Mijn land, mijn land...
Als 's winters de wind giert over de vlakte,
de sloten en vaarten dichtgevroren zijn.
Kleumende schaatsers in winddichte pakken
gekromd en vermoeid onderweg zijn
naar iets dat lonkt in de verte,
ben ik een diepgelukkig mens, want
dit is mijn land, dit is mijn land, mijn Noord-Hollandse land.
Als 't voorjaar haar warmte weer teruggeeft aan de aarde,
kalveren en lammeren in de weide zijn,
het gras weer groen wordt en de paarden
in de schaduw van bomen dromerig staren
naar iets dat lonkt in de verte,
ben ik een diepgelukkig mens, want
dit is mijn land, dit is mijn land, mijn Noord-Hollandse land.
Wanneer de zomer het land doet trillen,
de boer de bollen uit de modder zeeft,
weet ik dat dit land alles heeft
en mijn honger direct zal stillen
naar iets dat lonkt in de verte,
ben ik een diepgelukkig mens, want
dit is mijn land, dit is mijn land, mijn Noord-Hollandse land.
En als de herfst de bladeren kleurt,
de spinrag 's ochtends met dauw bedekt is,
de uitgereden mest over het land geurt,
de kerktoren verstopt is in flarden van mist,
de wind de wolken jaagt naar ginds in de verte,
ben ik een diepgelukkig mens, want
dit is mijn land, dit is mijn land, mijn Noord-Hollandse land.
Zie ook: http://hh.uitdewaard.nl
Schrijver: HH. Uitdewaard
Inzender: H. Hoogeveen, 12 oktober 2013
Geplaatst in de categorie: songtekst