Alle inzendingen over Vroege ochtend

In de vroege ochtend wandelt alles in mij, in de vroege ochtend voeren mijn benen mij naar de stilte van buiten, die met zachte bries getooid, gevoelens weet te ontsluiten en gedachten ontplooit. Benen, gevoelens, gedachten, dwalend door de stille straten, die even alle zorgen verzachten als de nacht het etmaal heeft verlaten.…

Het ademen is reeds zwaar, avond in de vroege ochtend, licht gloort in de verte, maar duisternis omhult het droeve hart. En langzaam verglijdt de tijd.…

Het was een vroege heel vroege ochtend aan alle takken hingen er druppels klaar en hel een goudsmid trad in het spel hij toverde en toverde het was je reinste je weet toch wel…

de laurieren kraakten als gift terwijl je niets vroeg in de vroege ochtend uit al wat je omringt hier, daar en ginds de laurieren ontbladeren niet houden de eer omhoog in de boomgaard waarop je oog bleef staren met nieuwe luister…

Ze zingen niet ze krijsen zich een vooravondconcert forte & fortissimo Ze hebben geen noten op hun zang Hoge bomen hun pleisterplaats Voor koude nacht en vroege ochtend Bij het eerste licht vertrekken ze Verrekken het te zingen.…

Als ik stil naast je lig Zo stil naast je lig In het vroege ochtend licht De geur van liefde nog om je heen De eerste vogels beginnen te zingen Een vroege auto die de weg opzoekt Weet ik dat het goed is dat je mijn plek hebt gevonden De plek die ik zo vergeten was .... Zo heel dichtbij Maar soms zo ver ...…

Waar met een overdaad Aan digitale wijsheid Het leven zo goed als Verdrongen is, daar zie ik Jouw vleugelslag in de vroege Ochtend als kristalheldere Uiting van het echte leven, Kunst die zich met geen Gigabyte vervalsen laat…

Is het eenzame onzekerheid van een boom in de regen van de vroege ochtend tijdens een winter die aarzelt in stilte nu adem valt in zwijgend verlangen met niemand die de droom opraapt is het de schaduw van de nacht die me terugroept naar jou.…

wezenloos staar ik in de dag de mensen en de duizend dingen door de tijd voortgestuwd eenrichtingsverkeer altijd maar weer duizenden voetstappen en niets of niemand die zomaar tegen de stroom in omkeert en ziet en liefheeft zomaar een kus in de vroege ochtend…

De kus van het leven De kus van de dood De kus van de liefde De kus in het vroege ochtend rood De kus vol met passie De kus vol met vuur De kus van het afscheidt De kus van het laatste uur De kus….…

een paar woorden je kunt ze tellen het regengebied breidt zich uit over het land en iedereen is vol heimwee naar een geliefde naar haar, naar hem naar jou, love you en in de vroege ochtend sta je op zeker nog steeds jij eeuwig en altijd hou ik van jou…

in bekoring zou ik de voile willen zijn voor de ogen van jou bijna rakend, luchtig zwevend in een schamel weefsel kussend dicht doorschijnend gefilterd licht is het de mantel die jou kleedt de nevel van de vroege ochtend de adem van mij,die haar zo begeert…

in de vroege ochtend kwam hij mij vertellen dat de zon was opgekomen of ik nu eindelijk mijn gordijnen ging openen en wilde ontwaken uit mijn dromen zodra het voorjaar daar was zou hij 't mij laten weten (middels 't hoogste lied) hoe de lente is gekomen…

Zilte zoete tred gaat in vroege ochtend uur - wuivend riet - voorbij Binnenste buiten in een gestort -innerlijk - wisseling van tij Parel in oester zwevend naar jou en in mij 100 km per uur…

ochtend Is de drukte even stil Voel ik eventjes de vrijheid Heb ik toch nog even even wat ik wil…

brekend ochtendlicht de zon die in stralen strelend de nevel bespeelt takken, bossen, weilanden doorkliefd door treinen schapen kleurt in de vroege ochtend en koeien kuieren het pad naar het steeds groenere gras op weg naar mijn werk, ik wilde dat dat er niet was…

de nacht hult zich in inktzwarte duisternis het schip mindert zeil in het zicht van de haven de nacht is in uren geteld in de vroege ochtend zet de zon alle zonnezeilen bij het schip, huis zonder plafond, draait mee met het wonderlijke licht…

