Alle inzendingen over Teken

Elke dag hetzelfde uitzicht, ik ga het nog geloven, maar het nachtzwart kent ook kometen in hun baan langs mijn herinneringen, die oplichten daar waar het wel warm was – achter mijn gesloten ogen teken ik een nieuwe hemelkaart en trek een streep door de oude berekeningen.…

De geur van die kleine blaadjes vult nu nog mijn herinnering en gelukkig wisten we als kind nog niet echt hoe ze een teken zijn van dood en verloochening, naast de vreugde van de intocht als Koning, omdat de Man die met palmtakken werd ingehaald heel kort daarna als een misdadiger werd terechtgesteld omdat Hij liefde voor iedereen proclameerde…

stonden of waar we zouden eten we hadden ’t uitgevonden We zitten nu gevangen kijkend achter ruiten luisterend naar gezangen van vogels die vrij fluiten We zien de knoppen springen van bomen die ontwaken geen mens kan dat bedwingen we konden dat niet maken Hij doet zo van Zich spreken De Schepper in zijn pracht ook nu geeft Hij een teken…

Het teken dat het ventje op moet staan. Hij wekt zijn broertje, die naast hem ligt. Ze gaan aan tafel voor 't ontbijt. Mamma blaast rook in 't prille ochtendlicht. Achter de krant is zij haar gezicht blijkbaar kwijt. Terwijl Pappa Caballero rookt op de WC, eten wij witbrood met hagelslag.…

In magere jaren verlangen wij knechten op het land naar een gunstig teken om terug te keren naar een vrij bestaan en het is gekomen Donder en duisternis De hoge heren honen Dat komt er dus van!…

Zijn teken is dit Kindje, de ster die ons verscheen. Kan gezongen worden op een melodie uit 1608 afkomstig uit Keulen. Daar komt een schip...…

De kracht van de zomer, het groen en het graan, de rode papavers in ’t koren, ‘t is alles weer weg en voorbij en gedaan, geen vogels in ‘t veld meer te horen, geen licht in de verte dat feestelijk schijnt, geen warmte die koestert de bomen, alleen nog de mist en de dag die verdwijnt nog eer hij, tot volheid gekomen, de mensen het teken…

wanneer de dieren terugkeren naar de aarde, als teken dat alles, miljoenen seizoenen, klapwiekend verder gaat, onwetend wetend, als de dieren.…

Nog nagenietend wist ‘la Paay’ te melden Dat zij het bed met David had gedeeld. Eén nacht lang hadden zij zich niet verveeld, Geloof maar niet dat kleren hun toen knelden. Heeft elk het over Bowie en zijn platen, Patries vult, als het stilvalt wel de gaten……

Op de oever verschijnen snelle tekeningen: het water van de Ter** is als een kreeft: een teken van de tijd, een teken in het wit. Een eenzame man vol hoop een jonge vrouw die uitrust een god in drieën: de zee die danst ...........................................................…

Maar 'k danste 't liefst volgens wiskund'ge wet: Door 't x-y-vlak zwierde ik horizontaal, En dan met lucht'ge sprongen, vertikaal, Zweefde als een mug ik op en af langs z; Zich weven zag 'k uit schimmig lijnennet De oneindigheid tot kronkel van spiraal: Het teken van de almachtige integraal Heb 'k, toov'naar, steeds met trotse krul…

Ik zou wel graag van andre dingen spreken, Maar, wat ik schep, het is mijn eigen beeld, En, tracht ik me ook al spelend te versteken In vreemd gewaad - in lach, in taal, in teken Verraadt zich, wat ik heimlijk had verheeld... Ik kan alleen maar van mijzelve spreken, Al wat ik schep, het is mijn eigen beeld.…

.' 'Nou, daar teken ik voor,' zei hij toen. Ook al had-ie op euro's gerekend, d'r voorstel beviel 'm uitstekend. Z'n pijlsnelle stift werd bewogen in drift: nooit ervóór had-ie zó snel getekend. Zo snel als-ie d' eindstreep kon halen, bleek tevens d'r stemming te dalen.…

dat is even iets anders dan de dagelijkse sleur Overal is men al druk in de weer, etalages weerspiegelen de kerstgedachte maar ook mijn hartezeer, want jij bent het waar ik altijd naar zal smachten Nu één jaar verder en nog geen teken van leven, ik heb de hoop en moed al opgeven...…

Daarom dit lijkbleek teken: mag ik me in u verweken? Me eeuwig maken in uw tijd? Un baiser infini de Marie Cornélie.…

tijd breekt aan waarin de donkere stad door jou van kleur voorzien weer zijn zal als voorheen bomen zullen verschralen en vogels niet meer wieken geen tijding over oeverloze zeeën zal komen drijven een andere tijd breekt aan waarin ik zal huilen om je angsten en verwarring waarvoor ik je niet kon behoeden waarin ik zal wachten op het teken…

wat nog heugt versmalt tot puur gemis straalt door het trillend stof een gulden baan van licht of drijft geleidelijk een merriegeur naar binnen dan raakt hij eindelijk na maanden weer bij zinnen en hinnikt hij bekoord door wat verschilt van plicht eens zal de witte merrie lichtend voor hem staan en hij zal rillen van geluk en op haar teken…

