Alle inzendingen over Voort

Dartele vlinder, dartel maar voort de dag is nog lang, de nacht jong en stil bezoek alle bloemen die je nog wil maar dartel, dartel, omdat dat zo hoort Dartele vlinder, enig in je soort waar kom je vandaan en wie zul je zijn na de nevelen in de volle schijn mooier dan ooit iemand van heeft gehoord Dartele vlinder, kleur paars en goud in…

Net of er geen tijd meer is om de voorstelling uit te zitten: het voorgestelde gaat aan met een klap; snel als een schaduw van wolken over het gras beweegt het gedachte zich voort; in het blauw van Antarctica handhaaft de ozondrift zich; iemand denkt een man te zijn die sterft en dan ontwaakt.…

Voorts en zowaar dik voldaan. Uitwasemend de grimas van een geledigde pop. De papieren rolmaat uit verleden, tijd geleden. Getuigen die langzaam wegsterven in beelden aftreden, niet meer verder te ontleden. Een flauwe echo blauwt nog na. In zo’n dag heel even de handen als stuurloos mandje. Toch ik, toch ik.…

De schittering zet zich voort tot boven de horizon. Boven mijn hoofd spreiden speldenknoppen een lang geleden licht: de hemel is een flatgebouw vol slapers en wakers ...…

morgen maak wakker die lome poppen kom nader duidelijk zichtbaar maak los in ontmoeting van omhelzingen verhul je in tastbare grijpbaarheid laat ze voeden in zachte geluiden en in boodschappen van nieuw licht laat ze proeven van je vocale snaren geboeid raakt men door je vertolkingen in mond van honger schrijden ze voort…

slechts twee maanden oud heeft een thaise baby mijn passie ontwaakt door reukzin geleid gleed zijn slurf ondeugend speels mijn broekzak in zijn slurf raakte mij aan een werkborstel scrubde mijn arm heel teder, haast een omhelzing in enkele seconden een banaan ontvoert snel mijn hart beroert hij waggelde rap voort haalde zijn…

Waarom moet mijn leven voort? Ik wil je vergezellen, bij je zijn in alle eeuwigheid. Ik hou van je..voor altijd en geef voor jou mijn sterfelijkheid..…

mijn liefdevolle hand wil geven en zo volkomenheid schenken ik word door onbaatzuchtige passie gedreven wil jou met een pauwenstaart zwaaiend in mijn richting wenken waar ik het pad alvast met rozenblaadjes heb gestreeld opdat je vrijelijk voort kan schrijden en gratie wordt toebedeeld om omzichtig tot rijkdom te leiden toch geraakt…

Het perron bezaaid met mensen immer met hun beeld in strijd voortdurend jagend naar hun grenzen in spiegels van de werkelijkheid Het beeld schrijdt voort evenals de mens aan wie het toebehoort Wat is wordt nimmer wens En ik zie maskers om me heen overal waar ik kijk staar ik er zelf doorheen "Ik ben!"…

de wind is schuchter vandaag vanachter de duinen schuurt het zand over de golven die stil blijven liggen naast elkaar stappen we voort we zeggen net zoveel als de kracht van de branding die er niet is vandaag tenminste morgen kan het anders zijn als de wind stormt uit het westen dan houden we elkaar vast niet om elkaar te verliezen…

Je moet jezelf horen praten, anders besta je niet, je eigen stem laten horen, zo voel je de leegte niet, niemand raakt je, niemand kraakt je, zelfs niet op je oude dag, je zet de leugens, het bedrog voort, zet een masker op voor iedereen, alles voor dat greintje aandacht, waar je op teert en van leeft, en je weet niet, dat diegene die…

mijn benen beginnen te bewegen uit de hemel valt de regen voor eeuwig en altijd het geluid van ruis boven alles uit de beat vloeit door op naar dat geheime woord verstopt aan de oevers van jouw hart we bewegen voort dansen door de beat is hard in het magische bos van smart dit gaat er gebeuren de bliksem slaat in als een bom de bomen zingen…

van de ochtend tot de late noen vormen licht en schaduw soms een vrijspel om zelf hun weg te zoeken in vrijheid en losheid van noord, oost, zuid en west het beweegt zich voort op een mystieke manier over Moeder Aarde stapvoets voel ik het naast mij gaan op een ondoorgrondbare wijze is een kracht die alles omsluit en insluit…

Natuurlijke schakering van warme kleuren Betoverend mooi zo aan het eind De schoonheid van loof als laatstgebeuren Een mooie mantel die verdwijnt Hun plicht gedaan, het doel bereikt De boom leeft voort en zij vervagen Als gevallen blad de grond verrijkt Gaan takken straks weer knoppen dragen Nog even niet Nog even stralen Laten zien waar je…

