond gehad in zijn ogen gaat alles verkeerd De druppel van de uitdaging een explosie van agressie bij de politie ondervraging het blijkt een…

Toch ben ik in leven gebleven ook al drukte jij mij naar beneden, want ik wist: het geluk komt toe aan wie heeft geleden.…

ik heb de was waarin ik in jouw handen gesmolten ben er nooit meer af kunnen wassen zij plakte niet maar bleef ons verrassen je handen kenden mijn huid als geen ander vingers heelden cellen en vaten waarbij schade door het leven werd opgeheven nooit ben ik zo zacht geweest als bikkel kon ik genadeloos stuiten een gevaar voor…

Toen ik 12 jaar was hield ik het meeste van bossen vol beesten en van slapen in het gras. Daar staan nu huizen, want dat was duizend jaar geleden. Wat bos was en weiland is nu bebouwd en bereden. Was ik maar een kilometer lang, dan kon ik alles beter overzien en misschien verdragen, en dan kon ik mij vol behagen uitstrekken over die…

ik heb het gemist handjeklap in geheime verbondenheid als uiterste teken van samen in zaken zonder licht wist de afstand als stilte vijver zonder rimpeling onpeilbaar diep en donker met nog meer kou in het voorlopig verboden te betreden gebied voelde me opgesloten met mensen die woordloos spreken waarvan ogen geen reactie…

met open boegdeuren varen we naïef de volle zee tegemoet in vertrouwen dat het schip ons hoofd boven water houden zal op volle kracht vooruit willen we schaatsen op de golven zonder ijs dobberen op een zeespiegel die ons ware gelaat nooit tonen zal zullen de zeegoden onder ons het kwade bestrijden of komt alle hulp van boven uit een…

Ontelbare lege eenzamen repeteren holle geprogrammeerde zinnen lokomotiefstomend razen ze door je hart houden je gevangen in tijd tjoekesjoek tjoekesjoek en dan sneller tjoekesjoek tjoekesjoek en nog sneller tjoekesjoek tjoekesjoek tjoekesjoek je zou willen schreeuwen delete delete delete! niets helpt tegen time control tjoekesjoek tjoekesjoek…

Al sinds jeugdjaren werden hier in deze vlasgronden mijn wortels gelegd. Ik hou van Berkel-Enschot, en ze is mijn bestemming, mijn lot geworden. Ik hou van de mensen hier, de zonneschijn, de artsen, de kerken: alle werken lopen over het algemeen goed; het is Berkel-Enschot, dat, wat me zo goed doet! Ik voel me zo vertrouwd, een gemeenschap…

Wie... er woont? je weet het niet er is alleen een roodstenen pand in 'n stille straat De huizen hebben er ogen van glas vitrage als een voile bij bruiden... Valt samen met het luiden van zondagsklokken een orgel in de verte .........en samenzang Ik ben bang dat de bewoners van dit pand hun God vereren -even goed-…

Wij zetten plannen op de rails maken ons oprecht druk over: 'de duur der zaken en dingen' duurzaam... 'de nieuwe trend' Klinkt er niet -verbolgen-: 'Het uur.... van bewustzijn bij ons-aardbewoners heeft geslagen' Laten we het niet wagen het spoor, uitgezet, op aarde niet te volgen Van een rijdende trein te springen…

Het zijn niet alleen kinderen...... die -in het hier en nu- soldaatje willen spelen De oorlog willen naspelen in tentjes slapen schieten met geweren alsof het september'44 is de klok teruggezet dit met 'makkers' delen Elk jaar krijgen ze de kans dit spel -in aller ernst- te spelen: een oorlog waarin 'gewonden' ....gevuurd…

Hoe diep is het Land gezonken Waar vaders zonen doden, Moeders waanzin omarmen En hartverscheurend treuren Om wie zij verloren en Andere moeders vaders Zoeken voor kinderen die Resteren - weggelopen mannen Op de vlucht voor hun verantwoordelijkheid, Die zij ter nauwernood Hebben weten af te weren…

Wie mij aanraakt met geweld Zal voelen wat ik haat! God, kunt u mij begrijpen? Of ben ik nu net als geweld? Onderliggende emoties niet de baas Is de liefde dan al uitgeteld? Oke, ik snap U, ik zal het doen Ik zal alles pikken en keer dan ook mijn andere wang Ik snap Uw principe ook al maakt me dat zo bang Dus liefde is het antwoord?…

vergeef mij dat ik even droomde en mijn gedachten wat liet zweven weg van alles om mij heen al duurde het maar even, even weg van het geweld van honger dorst maar vooral de kilte, vergeef mij dat ik even droomde en genoot van deze stilte.…

Hoe gezond ben je als je goed functioneert -- in de maatschappij?…

Vandaag ben ik weer teleurgesteld, voel me onbehagelijk. En als men vraagt, hoe dat komt, dan zeg ik ; Kijk maar om je heen. Er is nogal wat aan de hand op deze aarde ; hongersnood, oorlog, rampen en armoede. Die zich tot ieders woede verspreiden. Zo krijg je een wereld waarin vrede en vrijheid nog ver weg is. En er nog velen zijn die…

Ik ben aan het huilen, De tranen rollen over mijn wangen, Maar ik blijf stil. Ik ben bang dat mensen mij ontdekken. Bang dat ze de ware ik zien, Bang dat ze me een watje zouden vinden, Bang dat ze een mening vormen, Dus ik blijf stil…

Het was oorverdovend stil tijdens de storm, geen beweging werd waargenomen, geen geluid eveneens. Het was oorverdovend stil tijdens je heengaan, niets bewoog nog, niemand sprak het was oorverdovend stil.…

zoveel stilte om van te houden als je vleugels krijgt je gehoord aangeraakt voelt zoveel stilte om te doorbreken als de bedreiging binnenin aanzwelt monddood maakt zoveel stilte om te aanvaarden als er niets is om mee te denken om van te houden…

doodse stilte lange rijen uren wachten langs stille grachten lopen, huilen kaarsen branden gebalde vuisten bedroefd om datgene wat is gebeurt de tijd staat niet stil kan niet worden terug gedraaid geweld zinloos geweld geen helpende hand en toch bedroefd waarvoor? De daders? Het slachtoffer?…

emoties zich eindelijk ontdekken als existentieel deel van het geheel…

Verbaal geweld Geweldadig verteld Woorden.... als kogels afgevuurd mondeling ingehuurd door de lippen bestuurd komen keihard aan Schelden doet meer zeer dan slaan.…

Ontoereikende gedachten konden dit geweld niet verzachten, alleen maar verder verkrachten. Een kronkelende tranenlach sijpelt door in een vernietigende genadeslag. Een harde wereld is het gevolg.…

Geweld neemt toe, in de meest harde vormen, zou iemand weten hoe het tij te keren? Ik zou zo graag al was 't maar een klein beetje de mensen willen leren, dat geweld niks oplost. De ene na de andere stille tocht moet worden afgelegd, als er voor de zoveelste keer een slachtoffer is gevallen.…

ik vind het geweldig dat ik je ken met je kan lachen en met je kan praten ik vind het geweldig dat ik je ken steeds vertrouwen en elkaar vrijlaten ik vind het geweldig dat ik je ken mijn zorgen mag delen en met je kan huilen ik vind het geweldig dat ik je ken ik zou je voor geen ander willen ruilen…