Op dat moment zelfs letterlijk buitenkerkelijk wachten we op het teken van de zondagschoolleiding eerbiedig het huis van God te mogen betreden. De ruime stilte wordt verpletterd door superbe orgelklanken. De organist speelt niet voor mij.…

aangevreten struiken hooiberg zag ik graag en de dorsers schuiven, het rieten dak gedekt, de luiken kleurig, linden verstrengeld wortels duwen m’n pad omhoog maar m’n hitte verkoelen bladeren molen, oude molen op plek als de straaltoren lila, oranje, roze nieuwbouw tegen donkergroen van eiken huis uit oud gesteente weer opgezet ik teken…

Door raam van dorpskerk teek'nen beukentakken Schaduwen op 't verlicht, te smal gordijn; Door twee helblauwe spleten naast 't kozijn Scheren twee evenwijd'ge, gele vlakken.…

- één, één teken Van U, mijn God, mijn Eénge Heer, Die let Op elke daad, gedachte of woord, o Het Aller-aller-onkenbaarst Zijn, die 't weke Bewegen mijner ziel hebt doorgekeken, Hoe het zich-zelf in zich-zelf steeds verzet, - O God, mijn God, Gij zijt wel gans-almachtig, Schoon 'k niet begrijp hoe 't slechte kan op de aard…

Toch blijf ik smeken om veel tijd en kracht Jouw vertrouwen kweken een teken waar ik op wacht. Is er nog iets van leven te vinden in jouw ziel. Ik wil het zo graag geven de reden dat ik kniel. Maar ooit, ja dan gaat jouw hart van slot. Datgene wat niemand kan kreeg ook hij niet kapot.…

Ik zou wel graag van andre dingen spreken, Maar, wat ik schep, het is mijn eigen beeld, En, tracht ik me ook al spelend te versteken In vreemd gewaad – in lach, in taal, in teken, Verraadt zich, wat ik heimlijk had verheeld... Ik kan alleen maar van mijzelve spreken, Al wat ik schep, het is mijn eigen beeld.…

God heeft deze boog ingesteld Als teken van Zijn verbond gegeven Voor heel het aardse leven Zoals het in de Bijbel is verteld. Nooit zal er weer een zondvloed komen Zoals het ooit eens is geschied Over heel het aards’ gebied Nooit weer zal er zo veel water stromen.…

blootvoets gele narcissen met rust voelde ijskoud door honderden vragen hoe bedekt geweten opnieuw werd gesust zij laat nu zwarte sluiers bruiden vangen geeft scheuten een laatste krimp van pijn proeft geen verschil meer in standen en rangen beleefde het maagdelijk wit ooit als ragfijn steeds ziet zij witte boorden om dikke nekken als teken…

Ze noemen mij ook wel een geluksvinder de man zonder zorgen alsof ik de regenboog teken bij elke beweging van mijn hand Alsof de zon mijn innerlijk kust er altijd warmte in mij is alsof een engel in mij is geland Ze denken dat mijn reis rustig is dat het water zachtjes en doordacht zichzelf tegen de oevers aanduwt Dat het nooit…

Mijn stem de aanwijsstok van donker hout die tastend woorden zoekt en twijfelt en nooit de waarheid spreekt - er is geen teken en de woorden buigen verwonderderd over het tekort en zwijgen - trekt krom, verspintert, breekt. ----------------------------------------- uit: 'Op even dagen even leven', 1998.…

Dan is het antwoord heel beslist: "Zonder deze odyssee, waarin dichters wel eens overdrijven, naar ethiek en geest de pennen blijven slijpen, de taal en teken in hun voortgang te laten weken, in het onbewuste te laten rijpen, maar op het juiste uur geoogst, tijd en dood kan overstijgen, een immense reis intens beleefd, blijft het een…

op het netvlies van de wereld van een hunkerende God Dit licht waarvoor ik kniel om schaduw in te dammen en normen op te hangen aan de doornen van de mensheid in haar onomkeerbaar lot verzoent zich met het offer, wat genageld aan het hart de hemel waar moet maken, waar cherubijntjes waken over koning, draak en schat Verwijdert menig teken…

De geur van die kleine blaadjes vult nu nog mijn herinnering en gelukkig wisten we als kind nog niet echt hoe ze een teken zijn van dood en verloochening, naast de vreugde van de intocht als Koning, omdat de Man die met palmtakken werd ingehaald heel kort daarna als een misdadiger werd terechtgesteld omdat Hij liefde voor iedereen proclameerde…