Alle inzendingen over Vagen

soms walmt van onder een schedeldak het vage vuur van ijverzucht ik ruik dan gebakken lucht van een zwart geblakerde leugen velen kennen reeds de klucht waarin meervoudige persoonlijkheden verre van deugen…

ik wist het glas doorzichtig toch spiegelde het schaduw in een vaag contour kon gezicht en vorm niet onderscheiden herkenning was er wel van beide zonder rugzak en bagage half gekleed in duisternis stond daar weer mijn donkere ik heb de ramen snel ontsloten de weerspiegeling verbroken en koester mij in zon en licht…

heb hem onverwacht ontmoet vriendelijk en vertrouwd hij kende mij vanaf geboorte na kennismaken bleek dat wij veel beelden en herinneringen deelden alleen tot een gesprek was het door allerlei nog nooit gekomen hij had iets bekends een vaag figuur uit sprookjes fantasie of dromen heb de dood in de ogen gekeken dat ogenblik…

in het lopen liet je me alleen een handvol vergezichten in lucht waaruit de zon verdween als ik mijn blikken richtte je stapte op omdat je mij niet langer koos je schaduw was een vage troost ik gaf je ziel je werd opnieuw geboren een blauwe bloem boven het koren ik lichtte op gaf jou mijn sluiers van plezier je boosheid vond…

Het denken duidelijk vertraagd Het voelen is wat afgenomen De stem klinkt vlak, Kent alleen nog monotonen, Het doen blijft achterwege, En als hij al plannen In zijn hoofd had, Om ten minste nog Iets uit te voeren, Dan zijn het niet meer Dan hooguit een aantal Vage contouren…

Mensen komen Mensen gaan Relaties vervagen Gezichten vergaan Ooit in een vriendenkring Nu slechts een vage herinnering Tijd heelt alle wonden Maar contacten worden verslonden Gelukkig ook mensen die je raken Die niet bij het minste of geringste afhaken Die zich onderdeel van je leven maken En je jarenlang blijven vermaken…

en van het liefdesspel zo heerlijk en zo fijn op 't strand en duin zo met z'n twee Maar het vage kwam heel plots en nam haar, heel rot, weer met zich mee, al na een maand of twee een mix van trauma en heimwee deed zijn werk bij haar, zij was te vree maar hij droop af, heel gans kapot ze was een vage vrouw…

ik ken je in beweging een arm die me groet je haar dat ik in kleur bij anderen ontmoet jij bent in alle weging een vage flits die me steeds spitst op een spontaan ontmoeten in verwachtingsvolle ogen zie ik al je welkomsgroeten ik droom je overal waar stappen zijn gezet onmogelijkheden heb ik naast me neergelegd het lijkt of je…

Windvlagen vagen mijn herinneringen weg – Ik val uit elkaar.…

ik zoek je blik je hand je lijf na een afscheid voor heel even in vaag bewegen kom ik je soms tegen dwalend zonder plaats bepalend waar ben je toch ik mis je hart je stem je oogopslag ik voel je nog…

zo genoeg Van mijn eigen pedanterie Dat ik nooit schreeuw Of nooit gil Genoeg stof voor de sauna, Zei je Maar op die dag zag ik damp vortexen draaien op het warme water Druppels sterren in het zoutbad schijnen Voelde ik je lijf, mijn verlangen naar eeuwigs in dit warme water Wij leken enig in het bad waarop damp, zagen alleen vaag…

Jouw vage beeld is zichtbaar in de open doos ik zie mijn spiegel ken het ware gezicht vage beeld in zwart en wit begrijp waarom je even voor ontkenning koos. --------------------------------- *fotogedicht - meisje in doos-…

Huubs hitwerk heeft niet iedereen behaagd ’t Is voor de kerk niet goddelijk genoeg Te vage tekst die op te weinig sloeg Je reinste topsongs dus als je ’t mij vraagt Want kijk eens in de kranten van vandaag De wegen van de méns, die zijn pas vaag…

De vage lijntjes worden heldere letters met de leesbril op…

Een reconstructie: van dichtbij zie je niets meer -- dan vage vlekken.…

Nu is er vaag de geur van sterven en van dwalen, van weemoed en van scheiden en alles wordt zo traag, zo traag... zo vaag en toch zo helder, want wat de echte dingen zijn wordt helder door de glans van pijn en van veel moeten laten...…

zeer laat op mijn levensavond ben ik mij vaag ervan bewust dat er misschien een dichter in mij woont toch volhard ik in een bepaalde toestand van bescheidenheid en rust de vormen van mijn grenzen zijn nog vaag help mij Erato bij mijn wankele schreden en stimuleer mijn fantasie behoed mijn karakter voor arrogantie…

Nu is er vaag de geur van sterven en van dwalen, van weemoed en van scheiden en alles wordt zo traag, zo grijs... Zo vaag en toch zo helder, want wat de echte dingen zijn wordt helder door de glans van pijn en van veel moeten laten...…

Vaag drijft door de open deur De bleke avondwind Een bitter kille geur - Alsof de herfst begint. Vaag, als een vallend blad, Daalt door mijn lege geest Herinnering aan wat Wel eenmaal is geweest. 't Is of mijn hart verstomt En of ik stil verga, 't Is of de herfst al komt - Hij komt weldra - weldra!…

Het leven van een mens is soms een woestijn niet meer rimpelloos vage contouren zichtbaar nog maar niet uitgewist...…

er spiegelde slechts oneindigheid geen universele begrenzing of de volheid van materie alleen esoterie vleugde vaag dat ik er was…

Doch helaas één vraag; Daarop is het antwoord vaag “Wie is dat? Ben ik dat zelf?”…

ze dragen de herfst nog vaag terwijl de winter zich reeds vertaald in koude windvlagen die het nog omvattende naar zich toehaalt…

Pennen klaar gezet, je weet maar nooit, en verrijst het 'ultime' dicht in de schaduw van mijn bed, of komt weer dat vraagteken, misschien ook verder niets of slechts een vaag idee en blijft papier wit als sneeuw, niet gestart,wordt taal geen teken, vervliegt de tekst in een geeuw, laat ik muze herleven onder een warme deken, schrijf de poëzie…

Zolang reeds duurt mijn reis en in lange tijd heb ik sporen getrokken ver ben ik gegaan maar kwam toch steeds op het zelfde punt maar na vele jaren weet ik nog niet waar ik ben. Al komt het mij heel bekend voor.…

DAUWBLOEMPJE Dauwbloempje o, wat toch schitter jij in die verrukkelijke zomerochtendzon Je druppels zijn als parels van dichtbij jij die ’t donker, vanochtend overwon Klein bloempje ach, het ziet als traan dat tere pareltje dat jou ’t oog vervult Dat je smart hebt kan mij niet ontgaan je oogjes zijn in diepe treurnis gehuld Teer…

Waarom heeft de één beelden vol details in geuren en kleuren terwijl de ander slechts wat algemene flarden van verleden en jeugd bij zich draagt het geheugen blijft een grijs raadsel…

Soms valt er, stoot er iets in huis, waart er een schim -- door de muren heen.…

waar vaag contouren spannend maakte verloor focus woordloos zeggingskracht omdat zuivere waarheid die hem ontnomen had zacht schemert traag licht zijn spanningsboog oplossend in de lichte veelheid hoog aarde rakend vallen gaten in fundamenten waar controle al eeuwen het zicht heeft gemist op het vaag dat ook heden…

vuurrode nevels rimpelen over water nog vage oevers vogels begroeten de dag met pure levensvreugde…