Alle inzendingen over Verticaal

Oorlog voorbij Tanken van de straat de supermarkt weer open In mijn hoofd Sterven de mensen Vallen huizen in elkaar Een diep donker gat Dat daar nog rest Voor mijn ogen Slechts nog tralies Die de bomen Onbereikbaar maken En de lucht In verticale lijnen deelt De gedachte kan niets Voor anderen wellicht Het verleden, voorkomt een toekomst…

op een vlak van mijn kom naast gerimpelde balken in verticale way staat het opschrift "Sweet Home" ; for the pure en simple living, the new life start from every day het gaat over coffee in zwart gedrukt, op beige, half rond ook met een blokje huizen, een stuk of drie en een somber ogende zonnebloem; "Action" maakt het wel heel erg bont…

Meestal leeg en onverlicht is zij de rest van het jaar een verticale doodskist die slechten-ter-been- droog houdt en af en toe schreeuwt iemand in haar binnenste een monoloog omdat hij de verbinding niet vertrouwt. Maar meestal leeg en altijd onverlicht kent zij dan toch haar moment van vrolijkheid.…

kleine stapjes op het tapijt zo stil dat niemand kijkt de kleine val niet ziet van een mens in opbouw te wankel voor verticaal het groot geluid, daar waar de zachte schedel kraakt tegen het houten geweld van de schuldige eiken kast zonder waarde, zeker na vandaag klaar voor de brandstapel en dan opnieuw de stilte geen wijzende vingers…

in mijn strijd, gaandeweg een bedeling heb ik geen spektakel ontmoet in jouw blauwe ogen, het was mat en zelfs de horizon kiemde naar het verticale het was vreemd, jouw naakte silhouet te mogen aanschouwen in het afgebrokkeld maanlicht, ik streelde de wind en dacht mij rijk aan jouw blanke huid we stierven in het kielzog waar de herfst…

het klinkt het hoort wie zal het zijn wie is het hallo met mij, ongehoord en toch gehoord de tijd heeft het begrepen en antwoordt met wederzijds respect er hangt een stilte, even geen corona of racisme, even een woordeloos gesprek dat gaat over hoe warm het is en of er regen aan de horizon verschijnt een verticale regenbui wel te…

Een bommel-ding, een knalvuursalamander Verspreidt grofstoffelijke trillingen Bezorgt het noorden weer de rillingen In onderaardse verticale gangen Er gaat niets boven Groningen dan gas Waar bovenaards van Pekela tot Beijum De eigenheimer en de bint gedijen En voor de strokarton een zee aan graan was O ferme commissaris van…

met de ellebogen op de tafel zeven verticale kaartenrijen over mij zit, onzichtbaar, Bacchus speel ik patience, hij houdt zijn wafel tot nu toe, zeer zwijgzaam de zwijmelende godheid uitnodigend beloert hij mij ik negeer hem behoedzaam hij vraagt ‘geen dorst vandaag’?…

Ik bof: ik zit niet in die Jumbo Jet en prijs mijzelf ineens gelukkig, want de luchtreis naar dat overzeese land wordt verticaal en pijlsnel voortgezet. De ramp ten spijt voel ik me in m'n schik: die reis had ik op tijd geannuleerd. Vooruitziend was op dat moment m'n blik. Door deze zegen ben ik ongedeerd.…

en humeurig wanneer ik krachtig stralend, door de zon bemind plotseling waai als een woeste wind Opborrelende stapelwolken doen mijn gedachten draaikolken spanning bouwt zich langzaam op veroorzaakt donder in mijn kop Met ruige regendruppels raas ik rond donkere wolken tekenen mijn mond boze bliksemslagen, hels kabaal storm ik in een verticaal…

HET BOLLEND VLAK Langs de horizontale lijn het bollend vlak de verticale gedachte gestrekte waarneming eindeloze rijen stramme leden bolle bolle helmen rode koppen koppig rood geurig golvend kleurend scharlaken dansend dooreen geelkoperen draden gesteelde dorst neêrbuigend in smachtend verlangen stroom der vergetelheid daar staan…

ik zag de diepte in je blik als jij verheerlijkt zat te kijken nog net niet hemels maar het begon er sterk op te lijken de focus gericht op verte die in het bereiken van de horizon alle mogelijkheden bood om nog langer te kunnen kijken waar aarde rondde maakte lucht een oplichtend contact gaf verticaal weer zicht aan eindeloze…

om je gemoedsrust te sussen dan bestaat er een gerede kans dat tussen de plussen en minnen weer zoiets ontstaat als balans en kun je weer het vertrouwen in de toekomst herwinnen en slaat de balans toch nog naar het negatieve door dan ken ik van dit trucje het ultieme kneepje zet dan gewoon door het overschot aan minnen simpel een verticaal…

landschap het constant golvend blauw en grijs belijnd door steeds weer wuivend groen ruw onderbroken door puntig witte vlekken tikkende touwtjes tegen een verticaal het altijd stromend water naar het laagste punt strak overtrokken door een gebogen horizontaal stevig ondersteund door sterk betonnen palen schitterend belicht door…

