Alle inzendingen over WEG

de galm de siddering van de schicht door het hart van de enig ware ook in vreemde bedden uiteraard weer alleen gelaten na de schijn van een momentum een deeltje van jouw schaduw in de grot van een onbekende misschien jouw schepper de niet te herroepen woorden ener gewassen gewaarwording temidden van onkruiden troebele dampen van jouw weg…

Mijn moeder heeft een Bril zo op t puntje van haar neus rust nu een Bril als zij de krant leest Bril, Bril ga weg, maak mijn moeder nog niet oud ze mag nog niet beginnen aan het inruilen van ons voor die eeuwige blindheid…

De kerstdagen zijn in aantocht Het licht dat vrede zal brengen Vele kaarsen worden ontstoken om de wereld met warmte te vermengen Toch lijkt de vrede elk jaar verder weg en in een schouwspel van bloed op te lossen De wereld is door terreur haar glans verloren Langzaam dooft het licht over de groene bossen Niemand weet hoe lang deze strijd…

Waanzin... Gesproken met vele talen. Vertolkt in duizend woorden, nimmer verteld als de waarheid. Want niets is immers wat t lijkt. massa's mensen schieten langs me heen iedere dag iedereen werkt, doet... en laat allemaal aan het werk voor een systeem... "voor elkaar" nimmer gezien als de waarheid niets is meer wat t lijkt god…

De lange weg van de levenslessen over hoe mensen elkaar vreselijk flashen De lange weg van het lijden door mensen wie je beter kan mijden De lange weg van vallen en opstaan klappen vangen en toch maar weer doorgaan De lange weg van het weerstaan van verleiding toegeven aan één lust zou leiden tot uitbreiding Mensen leven in één wereld maar…

Langzaam trekt alles uit je lichaam weg en gaat je geest op zoek naar onze hemel.…

Ze neemt het licht weg, En de warmte gaat haar achterna. M'n liefde deed het ook. Een valk gaat de zon achterna, Maar net voor de heuvels wordt ze geraakt door een pijl Een diepe steek door het hart. Ik voel hetzelfde. De warmte trekt weg Door de zon. Door de verdwijning van jou!…

Tomtom is de weg kwijt Sneeuw op het beeldscherm, hoop geruis kan geen verbinding maken, staat er dan maar de GPS van m'n hart inzetten en hopen dat ze mijn weg toevallig kruist…

Vliegtuigstreep ebt weg - aan de kop ervan hang jij, waarvan ik afhing…

De blaadren, die in ’t slijk der wegen zakken, zijn dood, voor eeuwig. Dan, wie treurt daarover?…

Wat betekenen woorden als ze door iedereen verschillend worden ontvangen.. Wat betekenen gevoelens als iedereen ze anders voelt... Wat ben ik als iedereen anders over me denkt... Wie ben ik als anderen maken wie ik ben... Hoe kan ik iets goed doen terwijl iemand anders het fout vindt... Hoe kan ik van iemand houden als diegene niet…

ik had vroeger al mijn eigen stek een plekje waar ik speelde het liefst bouwde ik mijn zandkastelen gevuld met fantasie pas jaren later ging me dat vervelen keek ik peinzend naar de lucht voelde me als vogel in een vrije vlucht wolkte weg in dromen bevolkte mijn luchtkastelen met kamers vol verhalen legendes in mystieke talen…

Precies als ongeveer een jaar geleden verlaat ik in de barre wintertijd mijn huis en haard, mijn schat en deze site en keer na een kwartaal terug op mijn schreden. Op vrijdag dertien februari dus hervat ik deze snelsonnettenklus.…

Wij eten veel te veel en veel te vet, Vandaar mijn eis: “Verbied de oliebol!” En in mijn strijd tegen de alcohol Ben ik voor een antichampagnewet. En ook vrees ik voor schade aan mijn oren, Dus wil ik geen twaalf klokslagen meer horen.…

Woorden wegen om te zeggen wat niet te zeggen is, enkel te vermoeden doorheen de kieren van de daagse dingen. Hoe verlangen schuilt in droeve ogen, hoe een flonkering van licht verschijnt in een glimlach die plots te zien is, hoe de nevel stil de dagen dempt.…

Onthaasting door dit versje is m'n doel Bij voorkeur leest u 't voor het slapen gaan. De woorden doen u vast weldadig aan en geven u een heerlijk rustgevoel. Uw nachtgoed hebt u lekker aangedaan en daagse kleren liggen op een stoel. U ligt met voeten warm. Uw hoofd is koel. Ontspannen denkt u niet meer aan uw baan. Relaxen is het doel van…

