Alle inzendingen over Verblijven

Nu aandacht graag voor al die open grenzen die ruimte geven aan de rittenpikkers! Ze schijten in de berm, die oostblokflikkers Toch moet ik stoppen over hen te drenzen Op wie ik eigenlijk moet schelden, kijven Zijn Shell, IKEA én transportbedrijven…

Die in Hispanjen zijt Geroemd zij Uwe Bal Aanname Uw Coninckrijk kome, Uw wil geschiede In ‘s Gravenhaege als op het voetbalveldje Geef ons heden Kalou en ons dagelijks partijtje En vergeef ons de zit op onze krenten Gelijk ook wij vergeven aan de nemers van Uwe percenten Leid ons niet in balverliefd thuis verblijven, Maar verlos ons door schenktax…

voor even toch die mond hervonden en de warmte was weer daar wij blijken nog innig verbonden al verblijven we niet bij elkaar jij bent een nieuw bestaan begonnen en op afstand kijk ik mee wij hebben aan ruimte gewonnen want we leven nu verder als twee gemis was slechts een donker denken en de knop is omgezet je gaf wat je mij had te schenken…

buiten het kader vindt licht altijd tegenlicht onzichtbare vertakkingen reiken vreemd verder alles is hier hoog en laag tesaam dichtbij en onaantastbaar de dood verkruimelt even traag als leven groeien doet Onbegrensd staat het zwart in de ijle stilte slaakt een kreet onhoorbaar ver de ruimte in waar tijd geen einde kent en geen lijven verblijven…

Zijn hoofd is een krocht een kille donkere vergeetput waar hij verblijven moet tot het denken finaal verdampt of versteent. Grijs en grauw is de doolhof waarin zijn gedachten eindeloos stuiterend rondjes draaien.…

Onder de douche verblijven wij zoenend en strelend gaat de tijd voorbij mijn handen door je haar langs je lippen je borsten passerend voel ik je tepels door mijn vingers glippen van achter jou druk ik je tegen me aan je billen tegen mijn……….…

schaapjes hebben wij later uitvoerig geteld voortzeilend langs de wind zijn wij de einder voorbij geweest in het ondergangsgoud naar rood het lichte wit kreeg body in de avond uren zacht droop condens uit de donkere kant lichte thermiek deed ons weer stijgen in het overzichtelijk gebied zagen wij als vage streep het wonder zon verblijven…

onverwachts zien en de wankelende liefde sussend armen in nemen voorbij de horizon hart aan hart vloeiend de lijnen stromend in elkaar over en over en over en over en weer als ik je kon beminnen zoek dan het staken naar datgene wat je zocht laat mij de milde zomerlucht zijn laat mij niet als pril liefdesgeheim in afwachting verblijven…

de straat verloopt in gevels en in stoep kaatst eindeloos anoniem laat ongezien verblijven potten vangen knikkers op krijt verkleurt de kop in tekening heel nonchalant op het trottoir gedropt bomen werken zoetjesaan de tegels uit de stoep je schopt er tegenaan of trapt in hondenpoep blikken dromen aan de kant gepoetst in stille uren…

ooit was je vrij ik kende nog niemand je vloog zonder binding, ik aarde een zoekplaats voor mij in steden schiep tijd ruis van de mensen hun ziel en de lijven gestapeld in hoge verblijven de wind zong het blauw van de hemel, je wolkte in dromen een einder voorbij, bleef tijden onvindbaar voor mij ik voelde je adem versnellen…

terloops mijn gedachten mee samen gingen wij richting onbekend we waren niet verwend kleuren en geluiden bepaalden het gebeuren in kijken en ondergaan wij waren geen gelijken in het ijken van gevaar het was de magie van zijn die mystieke diepte voor ons ontsloot zonder een direct raken aan de aanwezige dood in een warm verblijven…

Zelfs "vrij parkeren" is onhaalbaar geworden in de parkeergarage, waar verblijven meer kost dan een retourtje stad.…

altijd mogelijk zo zal jouw terugval juist stijging betekenen jouw grootste goed jouw grootste kwaad maar de waarheid ligt opgesloten in jouw geestelijke vaardigheden, die in uitbundigheid de muziekinstrumenten van het leven zullen bespelen zo gaat jouw pad, jouw weg zo volg jij het licht naar de bron van het leven om te mogen verblijven…

Ze heeft het overwogen in mijn gedachten te verblijven, niet gezwicht of heb ik mij dat slechts verbeeld en mijzelf voorgelogen, de leugen is al verdwaald in het rode morgenlicht, in haar bestaan als meeuw dwaal ik mee ver over zee,…

Ons leven hier is van grote waarde We mogen genieten van mooie jaren Waarin God ons heeft willen bewaren Zolang wij verblijven op deze aarde. Maar niets is hier blijvend, alles vergaat Eens zal deze wereld voorzeker vergaan Een nieuwe hemel en aarde zal ontstaan Zoals in Gods woord geschreven staat.…

waarheid vaak aarzelend aangehoord maar dat was ooit dat was toen en de leugen die kan dat nu toch niet meer doen maar ook al achterhaald de waarheid haar in deze tijd met steeds snellere vaart de leugen was nog nooit zoveel waard leugens kunnen nu tot in eeuwigheid beklijven verscholen zullen ze altijd op de sociale media verblijven…

