Alle inzendingen over Vreemde taal

Een vlotte oma wilde jeugdtaal leren en luisterde naar jongeren op straat, waardoor ze razendsnel en accuraat van A tot Z de woorden kon citeren. Maar toen ‘gramma’ het huis liet decoreren werd het gebruik ervan wel delicaat want haar bevatting bleek onder de maat en wist een ieder flink te amuseren. Behalve dan de schilder… die verbleekte…

Woorden Stapelen Ontwijken elkaar Zien zinnen Te maken Zinnen Gaan evolueren Woorden Individualiseren Veranderen Binnen de Bestaande context Zo kan het Dat gedichten nooit Stil staan Stil staan Stil stan Staal stin Zo kan et Dat gedichten noit Stil stoan Stil staan Snaal stit Slaan tist…

warmte vragen konijnenkousen op de schoot en hete grog op tafel dicht bijeen weer lekker knus de boeken in de kast staan op springen hun terrassen ongeduld te lang weer op de proef gesteld wachten ze op het laatste woord ademloos gelezen of verteld er waait inderdaad wat stoof door de huiskamer en een verliefd stel op de dool met hun taal…

Zo dacht ik in het begin: van mij kan ze de boom in Maar alles welbeschouwd zat ik fout Voor de kat zijn kut is dat beest toch van nut Wildvreemd besprong ze gisteren thuis weeral een muis Een muis minder hinder Toch een geluk dat ik enkele weken de kat uit de boom heb gekeken…

. ------------------------------------------------- ....Nieuwsfeit: Wie tweetalig door het leven gaat, wordt minder snel dement dan wie slechts één taal bezigt. Dat is uit Canadees onderzoek gebleken (Bron: De Standaard)....…

waar contouren kleur willen bekennen want hoe schilder je met woorden een vergezicht hoe giet je Oostindische inkt uit in vriendschap taal schiet tekort waar een penseel schittert…

icke draoge in miene aerme unne keint te waerme ende drooge haore traone welcke ut gesicht beglaenst sie moge sich geruste waone daer sie in miene haorte is gesloote ende foele miene haent waor unne kragte is onsloote om unne kouwe wegge te slaone welcke over dees menscke is gelaent icke wige hin ende were ende met miene glaensende…

Ik haat je, Van Dale (van a tot z) Betweterige kribbenbijter Egoïstische letterzetter Gerangschikte woordenschijter Jij durft “democratie” te verklaren Jouw regime is dictatoriaal Je hebt voorkeuren en steeds bezwaren Jij meedogenloos woordentribunaal Ik zoek je, Van Dale (van a tot z) Gepaternosterde dwingeland Vermaledijde taalpuritein…

ongrijpbaar soms het woord als tekens aan de wand of in bloemrijke taal over liefde en het oud verhaal het oeverloze lettermengsel als leeftocht voor de ziel danst als buigende zwanen op krakend witgewolkt papier geurend gekleurd beschrijft het wonderschone schrift in talloze minnewoorden het mooiste liefdesdicht somtijds achteloos…

op het uiterste puntje van het paalhoofd zie ik stilaan wazig de schepen gaan ze verdwijnen achter een verre horizon op het uiterste puntje van het paalhoofd langzaam maar zeker varen ze uit het zicht evenals hun golfslag niet voorgoed verdwenen alleen voor achterblijvers buiten het bereik op het uiterste puntje van het paalhoofd zie ik…

verloren lag het op de stoep weggewaaid, weggegooid? Bovenaan lees ik: sokken en verlengsnoer onmiddellijk gevolgd door: SCHOENEN in HOOFDLETTERS met VRAAGTEKEN pauze, onbeschreven witte ruimte dan van de kaas van de biowinkel naar de supermarkt voor croissants en zakdoekjes VRAAGTEKENS achter fruit? en lekkers?…

er is geen woord voor dat gevoel dat zuigt en zuigt tot alles leeg en leger is dode letters op een rij q w e r t y u i o p a s d f g h j k l z x c v b n m er is geen woord dat vormen wil…

niet voor één dag maar vrijwel het gehele jaar door drink je woorden als toverbalsem gedragen en bewogen zeil je weg op innerlijke vleugels doorwaad je deze brede stroom alswaar onder invloed van een verleidelijk gezang wordt poëzie in alle tonen geschreven voor wat de vrije versvormen betreft al lezende en schrijvende geniet je…

Tijdens de laatste ronde met zijn Spaanse hond knispert het gras onder lange slanke hondenpoten lichte vorst platgewalste herfstbladeren verzachten de harde grond putten lijken te glimmen vierkant en donkere strepen horizontaal een oude kinderstoel ligt achteloos in `t gras grofvuil de Spaanse gromt in eigen taal.…