maagdelijke vroege ochtend voeten in het mulle zand waar meeuwen op 't nog lege strand In verwachting samenscholen loop ik op mijn schaduw mee tot in de kabbelende zee Stilletjes glijden witte zeilen onder blauw met schapenwolkjes aan de horizon voorbij ...…

haar gouden kroon schijnt bij het licht der maan zacht omkranst tot bij het ontwaken als de frêle zonnestralen vallen heel beschut onder een blauwe hemel kou brengt je niet van de wijs in de vroege ochtend de schittering van het winterlandschap komt je tegemoet door de ramen als nooit tevoren……

Alles lijkt op deze vroege ochtend wel schoon gewassen door de zonnestralen. De hele wereld lijkt wel licht te stralen. Dansend en zingend loop ik over het brede strand in de energie die uitdijt tot over de witte duintoppen en de blauwe lucht.…

in de vroege ochtend komt een schim voorbij zo een die er soms is maar nooit weggaat dieper dan schemer als een schip met averij op een zee waarin doodgaan niet volstaat   op een zuchtend eiland waart een ijl fantoom dat als verstekeling eeuwig achterblijft en zoals dat hoort in een vroege ochtenddroom nooit in iemands herinnering beklijft…

als de dag de einder naakt de laatste groeten van de zon aan mij gericht wat harten raakt en in het felle tegenlicht het zichtbaar wordt wat eens verloren ging in schaamteloos evenwicht zoals het toen begon dan belooft de nacht zacht fluisterend dat de vroege ochtend wacht en droom ik weg al luisterend…

in de vroege ochtend zag ik een bleke schim. in het gele licht van een lantaarn een grove gestalte een vrouw onzeker op dit onmogelijke uur ik verdoemde haar omdat ik wist dat zij die mij ooit zou baren nu al ongelukkig was een hard gezicht het maakte me bang want wat had ze mij te bieden ?…

Verdampt in de vroege ochtend zingt de merel voor de eerste zonnestralen de ochtenddauw dwarrelt neer de grond absorbeert het als haar eerste menu. Ontkiemd door voeding en vocht ontwaakt met geurige gemalen koffiebonen met een lichaam dat vitaal ontwikkelt hervat haar blozen aan de horizon continu.…

onmacht en frustratie cirkelen als gieren boven de betegelde woestijn boven die eenzame persoon het broze geluk van de vroege ochtend het gevoel dat het nog wat gaat worden vandaag dat alles in een stap weggevaagd nu de gieren zich storten op de nietsvermoedende het gevoel overvalt hem van woede van helaasheid van natte verse sokken…

ik weet het niet schrijf iets met die bedoeling misschien is het poezie misschien ook niet, zeker moet er een moment in zitten dat er vogels vliegen naar het zuiden of dat er een kraan druppelt terwijl je depressief in bed ligt vrolijk fluiten de vogels in de vroege ochtend buiten je raam is ook goed en denk dan aan haar en alleen…

in de vroege ochtend hoor ik een vogel zingen ze vermaant haar vermetele kleintjes geen tijd nu om een boompje op te zetten met de zwijgende buur haar waarschuwing is scherp bij naderend overvliegend gevaar ze vraagt de oortjes van van het koppie van haar uithuizige man ze sust en troost ze zet de bloemetjes buiten…

nog 'n laatste dans een laatste slok voordat de nacht overgaat in de vroege ochtend die je omarmt tijdens de weg naar huis kleuren wangen rozig veeg je je lipstick weg was het 'n avond om nooit te vergeten met een glimlach zoek je je sleutels om je nieuwe leven in te stappen…

tot hier en niet verder zei de pijnboom tegen het spook zeer dorstig onder de stekende zon en er kwam een dunne regen met een sterke wind en schudde de spookgewaden af daar waait ze nu in de vroege ochtend een vluchtend beddenlaken dat om de schoorsteen blijft hangen geen winterweb bedekt de droom van een…

Het gebed tot God zegent de vroege ochtend evenals de late avond en menig verstrooid uur bij het drukke middag van de dag eens kort en krachtig blije woorden of vragen naar de hoogste Heer zenden is een onkwetsbaar schild sterk en steeds te gebruiken onder voortgaan vol geloof.…