Alle inzendingen over Verzuring

had hij de wil om zijn leven te sturen een rondtrekkend oeuvre zou hij dan zijn beschadigd wellicht door geestdrift of wijn maar in de kracht van een keihard verduren zijn pad zou voeren langs hetere vuren dan zwiepte hij klakkend vanaf een schrijn een middelomgorde striemende lijn opdat zij niet in hun speeksel verzuren Hexerex handhaaft…

als mijn hand haast kleeft aan het verroeste hek zuigt de aarde en bezwaart mijn lijf nagelt mij aan deze plek staar haast wezenloos naar onevenwichtige restanten van bemoste muren verslagen door weer en tijd die de glorie genadeloos en voortschrijdend verzuren ik zie vooruit naar verleden in een droom die mijn jeugd traag voorbij…

Spaans benauwd krijg ik ‘t mondkapjesdragers te zien aanjagers van angst zijn ze voor mij, behagers van ‘t nieuwe regiem Op straat, tussen kleurrijke bomen, bekapt op de fiets, onwetend dat jouw sterk lijf ' t niet verstaat, het er aangaat op den duur: zo verzuur je je eigen O2 je bloed en je longen tjonge jonge wat heeft het regiem…

Op stramme poten had de morgenspin ons in nachten ongemerkt besprongen en met listige draden ingesponnen verstilde lijnen van geronnen uren verzonnen in een nauw gemeten tijd bleef het ongeduld aan ons kleven, in een keurslijf wat de toekomst bleef verzuren en waar het bloed niet vrij kon stromen.…

Nooit opgeven of mistroostig achterom gluren Voor niets of niemand halt houden en zo de boel verzuren. Jezelf verloochenen is geen goed idee Talenten benutten, in het hart komt vree. Het doel wordt bereikt stap per stap Hobbelig bergachtig of erg vermoeiend pad; stap!…

'Herinnering aan Volland' Kijkend naar Holland zie ik linten van files stromenderwijs ter bestemming gaan, stuurhutcabines op vier of meer wielen in dampen van diesel aan de einder staan; veen, onder talloze hallen bedolven, varkens in stallen verzurend het land, appartementen- complexen in dorpen, kronen op torens in 't westen…

Zonder verzuring blijft er ruimte voor begrip. Elk stap is nimmer één te veel. Ziet niet neer op de levenspech. Kijkt bij voorkeur terug op de goede dingen die zich in herinneringen bewaarden. Wat is geld waar het hart klopt met interesse voor de mens die zichzelf mag zijn? Zich weet te ontdoen van alle grenzen.…

Tussen twee vuren Ze bouwen allebei hoge muren Niet alleen voor hun eigen kleine geest Maar ook voor het zogenaamde Duivelse beest Tussen twee vuren Ze blijven geniepig naar elkaar turen Elkaar wederzijds van alles de schuld geven En zo blijven ze maar hun alles verstikkende net weven Tussen twee vuren Ze weten beide mijn leven te verzuren…

Deo Volente dan springen de knoppen open nog sterker ik zie ze al het groen ontworstelt zich aan cocons in verlengde vingers van uitgestoken armen dik en dun lang en kort sprietig of uibollig * ik trap in hondenpoep vers gelegd op paden die door de nieuwe toekomst slingeren met een reuk zo pril maar het gevoel verzurend…

de zeëen bloemen en alikruiken de haringen bomen en struiken de mensen zie ze gebogen gaan om als ongepolijste muren in complete afabetten verzuren en met de jaren meer uit te slaan waarbij ik duin en heide uitzonder bonte vlinders nemen dagactief veld en schapenzuring voor lief mits de zon schijnt minstens in spleetjes herstellen ze met…

Met z'n poten had de morgenspin me in de nacht besprongen met haar tranen ingesponnen verstilde lijnen van geronnen uren, verzonnen in krap gemeten tijd,ongeduld bleef aan me kleven, een keurslijf wat de toekomst bleef verzuren waarin het bloed niet wilde stromen om het gewicht te wegen, verder dan de vaste pijn, verleidt tot eerder…

Indringers zouden bezittend besturen, de wijs van 't nieuwe deel der wereld breken, reeds lang bestaande arbeidslust verzuren. Dit rijk wil over de aardbol preken, gezag tonen als eens de kampvuren. Mag diens oude, reine hart blijven spreken?…

levenslang van de straat een leven lang ontbijt levenslang op kosten van de staat Een leven lang gratis tv levenslang in de petoet een leven lang diner levenslang door de burger vergoed Een leven lang hetzelfde bed levenslang een kalender aan je wand een leven lang volgens de wet levenslang zonder zon, zee en strand Een leven lang verzuren…