Zwoegend zoek ik naar wat woorden Ben vandaag niet goedgebekt Zinnen die finaal ontspoorden Of waarvan de clou was uitgelekt Ik stootte maar wat ijle kreten Taal valt toch altijd op zijn plaats Maar het is kwaad kersen eten Met een dichter, achttienkaraats…

universeel om acht uur het journaal een vader weent stil telkens weer dat verhaal kinderen hinken op één been de oorlog nooit vergeten ze kunnen nergens heen honger, ziekte en geweld moordend vuur en watersnood dakloos schuilen in het veld vertaling overbodig verdriet heeft dezelfde klank in elke taal…

wind spreekt wartaal wanneer bomen klappen laten vallen in de hoek waar hangletters lusteloos hun klaaglied stallen in het laatste boek aan de achterkant van ruggespraak waar het gelijk een rede houdt over waan in de zin die taal ontworteld en berooid achterlaat tot zelfs de houtduif niet meer tortelt…

wind spreekt wartaal wanneer bomen klappen laten vallen in de hoek waar hangletters lusteloos hun klaaglied stallen in het laatste boek aan de achterkant van ruggespraak waar het gelijk een rede houdt over waan in de zin die taal ontworteld en berooid achterlaat tot zelfs de houtduif niet meer tortelt…

Jij brengt je woorden als de zuiverheid van vers gevallen sneeuw dichtwerk zo puur als ijsbloemen, kunstig bloeiend op een winterraam een groeiende boom van gedachten waarin de openstaande mens rijpe pennenvruchten kan verwachten jouw regelmelodieën zingen in kleinheid een grootse wijs als een jonge vogel in ’t lenteparadijs *…

In alles waarmee je dichtbij komt ieder onvoorstelbaar woord waarmee je mij verwart verwarmt in dit node oord zal ik bij je blijven misschien overbodig zonder iets te zeggen adem ik gezegende stilte van jouw heldere ziel en loop ik naar de oevers van het meer waar herders slapen met een woordenboek als kussen voor de dood.…

ik duik in je woorden zoals een meeuw naar de vissen in zee letters krijgen vleugels als in zomerdromen neem je me mee naar een kleurenlandschap waar bloesemklanken luisterrijk bloeien pennenvruchten groeien tot voorbeeldige verzen van liërende metaforen ja, zo dikwijls ben ik zweverig in jouw poëzie verloren * opgedragen…

Bas had last van haaruitval want zij lust geen kalebas…

Als verf op linnen schilderen woorden zinnen, lijnen pennenstreken geletterd van zwart op wit ornamenten van nieuw licht Tot een doek zich laat lezen als gedicht, tekent taal het bericht.…

Waarom zou ik vormvaste rijmpjes schrijven Terwijl het vrije vers me beter ligt Kan ik de plooien straks nog gladwrijven Waarom zou ik vormvaste rijmpjes schrijven Om mijn kostbare tijd te verdrijven Of ben ik het aan mezelf verplicht Waarom zou ik vormvaste rijmpjes schrijven Terwijl het vrije vers me beter ligt…

Het steenkoolduits van wijlen Rudi Carell, lacherig door de Hollanders ontvangen En door geen westerbuur ooit te vervangen. Want hem verstaan, dat kon elke Duitser wel. Met onvervalst Twents kom je er een heel eind, al klinkt het echte Duits toch veel meer verfijnd. ------------------------------------------------ Het aantal Nederlandse scholieren…

In een vlaag van bewustzijn valt de keuze in een vat vol tekens die de stilte verbreiden, keren in een woordspeling tot zichzelf terug in de afdronk van de taal. “ In elke taal ligt de beproeving van haar betekenis ” Pama…

de mechanische dichter voor de start freest hij het tandwiel van taalvaardigheid: verwijdt betekenissen, polijst syllaben, ordent klinkers op het klankbord van welluidendheid duidt sublimerende berichten en verhalen wringt de verhevene lyrisch uit, hangt hemelse in schrale wind te drogen, zet de dichtpers in gebruik woordenstromen wroeten…

Zeg, luister Enzo nog eens doorzagen over hertjes al 't andere is te min alleen ik zag haar geweitje bij de lichtjes op het einde van de stad dekte deze toe nam haar mee en vooruit, ik was haar eerste toch zeker van die dag twee zagen de stoten en ja Enzo, ze lachte en knikte mee…

Ohh , wacht dan maar in emotions taal,   zodat iedereen het ziet.…

Als woorden konden dromen gedichten konden spreken werden letters weer bomen op het dood papier Als bomen konden spreken letters konden dromen levende woorden leken was het bos al hier Nu wacht ik nog op zinnen die ik kan toevertrouwen aan de beelden van binnen op kringloop dichtpapier…