Alle inzendingen over Vrees

blik alleen je botst de auto en vooral een hart je wacht in stilte op een actie en als hij naar je kijkt dan bloos je in een vurige reactie je gaat de toekomst zien in een hand die weet van wanten je gelooft het met een lach ze voorspelt alleen je mooiste kanten we duiken in het diepe zonder bodem we vliegen hoger in een hemel zonder vrees…

De markt: voor elke liberaal een zegen Maar ’t Rijk steunt plotseling de KLM en dat is tegen ’t zere been van hem! Daar kan een echte liberaal niet tegen Straks haalt dat Rijk de zorg weer uit de markt en dat bezorgt hem dan een hartinfarct!…

woord na woord, een zin afgetekend door komma’s en aanhalingstekens en om de twee alinea’s kijk ik even naar haar zij, een vriendin die door de gezegende Boeddha op mijn pad gekomen is verdwijnt langzaam in de urgentie van haar ziekte ik lees voor hoe het sterven het leven inhaalt, uit een boek geschreven door Tai, ( Tich Nath Hanh…

een meisje van vier steekt haar Bumba knuffel weg - vrees voor corona…

Is vrees met open ogen zien. Is angst verslaan. Angst maakt mensen zelfbewust. Vrees kan nooit de bedoeling, van ons aller leven zijn.…

Radio-actief Stand plaats hoogspanningsmasten Smet vrees straal bekaaid…

De tijd staat even stil het is alsof jij weet wat ik eigenlijk van jou wil maar jij deed alsof het jou niet interesseerde gewoonweg niet raakte en ik, ik ben de geblesseerde die er weer eens niets van maakte.…

deze vrouw boezemt mij vrees in lijf en geest torenen boven mij uit slaafs dien ik betaal ik al haar ideosyncrasieën op goed geluk…

te veel en te vaak heeft de te jonge taal het voor 't zeggen de oude dichters ondergeschoffeld in een tuin van woorden de oogst totaal mislukt lijden wij straks weer aan hongerklap eten wij morgen alles wat er zoal voorhanden is in een soort van hongerwinter maar dan van taal...…

ADELE Mens die puur Theater bracht, zoals Het hoort, die als Geen ander het applaus Kon laten klinken Na weer een lied Dat snoeihard bij ons Binnen kwam - en toch Een kwetsbaar mens met Een ongekende podiumvrees, Die ondanks je bulderende lach Van pure angst zat te Sidderen voor je op moest, En je podiumwerk als dwangarbeid…

Onze verre voorouders, ruw of beschaafd, vierden midden in de winter plechtig feest. Offervuren verteerden menig beest: gunst der hemelse wezens bleef gehandhaafd. Komende bloei werd met sterrenkracht gestaafd. Voor warende geesten, eens mens geweest, hield men wijs beraad, eerbiedig bevreesd. Bezinning werd door vertelling gelaafd. Geschiedenissen…

De huivering gaat fluisterend door de toppen de mare gaat van tak tot naald hier verdween ze! al haar gratie, haar speelse beweeglijkheid is stilgezet, versteend en toegedekt als ijspegels hangen ze stijf en verkild in reflectie over de dekplaat van de watergroeve niets beweegt en elke tong is vastgeklonken met de ketens van het herinneren…

(het wordt weer Pasen) ik vrees wanneer ik aan het kruis zou hangen (de handen en voeten doorboord met grote spijkers) niet meer de puf zou hebben om naar de "bright side" van het leven te kijken daarvoor ken ik mezelf toch wel een beetje…

(versje van hoop en vrees) wanneer we straks terug mogen kijken op de crisis zal alles anders zijn blijkt dat niets is wat het was kijken wij met andere ogen naar het aards bestaan waarin een bres is geslagen die leemte opvullen met warmte en genegenheid wordt nog een hele klus…

Ik vrees geen kwaad, want U bent bij mij U, mijn God, blijft steeds in mijn nabijheid U wijst mij de weg naar Uw heerlijkheid En wijkt in dit leven niet van mijn zij. Uw trouw en liefde mag ik steeds ervaren U bent mijn houvast in dit aardse leven Dank dat U mij al het goede wilt geven En wil mij voor zonde en schuld bewaren.…

wanneer het lichaam niet wil luisteren naar je hart en de zwaarte steevast denken doet aan smart blijf dan hopen op een wonder ook al helpt het vaak geen donder 'hoop doet leven' zelfs als vrees het leven tart…

Het lijkt zo vreemd, en geeft mij vrees, die ik liever niet wil voelen. Alles zich afspelend in mijn geest, met vreemde grijze doelen. Dus schrijf ik alles op, omdat ik graag wil weten. Maar lees ik het dan weer, dan ben ik ook dat vergeten.…

Op de dag dat ik me alles afvroeg Kwam zij met de rijzende zon Teerder dan rood van de rozen Neerdalende dauw over planten Vrede lag als schelpen op haar ogen te rusten Haar blik sprak de ongesproken taal die zocht en zo zacht In de hagen, de vogels de wolken vermoedde Langs de top van nog komende heuvels vermoedde Ik zag dat ze wijs was…

Dat moslims naar de autorijschool komen En daarna opgaan voor hun rijbewijs En dat ze leren schaatsen op ons ijs En dat door hen zelfs dansles wordt genomen Die feiten neemt men ook in onderzoek Uit angst voor een terreurdaad uit hun hoek.…

Die mij van de bitse nijdt, In mijn Liefdens vrees bevrijd.…

van pijn en zonder vrees nu verder leeft en geen verdriet en tranen kent – en mij nabij zal blijven waarom dan toch sta ik hier nu alweer zo innerlijk te breken…

Ik hield van haar maar de vrees dat ze dat niet wilde kon ik niet verdragen. Ik heb getalmd tot het te laat was. In de luchthaven heb ik haar zwijgend uitgewuifd. Afscheid van wat nooit geweest is en nooit meer komen zal.…

nog altijd achtervolgt water het water van de zee mij in de uren van de nacht waarin de slaap mij niet vinden kan dobberend tussen hoop en vrees…

Ik ben een hypochonder Nooit is het leven licht Ik vrees dat ik dood neerval Voor het eind van dit G e d i + + +…

Ik vrees: zo is het ook met deze wereld. Als ik voor haar spreken mag: ze komt niet verder, geen trap.…

verbloem het verlies in schone zinnen en laat bezieling in uw kamers dringen tot de grenzen van de koude vrees die men in vergeelde boeken leest…

geen vlees en geen vis verbeelding stilt honger naar zeeën vol geluk volle manden brood en vrees haar liefde te verliezen…

Gestreeld door de golven van jouw lief Vrees ik wellicht Angst voor de grief Beroof ik mezelf van verlangen Liefde Ben ik mijn eigen dief.…

vaar op de stroom van de vergankelijkheid heb geen verwachting heb geen vrees nadert het einde laat het komen zorgen worden overbodig ------------------------------------------ uit: 'Sporten van de ladder', 1974.…

Alle vreemde gezichten zijn druppels die ik vrees als de regen die mij volgt en ziet kijken hoe ik bang niet meer weet waar ik schuilen kan met gesloten ogen…