Alle inzendingen over Voorjaar

Wind die meedogenloos Heeft huis gehouden, Luiken los geschuurd, Hengsels hangen er maar bij; Kletterende hagel, Razende stormen teisterden Het houtwerk - Verf die allang haar eigen Kleur verloren is, Ze is door en door verschoten, En toch is wat nog rest Van ongekende schoonheid - Het leven is er zichtbaar Doorheen getrokken…

Wit tint de sierpeer met weelderige bloesems in voorjaarsmode De kersenbloesems fleuren grauwe straatbeeld op dwarrelen als sneeuw Er staat geschreven geen voorjaarbloesems plukken wind kan niet lezen Onder de bloesem met voorzichtige voeten over bloesem gaan…

laat de lente ontluiken opdat ik me kan verliezen in de boezem van Moeder Natuur mij te laven aan ongekende kleuren geuren zullen verleiden alleen nog omhoog te komen om adem te halen voor heel even lente overspoel mij…

de witte voorjaarsbruid staat mij op te wachten ze beloont mijn leed van verlangende gedachten en toont haar witte kleed de sluier is af genomen ze laat me bij haar komen want ze weet zo ondertussen dat ik het niet kan laten haar te omhelzen en te kussen daar is ze ieder jaar weer op uit…

‘t zinggeluid des heemlen ongehoord (‘t spreken aan malkanderen hemelzoet dat de een de andere engel doet) spreken hoorde ik engelen tot malkaar en hun stemmen mengelen altegaar ‘k zag de hemelbollen op en neer voor de voeten rollen van de Heer ‘t zand en loopt zo licht niet uit het glas ‘t glas en loopt zo licht niet of zo ras voorjaar…

Warm en zwoel was jouw lach helder en jong je geest oprecht jouw blauwe ogen die spraken nog het meest jij las de pure wanhoop schreef het geheel aaneen verpakte zoete stroop in woordjes als "alleen" verdreef de donkere wolken lachte de zon naar de nacht gaf sterren gouden randjes sprak zinnen zwoel en zacht riep heel hard om het voorjaar…

verstaan ik weet wat ik doe vanuit vrouwenogen laat mij maar gaan op nectardruppels van de vier seizoenen fris in de lente zoet als mei ogen warmen zich aan de zomerzon waardoor lichaamstaal groeit broos en lief biedt de herfst zijn schoonheidskleuren en in bescheiden blauw geeft de winter inhoud op ‘t oog (volgens de natuur, elk voorjaar…

Als sneeuw bedekten ze het gras zo vlug dat ’t dit voorjaar was, nauwelijks nog aan de bomen, was het er al afgekomen, afgeblazen door de strenge wind. Niet te lang al dat gefeest, zo dacht de kou, nu is ’t wel genoeg geweest. De hagel wilde ook meeregeren, daar moest de bloesem dan maar van leren zo teer, zo vlug, en zo tekeer....…

Reizen wolken met ons mee wijzen zonnestralen naar ons wakkert ons innerlijke vuur aan door iets lest water dorst aan dier en gewassen die ons elk voorjaar weer verrassen, trillen signalen door het hemelruim.…

In het voorjaar begint alles opnieuw ook de vragen, naar de zin van het leven. Zal een ander tijd, de antwoorden geven en weten, het leven doorgeven had diepere zin? Vragen die blijven, de vierde dimensie het is nog verscholen. Hoe ver zijn wij, van het vijfde seizoen?…

Schrale jij ontroost, mompel ik, ontroostbaar nu eenmaal van heimwee naar vroeger, toen voorjaar bestond zonder mij. Maar van weeromstuit rollen uit mijn knikkers weke parels en stralen sterren in hun bloeddoorlopen breken.…

Maar kijk, glunder ook even, 't voorjaar komt tot leven.…

Winter gaat vooruit langzaam en zacht naar voorjaar hints in overvloed Het is ontspannend en rustgevend om de winter van dichtbij mee te maken die een zoveelste hoogtepunt heeft bereikt waarbij ieder kan genieten van paletten met authentieke kleuren van waar tinten perfect bij elkaar passen.…

name in de nachten zijn ijskoude adem het land geselen kale bomen met naakte takken weerstaan ontdaan als zij zijn van hun zware bladerlast als wachters al die winterse boosheid op gepaste wijze zij ruisen slechts en breken de wind transformeren al die schijnbaar ontembare koude boosheid in geluid en kondigen zo op onverklaarbare wijze het voorjaar…

name in de nachten zijn ijskoude adem het land geselen kale bomen met naakte takken weerstaan ontdaan als zij zijn van hun zware bladerlast als wachters al die winterse boosheid op gepaste wijze zij ruisen slechts en breken de wind transformeren al die schijnbaar ontembare koude boosheid in geluid en kondigen zo op onverklaarbare wijze het voorjaar…