Je stelt je op een weg in als een liniaal, maar rijdend door het landschap van Noord-Frankrijk geven de kaarten alle van bedrog blijk: wij ronden bocht na bocht - maar verticaal, waardoor wat ons omringt te kantelen lijkt als wij de hoeken omslaan naar beneden. De heuvels openbaren zich allengs als treden.…

verveling en ik alsmaar, onophoudelijk, verder doorrijd zonder maar iemand te zien, geen enkeling langs het groen, van zwarte geasfalteerde wegen met die eeuwige witte lijn in het midden wat zeg ik.....een lange slang die mij sprakeloos door het oneindige landschap begeleidt wijl ik, zo lijkt, in trance doorheen mijn zijn moet bidden en verticaal…

Giulia Eleonora Liefje loopt lopen doet hopen er gaat een wereld open voor onze dappere Giulia en haar vader haar vader Jan Jacob die slankt af en haar moeder haar moeder Giselda die weegt af wat wij allen hopen voor dit kind wat mama, papa hoopt hoop doet leven wij als ouders met onze dochter GIULIA ELENORA LIEFJE hoopt…

wereld ijzeren nagels en winkelhaken bindmiddelen uit het binnenste der aarde sinds mensenheugenis ankerpunt van stoer huisjes bouwen bij uitstek timmersvreugd op het dak en een priemende zon horizondragende planken verbreden het luchtruim vierende lengtes maal nog eens vier meter, breed torenend een grijnzende inplanting als een enorm verticaal…

Iets verderop een groot en zwaarder beeld: De somber zwarte bomen steken als verticalen recht omhoog. Diezelfde zachte rode avond streep fluistert er nog net door heen, en volgt die wazig blauwe bergen.…

twee planken, twee meter lang, op rughoogte en verticaal twee doorgebogen, op konthoogte, horizontaal gehecht zonder notie aan twee stukken beton dragen mij in de passerende zon ik was maar even gaan zitten kan wel op haar gaan zitten vitten het leidt deze keer toch niet tot zomerse hitte ze komt wanneer het wordt voorspeld en dat is deze…

Op het gemeentehuis De vlag halfstok Profielfoto's in verticale Nationale kleuren Wakker worden Zonder iets te merken Een luie zaterdagochtend Een croissantje gehaald Hoe anders Is het met het bericht Dat de oorlog Nabij is, heel nabij Voor het allereest Krijg ik spijt Van mijn kinderwens Met dit besef De angst daar in Parijs…

Een treurige wilg met zijn hangende takken water schept een band Zie hem daar staan langs de kaai waar zijn stevige stam eervol, waardig en edelmoedig uitstraalt maar hij benijdt zijn vrienden die met hun verbluffend knappe voorkomen en mooie verticale lijn best wel opvallen tussen de menigte.…

drijfveren en standvastig naar een naïeve verte blijven kijken waar nochtans de werkelijkheid de waarheid toonde en dat ik stilaan mijn ziele doelen diende te ijken Het moge duidelijk zijn dat ik deze weg moest aflopen, en dat mijn eerste geboorte niet overeenkomt met mijn laatste leg Steeds meer drong tot mij door, dat een hemel niet verticaal…

te denken stil met kokervisie van beheerszucht blindeert het zicht op verbinding met wat in het leven van mensen hen dagelijks echt en werkelijk is regels procedures en protocollen maken mensen robot en machine roven creativiteit en werkplezier verstikken motivatie en initiatief het pad van wantrouwen lopend slaan systemen star en verticaal…

Leven gaat voorbij afdrukken in ieders hart ooit vervliegen ze Hoe enige draden van heimwee en herinneringen van een afgelopen periode worden gevlochten in mijn hersenweefsel Horizontale en verticale lijnen kruisen en overlappen elkaar, op hetzelfde moment kronkelt een diagonaal doorheen het onvolledig en onafgewerkt spinsel.…