Netgedichten

netgedicht (nr. 67.904):

Kijkend naar Holland (1)

'Herinnering aan Volland'

Kijkend naar Holland
zie ik linten van files
stromenderwijs
ter bestemming gaan,
stuurhutcabines
op vier of meer wielen
in dampen van diesel
aan de einder staan;
veen, onder talloze
hallen bedolven,
varkens in stallen
verzurend het land,
appartementen-
complexen in dorpen,
kronen op torens
in 't westen des lands,
overbevolkt raken
wijken van steden
ooit samenlevend
in een hecht verband;
het leed ondervangt
de trein, bus en metro:
geen eeuwige zoektocht
naar parking en pand

... sterk gewijzigde, en mede dankzij Hanny verbeterde versie
van 'Kijkend naar Holland' van 16-08-2018.
Deze was opgelost in het niets bij de transitie naar de nieuwe provider ...

Schrijver: Maxim
Inzender: MdL, 27 juni 2019

Geplaatst in de categorie: milieu

Holland

files

3.0 met 3 stemmen

104

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Max
Datum:: 28 juni 2019; Dank voor je gefundeerde kritiek, Hanny. Het is inderdaad niet meer dan 'een' parodie - maar wie heeft 'de' parodie in pacht? - die een contrast wilde bieden met Marsman's Holland, waarin we anno nu heerlijk in nostalgie kunnen wegzwijmelen.

Voor polychroom had ik eerst veelkleurig staan (cf. Marsman), past inderdaad beter. Metallic hoort daar dan weer bij. Te shocking, geef ik toe, maar veelkleurig blik slaat wel erg dood.

Mijn hoofdgedachte is 'Holland vol land':
1. het volbouwen van de Randstad - met de Rembrandttoren als 'gekroond' dieptepunt - en het versnipperde landschap boven de dalende veengronden (in de vorm van bedrijfshallen en veestallen). Met als gevolg:
2. het dichtslibben van wegen en de eeuwige zoektocht naar een parkeerplaats.

De anonieme dichter gebruikt mooie beelden, maar zijn ritmiek hapert en daar let ik altijd op.
Misschien rust hier een uitdaging - voor jou, voor de lezer en voor mezelf!

Groet,
Max

Naam:: Hanny van Alphen
Datum:: 28 juni 2019; Een parodie op "Herinnering aan Holland" van Hendrik Marsman. Niet zo geslaagd vind ik vanwege woordgebruik zoals polychroom, metallic, queeste en parking.

Ik vind die woorden niet passen bij het plechtig begin.

Waarom niet gewoon Nederlands veelkleurig blik en huisje/hutjes op wielen?
Ik ken nog een parodie op het oude gedicht van een anonieme schrijver
die toen al ging over hetzelfde onderwerp als het jouwe.

“Denkend aan Holland”

Denkend aan Holland
zie ik brede autobanen
onstuitbaar door oneindig
steenland gaan,
rijen onaantastbare
limousines
als dooie torren
langs de bermen staan;
en in de razende
ruimte verzonken
de wegenwachters
verspreid door het land,
benzinepompen, garages,
gesloopte steden,
fabrieken en hekken
in een strak verband.
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in gore eentonige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de dreun van benzine
met zijn eeuwige stanken
gevreesd en gehoord.

Geef je reactie op deze inzending: