Alle inzendingen over Thuis ongelukkig zij

Eer ik nog de Liefde kende dacht ik, ze is het zoetste zoet. Hoe gelukkig! dien de Liefde, met heur' hemelnectar, voedt! 'k Zag, met tranen in mijn ogen, menigmaal een' jongeling, Die, met blijdschap op de wangen, naar zijn jeugdig meisje ging. "Liefde, geef mij ook een meisje! stel mijn kloppend hart te vreên! Liefde, geef mij ook een…

Misschien kon je het niet vertellen In wezen lijkt me dat nu zo gewoon Jij schonk me immers je eerste zoon Nu mag ik hém niet eens meer bellen Lief je had me niet zo mogen kwellen Ik zag mezelf al met die kroon En daarom kreeg ik je verraad als loon Frappant, hoe dat soms op komt wellen Was dit voor mij toen te voorspellen Al dromend naast…

Ik had een blaar op mijn kleine teen, de teen ernaast ontsiert door een eksteroog een ingegroeide nagel aan teen drie en dan van de kuit tot aan de knie, een ontstoken ader die er niet om loog, mijn knieband was intens gescheurd, mijn been deed zeer, maar niet getreurd, ik kon nog lachen, zij het wel, als een boerin met kiespijn kommer…

of in het haar terloops gegeven telkens weer omheen mijn schouders mis ik dan jouw armen die tegen het alleen mij een schuil bieden telkens weer mijn naampjes ook waarmee jouw liefde doorheen de jaren mij kozend vierde telkens weer mist de hartstocht vluchtig of intiem die ons verbond het nieuwe leven schonk gelukkig ongelukkig…

Niemand had het hem nagegeven Dat onze buurman zo ongelukkig leefde. Nu dragen ze hem buiten, en begint zijn laatste rit, Ongelukkig in zijn kist. Zelfmoord, niet zomaar een woord!…

Ik ben het , met die lach, met dat open hart Ach, je bent sterk, maar zo eenzaam, zo hard en zo ongelukkig Neem me toch terug want ik ben het; die vage herinnering aan wie je ooit was.…

De ideale mannen, waarvan vrouwen dromen, worden meestal ongelukkig, of zijn dom.…

Een boerenzoon in Hoorn Werd met een varkenshoofd geboren Hij was heel ongelukkig Maar de boer zei slechts nukkig: 't Probleem zit gewoon tussen de oor'n…

Ze wilde het niet Toch wilde ze het wel Ze verlangde om naar huis te gaan Niks was er hier dat ze nog wou Ze was ongelukkig Ze wou naar huis Daar stond ze dan Zo hoog Ze sprong En zei: ‘Eindelijk naar huis’…

De takken spelen wild een schimmenspel Het scherm is kant en klaar - ecru gordijnen De zon is lamp en niet te dimmen, fel Belicht hij wat ik zoal voel verschijnen Intense liefde voor het fundament Waarop hij rust, mijn meesterlijke woning Aan mij nu vijfentwintig jaar bekend We zochten lang en dit was de beloning Het pand lag lonkend…

Het leven is lijden en geluk bestaat niet, we proberen alleen naast alle pijn, iets minder ongelukkig te zijn...…

, méér, méér en nog eens méér nu moet de dokter in het geweer de pillenmaatschappij houdt de illusie nog hoog nu blijft er nog steeds die gespannen boog zij holden zich voorbij bedenk, tegenslag hoort bij het leven het mag, dat is een gegeven EEN BEETJE ONGELUKKIG ZIJN…

Er was wel een huis maar je was er niet thuis er was wel te eten Smaakmaker vergeten Er was wel een bed maar verkeerd neergezet Ze waren er wel, ze waren er niet. snapt U nu iets van mijn verdriet? Ik trek mijn conclusie mijn jeugd,een illusie…

Slepend loop ik naar huis Elke voeg van de straatstenen geteld Als of dat belangrijk was Waar er toch andere problemen waren Verborgen pijn van alles Alles van gisteren en vandaag Het went nooit Daarom tel ik maar Maar als je me morgen ziet Vraag me niet naar de weg die ik heb afgelegd Want die is altijd te lang geweest Om nergens thuis…