Het is in de eerste plaats een weg, een weg naar vervolmaking, verlichting eventueel, maar dat doel is ook weer niet de opzet. Het "doel" is de weg zelf.…

moe Chagrijnig was vanmorgen de liefde die naast me lag Nog geen been uitgestoken En zelfs met de ogen nog dicht al van slag Bijna een goedemorgen Maar nog lang geen kus Vandaag nog alle ruimte voor verbetering dus Zwaar weegt de last Van de schuld Van het verlangen Zijn rug is vast net breed genoeg Zwaar zijn de wegen…

hoe toch blij te zijn met een heerlijk resultaat als lang tevoren vaststaat dat het razend rap verloren gaat als prettige belevenis het is als breed vertakte bomen snoeien die gelijk weer verder groeien, ruimte nemen zonder rem en die je dan met taaie twijgen in een snelle werveling zwierend om je oren slaan ik krijg het niet gedaan,…

* uit de lotus zucht de aarde schoonheid tot vergankelijkheid terwijl schaduw leven dicht * voor het laatst keer ik dat wat komt de rug toe wat zich nog zal aandienen is reeds telkenmale geweest sluit ik dan de ogen of verblindt de verwachtende werkelijkheid het nog verder zien dan de kim die de polsslag van het moment…

Je bent ver weg nu, niet alleen in afstand, maar ook mijn hart weet zich verloren soms; Het vindt je niet meer, wil de droom niet dromen maar drinkt van stil verdriet omdat er zoveel niet gezegd werd, nooit begrepen. Je bent ver weg nu, en ik kan de kloof niet dichten, ze is er steeds en wordt misschien wel groter.…

En langzaam teert ze weg een omkleed omhulsel, te ruim in haar vel, te ruim in haar kleren, te krap in haar geheugen, langzaam, heel langzaam teert ze weg.…

U kunt een tijdje hier niet op me rekenen. Ik ga in een vrijwillig dienstverband voor mensen in een zeer armoedig land een tijdje iets proberen te betekenen. En schrijf voor u dan, zo de Here wil, hier weer vanaf de zestiende april.…

Gisteren een bloempje in het gras Vandaag staan er tien Morgen zullen het er duizend zijn Om daarná niets meer te zien Zo zal het ook ons vergaan Als we geen andere weg inslaan We verstikken eerst wat weerloos heet Dan verstikken we elkaar Op een geplunderde planeet Zijn we klaar in honderd jaar…

niemand kan het verdriet genezen dat de dood achterlaat klinkt de fluister van de wind maar geloof me niemand maar dan ook niemand kan jouw dromen en jouw herinneringen stelen het is de liefde die ze blijft kleuren oeverloos tot over de horizon nooit verder weg dan die ene glimlach…

Op een weg tussen de weiden - geen mens te zien, alleen wat eenden slapend weggedoken in het gras, en de lichten van verspreide boerderijen wedijverend met de avondster - raakt vrede mijn ogen aan.…

Ergens in het donkergrijze verleden woont nog steeds mijn verwondering Op wegen, al heel lang platgetreden door uitsluitend flarden, herinnering Neerdalen in die oude, grijze dagen betekent mijzelf in ‘t donker zoeken Waar ik geen de weg hoef te vragen welke reis ik nooit behoef te boeken Terugkerend naar waar ‘t ooit begon betekent het…

gerijmd of ongerijmd het hele landschap speelt een omstuimig spel met de windewind slagregens laten je voortdurend zuchten het blauw is grijs langs landwegen knotwilgen zwiepen en zwaaien buigen door onder hun last een wilde jacht is begonnen in ie wie waai weg avonturen die voorwaarts gaan het getij brult huiv’rend op zware takken…

Hemel van bladeren bres geslagen in het groen, weefgetouw van tijd. Mensensporen dekt een dikke laag ervaringen vervagen nimmer. Vlinders begraven hun beelden in het herfstlicht, mist als berusting. De dood getemd, wordt ontdaan van zijn verschrikking in een jaarlijks verdrag. "De dichter heeft slechts één voorbeeld: de natuur…

Ik ga mijn dichtersplicht hier weer verzaken: een klusje in de verte roept. Ik ga een maand of drie naar Nicaragua en wil me daar voor straatjeugd nuttig maken. Ze zijn zo arm. Het is zo goed te geven vanuit ons goed verzorgde rijke leven.…