Netgedichten

netgedicht (nr. 35.893):

VERRUIMING

Jonge konijntjes
verlaten voor 't eerst hun geboortehol
zien verbaasd die nieuwe verblijven:
wentelkamers onder lage takken
hier heerlijk ruim
verderop gedrongen
overal open _ elkaar verbindend
luchtig ruisend nodend
tot vrolijk voortspringen
zoeken naar 't oneindige

een gedaanteloze wijdte
verjaagt de vertrouwde wereld
maakt rappe poten hangerig
geeft lust weg te zinken
gevangen door vertrouwde grond
frisse grasdruppels
wekken nooit gevoelde moed
de schranspartij van klaver wacht

leven tussen dichte struiken
in een klein grasveld
binnen het fabriekshek.