Naar buiten gekeken, het duurt nog weken Voor het voorjaar Die vrolijke vakantie waar naar uit wordt gekeken Of uitgeweken. Zag ik de pop staan die al was uitgekeken Al vrolijk in zijn bestaan. De reeks poppen stonden erachter aan Clown, aap, nar, prins zonder plicht Met watervaste stift Veranderde ik de lijn onderaan het gezicht.…

het zilveren kuiken belaagd door zeeluipaard, pelsrob en orka bedreigd door olieplas en net, de jacht op ei en mest op het ijs waggelt hij schuw met lage heupen, de gehurkte pas tot hij voorover valt, de glijvlucht over een ijsflank ze lossen elkaar af, samen broeden, voeden een kolonie van duizenden, huid plooit over het ei in het voorjaar…

Nu staan er waarlijk al zeven op stal; Loopt het gewas in het voorjaar wat mee, Dan koop ik vast er vóór Pinkster nog twee. Hopen wij op een gezegend Nieuwjaar, Dat het ons drieën niet scheidt van elkaar; Zie eens, hoe Janbaas de Witkop daar aait! Wat zijn ze maatjes - Hoor aan, hoe hij kraait!…

Als 't voorjaar haar warmte weer teruggeeft aan de aarde, kalveren en lammeren in de weide zijn, het gras weer groen wordt en de paarden in de schaduw van bomen dromerig staren naar iets dat lonkt in de verte, ben ik een diepgelukkig mens, want dit is mijn land, dit is mijn land, mijn Noord-Hollandse land.…

Je vraagt me hier, je daagt me uit te leren, je draagt me en verbergt me in jouw veren, de liefde in jouw hart heb ik zo vaak bedreven, je appels heb ik op ‘t veld geplukt en als het voorjaar wordt, zal ik opnieuw zaad aan jouw aarde geven.…

tuinstoelen moeten weer ingeklapt 't lijkt of we naar de herfst zijn overgestapt geen kleurige parasols meer op het gazon geraniums hangen verwaaid op het balkon bloeisels laten zich plukken door de wind de tuinman kijkt niet langer fier en blij gezind doch hij weet (na regen komt er zonneschijn) maar de verwelkte bloemen doen hem pijn een voorjaar…

Verlaten straten, de kroegen staan droog de winkels zijn gesloten, de stad spookt en de tijd vliegt maar de dagen gaan traag schaduwen vallen over het voorjaar. Duisternis aan het begin van de dag kippen van de leg, gekheid op een stok het wasgoed hangt lusteloos aan de lijn een spin klimt langs een dunne draad omhoog.…

het einde kondigde zich aan toen het voorjaar werd bomen nog zonder blad niet wetend van de onontkoombare cyclus die inzet bij elk begin het eindigde toen de streng werd geknipt en het kind de tepel zocht toen een deur sloot het gedwongen vergeten aanving uren bemoeizuchtig werden en terug wilden naar momenten toen het einde nog niet…

Fluiter zet zijn beste pootje voor zodat een vleugje romantiek zal bloeien tijdens het voorjaar tot wanneer een zomer arriveert in stad en land waar het gezellig samenzijn wordt gevierd als een hoogtepunt met kleurrijk en uitbundig klanktapijt.…

neem dat gevlinder bij de spijsvertering je bent er mooi klaar mee lieve hemel bewaar me let eens op de dames met teer gevoelsleven veel liefde te vergeven die krijten 't weer uit de eerste heeft er één tegen Allerzielen zie je de laatsten erg laat aan de rups gegaan geven doorgaans vrij baan aan de fluwelen dagpauwoog de vrouw…

Een blauwe lucht Het jonge loof Een warme bries De windgong draait Gemoedelijke klanken Een pimpelmees neemt z’n bad Je rozenstruik vol met knoppen De tuinmerel voert z’n jong Rond je insectenhotel zoemen bijen Zweefvliegen vliegen in het rond De tuinstoel heeft je begroet Een sfeer die heerlijk binnenkomt…

groene oase houdt haar adem in zij wacht op de streling van de zon die hen zal doen blozen, kleur bekennen in deze groene wereld specht moedigt torretjes aan om tevoorschijn te komen zodat zijn honger gestild zal worden in hoeveel bomen hij zal moeten boren weet niemand…

geluk ligt in jouw ontwapenende blik in de overgave aan het spel van een onschuldig kind in dat overweldigende mooie bloemstuk in die alles zeggende snik als mensen elkaar na jaren weer terugzien het zit vaak in het kleine en valt niet af te dwingen het waait je soms zomaar aan met de wind het ligt in de eerste voorjaarszon die…

Het was een zonnige dag Torremolinos, Zuid-Spanje 30 december 2021 een heel zonnige dag met 24 graden dan opeens vanuit het niets vanaf de zee Mist Zee-mist Als een vlammende tsunamie van bergen mist in banende gruwelijk grijze grieselijke wolkenzee over het strand aan ‘t land in de stad zeezicht verloren zee-mist om m’n oren…

De liefde vindt je overal, in elke straat een melodie L'amour d'amour d'amour Parijs zo in het voorjaar, ik wil je kussen op zijn Frans. Ik wil met je dansen, met je zingen, samenzijn is een buitenkans. Zie de schilders van Montmartre werken bij avondlicht en wij kijken over de stad uit wat een prachtig vergezicht.…