Verschroeiende muskieten, Haatlarven van doldrieste wezens, Verblijven blind in hun Verborgen kokers. Hun opzichtig met sterren Bezaaide lijven verbergen Het apocalyptische gif. Eén druk verder wacht het Onbeschermde leven, Hoopvol in zijn wenkend noodlot, Op een onbezoedeld bestaan.…

waarvan de nageboorte nog ondeugend achter kleine handjes lacht samen kunnen wij tegen de ruige vertes schurken waar wind de overmacht heeft wij in de luwte god aanbidden in het delen met ontzag van zijn stukjes kracht nog trekken wij door het nieuwe polderland waar knoest en dood hout historie schrijven ooit zal ons verblijven…

onwennig zittend in de bus rijden we probleemloos naar het zuiden jij kent mij niet noch ik jou verblijvend in een school druppende kraan op kamer tien dagen vakantiecursus wie ben jij ken ik jou excursies bij de vleet de ene lezing absorbeert de andere cultuur actief belevend ik nader jou bewondering voor stadhuis vesting bij M.…

bloedt de Kiem die ooit als Eenzame springbalsemien openbarstte Condens wordt rijp Rusteloos ligt de mist op 't weiland Argeloos trekt de zon erover Bizar, zo'n oplosbare natuur Staand, roerloos, temidden van Tijdloze monumenten, een Ik-persoon, omringd door meta-versies Consensus toetsend, concluderend: Kraanvogels dansen, koeien verblijven…

Heel eventjes met je vingers knippen wanneer het traan je uit de ogen glijdt Of korte tijd knijpen in je onderlip en weg zijn je verdriet en je eenzaamheid Heel eventjes over je wangen wrijven wanneer de tranen weg zijn geschreid Of eventjes ver van je huis verblijven en weg zijn smart en neerslachtigheid Heel eventjes met je handen gebaren…

Lorres bonte veren verblijven hier sinds voorstel van een speelse vernufteling zorgen voor levendig ogenvertier. Dit vogelkleed heeft lichte versnippering: soms zweven zijn pluizen naar een ver kwartier, prijken bewust op een jongere woning.…

Daar ging ik dan na de nodige afwegingen de lucht in ik telde al mijn zegeningen Durf en moed hebben om zoiets te doen het is niet zo vanzelfsprekend ook al heb je nog zoveel fatsoen Daar ging ik overgeleverd aan de wind vertrouwend op het weer tevreden als een kind Zo vrij als een vogel in de lucht verblijven in hogere sferen mijn…

Genieten als de wolken simultaan langsdrijven zonder dat een schaduw er ook wil verblijven. Dan vertel ik je wat ik in de hoge wolken zie en hoor gaan we er samen nog een lange tijd voor. En zouden anderen ons zien en even meekijken zouden ze ons op een mooi echtpaar vinden lijken.…

hoge gras daar de ogen sluiten voor de koude nacht alleen maar kijken naar de perenboom die met beschadigde knoesten de aanslag overleefde en alles heeft gezien we zouden het praten naar het water dragen woorden drogen met komma’s kuieren en letters verzetten naar betere dagen alleen maar in de schoonheid van de stilte verblijven…

ik vind je mooi, als je hart spreekt zo, als een fladderende vlinder of een ree zigzaggend over de heide oprecht zijn kent geen hinder het laat zich door liefde leiden ik vind je mooi, de rimpels die je oude dag tekenen maar je verblijf rechtvaardigt omdat ik op jou aldoor kan rekenen schoonheid is verblijven in een stille delende blik…

Tijdens het dagelijkse eetfestijn toont de engerd zijn verdelgende macht, houdt de verblijven der mensen steeds rein.…

drukke duin terras geeft mij Vlielands schoonheid op een presenteerblaadje verstopt achter een boek het hart kloppend in je broek voedt een koel glas bier je fantasie met wild plezier mooiste meisje van dit eiland zingt rond in mijn verliefde hoofd haar lijf en knappe gezichtje heeft mij van lef beroofd volgende keer wat langer verblijven…

voordeurbel neen, zit de ganse dag met gesloten ogen vanuit mijn stoel te staren het is zo'n dag waar het leven niet wil waar niets er toe doet of misschien wel maar in en buiten mijzelf blijft het stil het is een verdichting waarover ik vertel vaak gaat een reeks indrukken er aan vooraf gestuurd door een wijde of geringe omgeving die verblijven…

Jonge konijntjes verlaten voor 't eerst hun geboortehol zien verbaasd die nieuwe verblijven: wentelkamers onder lage takken hier heerlijk ruim verderop gedrongen overal open _ elkaar verbindend luchtig ruisend nodend tot vrolijk voortspringen zoeken naar 't oneindige een gedaanteloze wijdte verjaagt de vertrouwde wereld maakt rappe poten…