Verzonken idealen dwepen mijn slaap in ongewilde wentelingen welke tergen het matras omsluit mijn zwetend lijf rouleert in een vergeten droom De nacht asemt zijn verbeten angst door de poriën van een gekwelde ziel verdrukkende strekking bindt zich vast en vertonen druppels van verzuring Een plengende tranenzee ontsprint gedachten dringen…

schoot Anderhalf jaar voor 1 Belgisch bewind Ga er voor, wees weer ons straf gidsland Reik je zuiderburen zalvend de hand Sla gerust dat record Hollands gezwind Qua populisme kunnen we wedijveren Politiek leken jullie lang superieur Nu gaan we stilaan door dezelfde deur Ga dus van deze tip niet steigeren Laat uw politiek niet lijzig verzuren…

onverwacht in het diepst van een zwarte nacht zo speelden weerwolven en demonen een kat-en- muisspel met mijn dromen ik was angstig, geheel ontwricht in mijn zoektocht naar het mooiste licht schaduwen mogen nu gerust verdwijnen de zon mag weer volop helder schijnen op een plaats waar kwaad ligt te gluren zal al het goede in het leven verzuren…

mijn gemoedstoestand was aan 't verzuren en mijn mond luidop aan het zeuren... de nachttrein mag nu stilaan komen. het chromen staal met zijn wagons. de nachttrein heeft mijn droom ontnomen. ik sta bevroren op een leeg perron. de maan en sterren hadden in de gaten, dat ik ongeduldig stond te springen.…

De tranen die weer drogen, gedachten die ik smoor en dan verzuur. Zoek m'n pad vanuit het duister, tastend naar het licht. De engel die fluistert met haar prachtige gezicht. Het donkere uur waant zich weg. Licht komt langzaam tevoorschijn, als ik mijn hand op haar schouder leg en de engel langzaam verdwijnt.…

Het zit in het vat dus het zal niet verzuren, Maar ook in dat vat wordt het meer dan halfgaar. Vooruit kruipt de tijd die daarna is vervlogen, Zo traag als een slak maar zo snel als de wind. Alsof de tijd wordt verdraaid en verbogen, Zo ben je de grijsaard die terugdenkt aan ’t kind.…

toch ging de zoete kersentijd gauw verzuren en zongen lentevogels niet langer op meie - toon. een stormwind zat achter een onweerswolk te gluren en rukte van te hoog onze broze liefdeskroon. in duizenden stukjes werd ze uiteen gespat en aan lijmen… nee, geen lijm bezat die kracht.…

gestaag in mijn genen Dat een ritme in mijn hartslag weefde De donkerte was met mijn lot begaan Vol eerbied bogen gevels naar binnen In ramen kierden de eenzame nacht Hier, hier weefden we ooit vers linnen Het geluid van mijn broze stap klonk Als gefluister tegen oude muren Waar het stof van vezels zich nestelde Om de herinnering niet te verzuren…

mensen die jij en jou betekenen de grootste hartstocht is het jonge leven dat jij en jouw liefde de wereld schonk dat alles vieren wij in jouw jaardag met voor het komend jaar een welgemeende wens zit het tegen soms til het op – even maar keer het om en zet het neer en kijk er anders tegenaan als het citroenen regent moet je niet verzuren…

Onder de ozonlaag van bedorvenheid In een paleis, een huis van pracht en praal In de tuin een boom van de eeuwigheid Onder de nacht en geroep van een nachtegaal Op een zomerse dag met een winterse bui Door het bos zonder groen, maar grauw als de nacht Door hemelse tranen van een pas gesneden ui Op de gronden van Moeder Aarde, verzuren al haar…

de wielen draaien rond en rond je ranke benen beginnen te verzuren. de bocht goed doorgekomen voel je de wind en de kou. dan wordt je ingehaald en je ontdekt, dat je niet alleen bent. de laatste kilometers zijn zo zwaar, maar toch ga je door, je kunt nu niet stoppen opgeven is geen optie.…

door iedereen weer op te graven, zinnen zoeken houvast hun wortels diep in het omwoelde zand, omdat de storm van verandering nooit liggen gaat in een ritmische wetmatigheid de juiste richting van de passie lijken daarin de stappen onbestemd, daarin dansen we de tango’s van verlatenheid verlangen daagt z'n klankkleur uit, het geluid van verzuring…

De fruit en de groenteschillen van mij de graten, de botten, de vellen van jou, onze geschillen, het zwijgen voorzichtig schep jij, roert ze dooreen, spit om, dat ’t niet gaat verrotten, verzuren, beschimm’len, donkere laag voor de wormen, dat ’t warmt. Hoe heerlijk dit leven, die voedende gloed.…

Voegt er Reine Liefde bij, want de Liefd’ aan ene zij kan in korte tijd verzuren. Hangt ze beide zijden aan: Reine Liefde’ kan niet vergaan!…