Voorbij, streef ik nu Ben mijn eigen parvenu Gedichten, gedachten Geducht draag ik mijn kruis Heel cru durf ik te wachten Ik kom echt wel thuis.…

geen zoetgevooisde verte geen hemel van satijn bekoort mij meer dan elke keer weer veilig thuis te zijn…

Het woord trof doel een nieuwe kroontjespen vlijmscherp geslepen sneed pijn los van mannelijke onverschilligheid Ik gaf weg en telde uit onder de doden om een ziel te krijgen het leven onder de duim gouden munten op gesloten ogen voorgoed terug bij jou…

Thuis is te weten dat jij er ook bent…

Een thuis verschilt van een huis, slechts bestemd voor een dwangmatig nut, “Voelen jullie niets?” hoor ik mezelf vragen “Waaraan herinnert dit?” “Aan wat?” werpen zij terug, eendrachtige twijfel.…

verbeten vlucht ik weg weg van het vertrouwde op zoek naar horizon wars van bekend en eigen alsof duiken in het onbekende diepe van een vreemde zee een zelfverloochening kan zijn bijna verdrink ik in het ritme van een vreemd volk tot ik mezelf weer ontmoet in een geluid van thuis…

Is er een eindige wandeling waar ik thuis zal komen over heuvels, gras tuin perken langs het geslepen spoor van sterrengruis. Voetstappen liegen niet net als de wortels diep het vasthouden niet vergeten.…

ik herken mezelf in frustratie, irritatie gelijk hebben, gelijk krijgen de knipoog van poezenkind beerenburgwarmeborrelgolf de oude kater op mijn rug terwijl ik weer eens wakker word goedemorgen morgen ISO gecertificeerd waar iedereen gelijk is maar het niet heeft erken ik bovenstaand…

Het geluk ons toelachend Op weg naar ons nieuwe huis Vaarwel huis met de bittere tranen We komen nooit meer terug Want daar was ik nooit thuis.…

op de bank ongenaakbaar geen boodschap neuk de wereld Ik slaap zometeen een dekbed met poezenkind ze zoekt de warmte van mijn kruis en daar lig ik poezenkind zoekt en zij weet ik ben thuis…

Voel je niet gedwongen, maar welkom thuis.…

Thuis zijn en je niet thuis voelen Tja wat betekent eigenlijk ‘thuis’ Voor mij is een thuis, een plek Een plek vol liefde, gezelligheid Vol vertrouwen ook vooral Een plek waar je jezelf kunt En vooral mag zijn Vol eerlijkheid, zonder leugens Soms denk ik, zal die ooit bestaan Vast wel, je moet het er zelf naar maken Met mensen die je…

thuiskomen zal; Vervolgens door naar de werkkamer, alwaar ik eerst nog wat klusjes doe en dan mediteer voor m’n altaar; Koken in de keuken, met z’n alles samen eten, gezellig kletsen en kibbelen: een traditie diep ingesleten; ’s Avonds samen series bingen, op de bank voor de buis, poes en dekentje op schoot: ik weet, ik voel, ik ben hier thuis…

Ik kwam thuis waar het licht en warm was en dacht ik hoef nergens heen Ik zat voor mijn raam te kijken naar alle bedrijvigheid en dacht, die mensen die nu buiten lopen, zijn blij dat als ze thuis zijn, net als ik.…

Lief en o zo vertrouwd Muzikaal en mooi Jammer dat de tijd om is Ik moet weer naar huis Maar ik kom terug En dan zal ik blijven Mijn waardevol stekkie Dat is mijn thuis © Schrijfster: Anja Maria Vereijken 07-07-2008…

Een eigen plek een schuilplaats op het land op water of hoog in de wolken van bescheiden naar riant waar ook ter wereld wonen een mensen waarde ergens thuis zijn is meer is een gevoel de binnenwereld bij de huismus als bij de zwervende zijn wie je bent verbonden vertrouwd en welbeschouwd het fundament thuis dat ben jij.…