Netgedichten

netgedicht (nr. 73.155):

Zeven hemels

ik zag de
diepte in je blik
als jij verheerlijkt
zat te kijken
nog net niet hemels
maar het begon
er sterk op te lijken

de focus gericht
op verte die
in het bereiken
van de horizon
alle mogelijkheden
bood om nog langer
te kunnen kijken

waar aarde rondde
maakte lucht een
oplichtend contact
gaf verticaal weer zicht
aan eindeloze ruimte
waar naast sterren ook
zeven hemels huisden

subtiel bewolkten
zon en licht je ogen
warmden van binnen
uit je open lach gaf
kracht in openbaring
aan wat jij in hemelse
momenten zag