. -------------------- beê: bede of verzoek ---------------------------------------------- uit: 'Eeuwig heimwee drijft hem voort', 1973.…

Paparazzigevoelens stelen de nieuwsgierige blikken, bewegingen door een fotograaf, woorden blijvend gekoppeld, stikken in hun eigen kritieken vloeien respectievelijk voort van onbevangen zijn. De ogen wakend, de mond monddood. Van 's morgens vroeg nakend, tot 's nachts na sluitingsuur, paparazzi..…

Hij had gelijk, de oude baas mijn grootvader Nardus “Coba” zei hij: “Een bus en een tram en een man moet je nooit achterna lopen” die fluister bereikte vanmorgen mijn oren weer toen ik me al haastend voort bewoog maar toch bus honderd dertig voor mijn neus weg zag denderen “soms komt Jantje laat thuis maar soms komt die ook helemaal niet…

Parmantig als heren in deftige kleren met pittige passen stappen zij voort. Alom wordt gekeken niet van koers geweken zij zoeken wat eetbaars van enige soort. Korsten van broodjes misschien zelfs wel nootjes of aardappelkruimels gestrooid in dit oord.…

Boos botsende bestuurlijke blikken flitsen curieus fel over en weer Wild wapenende woorden verjagen de harmonie van weleer Strijdlustige star stramme strategen bestormen klunzig hun schans van besluit Hete hardleerse harten verstoken de bres voorts vol binnenshuis Bescheten bang beroete bestuurders slaan verbleekt hun ruïnedrôme gade…

Zo ging ik door de schemer met naam en naamwoord noemend en sprak tenslotte om onbetwister te bestaan en voort te leven mijn eigen naam tientallen malen voor mij uit. ---------------------------------------- uit: 'oogopslag en eindseconde', 1957.…

Zo is het eigenlijk zoals het hoort, moeder leeft in eeuwigheid in mij voort.…

welke taal wordt hier nog gesproken in dit land dat ook het mijne is de stad waar ik woon heeft mij dood- gerekend in het licht van de tijd en dood leef ik onzichtbaar voort toch behoren wij allemaal tot dezelfde wereld al delen we enkel nog wolken en de wind die de zee gebiedt om mij heen wonen maskers waarachter gezichten en daarom…

Ik houd van oneindigheid in vertrouwen leven, geven, voortgedreven verder leven en voort leven om door te geven... in mijn tijd. De tijd der tijdloosheid. Ik ben daar geweest, vandaar. Er is geen tijd. Alleen oneindigheid.…

In Barcelona was het zestien graden En licht en donker brachten kleuren voort Al zag ik ook hoe Christus werd verraden Zij deden denken aan de hemelpoort De architect koos voor moderne paden Zijn werk was buitenaards, nieuw in zijn soort De Spaanse burgeroorlog kon het schaden Maar hij pakte het op, zoals dat hoort…

De dirigent, hij slaat zich voort gestadig naar het slotakkoord. Totdat er niets meer wordt gehoord . . . het zal niet lang meer duren.…

asperges schoten door de boezem van hun bedding mijn vader kocht fruit in blik als ware het een vruchtbaar geschenk de gesloten deur gebood niet te betreden de muur verborg een klok die met tellen van seizoenen begon noch de ramen, de gordijnen, de luiken lieten zich doorschemeren het onbesprokene bakende zwijgzaam af het gesprek duurde voort…

de wilgen met hun kaalgekapte koppen staan er, in een strak gelid de weg scheert langs de waterkant en lichtgebogen staat het riet de laatste wind te keren boven, in het lichtbewolkte scheren voorts de eerste vogels in hun lentekoorts op tijd te willen zijn fijn dat elders bloemen bloeien fijn dat in het gras de eerste meizoen wist…

De wind bewoog zich voort, in mijn adem. Langzaam kwam er een stilte toen de wind zachtjes, leek uitgeraasd. Enkele verwelkte bloemen lagen kriskras over elkaar. De zon liet haar licht schijnen toen de wolken lichtelijk verdwenen. Het gezang van vogels, was prachtig om te luisteren.…

De zondvloed duurt maar voort: 't regent reeds eeuwen Abels. Blijft er wel een Noach over, veel mensen hebben niet gegeten van de appel met kennis, of ... zwijgt hun verdrongen geweten? Torens van Babel, gebouwd voor verrijkende rijken, op het zweet van armen, in één wartaal: de ik-heb-zucht. David versloeg Goliath niet.…

Poëzie is niet zomaar een woord het vloeide voort uit poiesis het is de genesis van onze verbeeldingskracht de heilige graal van het mensenhart die de taal van ons allemaal mystieke macht schenkt en het brein doordrenkt van fantasie, hartstocht en drama De Mana van dichterlijk oraal kent geen strakke moraal en vloeit niet aflatend, universeel…